Proverbs 9

Η σοφια ωκοδομησε τον οικον αυτης, ελατομησε τους στυλους αυτης επτα

La sagesse a bâti sa maison, Elle a taillé ses sept colonnes.

εσφαξε τη σφαγια αυτης, εκερασε τον οινον αυτης, και ητοιμασε την τραπεζαν αυτης

Elle a égorgé ses victimes, mêlé son vin, Et dressé sa table.

απεστειλε τας θεραπαινας αυτης, κηρυττει επι των υψηλων τοπων της πολεως,

Elle a envoyé ses servantes, elle crie Sur le sommet des hauteurs de la ville:

Οστις ειναι αφρων, ας στραφη εδω και, προς τους ενδεεις φρενων, λεγει προς αυτους,

Que celui qui est stupide entre ici! Elle dit à ceux qui sont dépourvus de sens:

Ελθετε, φαγετε απο του αρτου μου, και πιετε απο του οινου τον οποιον εκερασα

Venez, mangez de mon pain, Et buvez du vin que j'ai mêlé;

αφησατε την αφροσυνην και ζησατε και κατευθυνθητε εν τη οδω της συνεσεως.

Quittez la stupidité, et vous vivrez, Et marchez dans la voie de l'intelligence!

Ο νουθετων χλευαστην λαμβανει εις εαυτον ατιμιαν και ο ελεγχων τον ασεβη λαμβανει εις εαυτον μωμον.

Celui qui reprend le moqueur s'attire le dédain, Et celui qui corrige le méchant reçoit un outrage.

Μη ελεγχε χλευαστην, δια να μη σε μισηση ελεγχε σοφον, και θελει σε αγαπησει.

Ne reprends pas le moqueur, de crainte qu'il ne te haïsse; Reprends le sage, et il t'aimera.

Διδε αφορμην εις τον σοφον και θελει γεινει σοφωτερος διδασκε τον δικαιον και θελει αυξηθη εις μαθησιν.

Donne au sage, et il deviendra plus sage; Instruis le juste, et il augmentera son savoir.

Αρχη σοφιας φοβος Κυριου και επιγνωσις αγιων φρονησις.

Le commencement de la sagesse, c'est la crainte de l'Eternel; Et la science des saints, c'est l'intelligence.

Διοτι δι εμου αι ημεραι σου θελουσι πολλαπλασιασθη, και ετη ζωης θελουσι προστεθη εις σε.

C'est par moi que tes jours se multiplieront, Et que les années de ta vie augmenteront.

Εαν γεινης σοφος, θελεις εισθαι σοφος δια σεαυτον και εαν γεινης χλευαστης, συ μονος θελεις πασχει.

Si tu es sage, tu es sage pour toi; Si tu es moqueur, tu en porteras seul la peine.

Γυνη αφρων, θρασεια, ανοητος και μη γνωριζουσα μηδεν

La folie est une femme bruyante, Stupide et ne sachant rien.

καθηται εν τη θυρα της οικιας αυτης επι θρονου, εν τοις υψηλοις τοποις της πολεως,

Elle s'assied à l'entrée de sa maison, Sur un siège, dans les hauteurs de la ville,

προσκαλουσα τους διαβατας τους κατευθυνομενους εις την οδον αυτων

Pour crier aux passants, Qui vont droit leur chemin:

οστις ειναι αφρων, ας στραφη εδω και προς τον ενδεη φρενων, λεγει προς αυτον,

Que celui qui est stupide entre ici! Elle dit à celui qui est dépourvu de sens:

Τα κλοπιμαια υδατα ειναι γλυκεα, και ο κρυφιος αρτος ειναι ηδυς.

Les eaux dérobées sont douces, Et le pain du mystère est agréable!

Αλλ αυτος αγνοει οτι εκει ειναι οι νεκροι, και εις τα βαθη του αδου οι κεκλημενοι αυτης.

Et il ne sait pas que là sont les morts, Et que ses invités sont dans les vallées du séjour des morts.