Psalms 130

Ωιδη των Αναβαθμων. Εκ βαθεων εκραξα προς σε, Κυριε.

Veisu korkeimmassa Kuorissa. Syvyydessä minä huudan sinua, Herra.

Κυριε, εισακουσον της φωνης μου ας ηναι τα ωτα σου προσεκτικα εις την φωνην των δεησεων μου.

Herra, kuule minun ääneni: vaarinottakaan korvas rukousteni äänestä.

Εαν, Κυριε, παρατηρησης ανομιας, Κυριε, τις θελει δυνηθη να σταθη;

Jos sinä, Herra, soimaat syntiä: Herra, kuka siis pysyy?

Παρα σοι ομως ειναι συγχωρησις, δια να σε φοβωνται.

Sillä sinun tykönäs on anteeksi antamus, että sinua peljättäisiin.

Προσεμεινα τον Κυριον, προσεμεινεν η ψυχη μου, και ηλπισα επι τον λογον αυτου.

Minä odotan Herraa: sieluni odottaa, ja minä toivon hänen sanansa päälle.

Η ψυχη μου προσμενει τον Κυριον, μαλλον παρα τους προσμενοντας την αυγην, ναι, τους προσμενοντας την αυγην.

Sieluni vartioitsee Herraa huomenvartiosta toiseen huomenvartioon asti.

Ας ελπιζη ο Ισραηλ επι τον Κυριον διοτι παρα τω Κυριω ειναι ελεος, και λυτρωσις πολλη παρ αυτω

Israel toivokaan Herran päälle; sillä Herralla on armo, ja runsas lunastus hänellä.

και αυτος θελει λυτρωσει τον Ισραηλ απο πασων των ανομιων αυτου.

Ja hän lunastaa Israelin kaikista synneistänsä.