Lamentations 3

Εγω ειμαι ο ανθρωπος, οστις ειδον θλιψιν απο της αβδου του θυμου αυτου.
من آن کسی هستم که چوب مجازات خدا را خورده‌ام.
Με ωδηγησε και εφερεν εις σκοτος και ουχι εις φως.
او مرا به اعماق تاریکی برده
Ναι, κατ εμου εστραφη κατ εμου εστρεψε την χειρα αυτου ολην την ημεραν.
و تمام روز دست خود را برضد من بلند کرده است.
Επαλαιωσε την σαρκα μου και το δερμα μου συνετριψε τα οστα μου.
گوشت و پوستِ بدن مرا فرتوت ساخته و استخوانهایم را شکسته است.
Ωικοδομησε κατ εμου και με περιεκυκλωσε χολην και μοχθον.
مرا با سختی و مشقّت محاصره کرده
Με εκαθισεν εν σκοτεινοις ως νεκρους αιωνιους.
و مانند کسی‌که سالها پیش مرده باشد، در تاریکی نشانده است.
Με περιεφραξε, δια να μη εξελθω εβαρυνε τας αλυσεις μου.
دیواری به دورم کشیده و مرا با زنجیرهای سنگین بسته است و نمی‌توانم فرار کنم.
Ετι και οταν κραζω και αναβοω, αποκλειει την προσευχην μου.
برای کمک التماس می‌کنم، امّا او دعایم را نمی‌پذیرد.
Περιεφραξε με πελεκητους λιθους τας οδους μου, εστρεβλωσε τας τριβους μου.
راه مرا از هر طرف با دیوارهای سنگی بسته و آن را پُر پیچ و خم ساخته است.
Εγεινεν εις εμε αρκτος ενεδρευουσα, λεων εν αποκρυφοις.
او مانند خرسی در کمین من نشسته و مثل شیری برای حمله به من آماده است.
Παρετρεψε τας οδους μου και με κατεσπαραξε, με κατεστηαεν ηφανισμενην.
مرا از راهم به گوشه‌ای برده و پاره پاره‌ام نمود و ترک گفت.
Ενετεινε το τοξον αυτου και με εστησεν ως σκοπον εις βελος.
کمان خود را کشید و مرا هدف تیرهای خود قرار داد.
Ενεπηξεν εις τα νεφρα μου τα βελη της φαρετρας αυτου.
تیرهایش به اعماق قلبم فرو رفت.
Εγεινα γελως εις παντα τον λαον μου, ασμα αυτων ολην την ημεραν.
مردم مرا مسخره می‌کنند و تمام روز به من می‌خندند.
Με εχορτασε πικριαν με εμεθυσεν αψινθιον.
با سختی‌ها و مصیبت‌ها زندگی را برای من تلخ ساخته است.
Και συνετριψε τους οδοντας μου με χαλικας με εκαλυψε με σποδον.
رویم را به خاک مالید و دندانهایم را با سنگها شکست.
Και απεσπρωξα, απο ειρηνης την ψυχην μου ελησμονησα το αγαθον.
سعادت و سلامتی را از من گرفته است.
Και ειπα, Απωλεσθη η δυναμις μου και η ελπις μου υπο του Κυριου.
گفتم: «شوکت و جلال من از بین رفت و امید من از خداوند قطع گردید.»
Ενθυμηθητι την θλιψιν μου και την εξωσιν μου, το αψινθιον και την χολην.
وقتی آوارگی و مصیبت‌های خود را به یاد می‌آورم، زندگی به کامم تلخ می‌شود.
Η ψυχη μου ενθυμειται ταυτα ακαταπαυστως και ειναι τεταπεινωμενη εν εμοι.
همیشه به آنها فکر می‌کنم و روحم پریشان می‌گردد.
Τουτο ανακαλω εις την καρδιαν μου, οθεν εχω ελπιδα
امّا با این‌همه وقتی رنج‌هایم به یادم می‌آورم، نومید نمی‌شوم،
Ελεος του Κυριου ειναι, οτι δεν συνετελεσθημεν, επειδη δεν εξελιπον οι οικτιρμοι αυτου.
زیرا محبّت خداوند پایدار و رحمت او بی‌پایان است.
Ανανεονονται εν ταις πρωιαις μεγαλη ειναι η πιστοτης σου.
آنها هر صبح تازه می‌باشند و وفاداری او عظیم می‌باشد.
Ο Κυριος ειναι η μερις μου, ειπεν η ψυχη μου δια τουτο θελω ελπιζει επ αυτον.
خداوند همه‌چیز من است، پس بر او امید دارم.
Αγαθος ο Κυριος εις τους προσμενοντας αυτον, εις την ψυχην την εκζητουσαν αυτον.
خداوند بر تمام کسانی‌که بر او توکّل دارند و طالب او می‌باشند، مهربان است.
Καλον ειναι και να ελπιζη τις και να εφησυχαζη εις την σωτηριαν του Κυριου.
پس بهتر است که با صبر منتظر باشیم تا خداوند ما را نجات دهد.
Καλον εις τον ανθρωπον να βασταζη ζυγον εν τη νεοτητι αυτου.
چه نیکوست که در هنگام جوانی صبر و تحمّل را بیاموزیم.
Θελει καθησθαι κατα μονας και σιωπα, επειδη ο Θεος επεβαλε φορτιον επ αυτον.
وقتی گرفتار مصیبتی از جانب خداوند می‌شویم، باید خاموش و تنها بنشینیم؛
Θελει βαλει το στομα αυτου εις το χωμα, ισως ηναι ελπις.
و در حضور خداوند به خاک بیافتیم، شاید هنوز امیدی باقی باشد.
Θελει δωσει την σιαγονα εις τον απιζοντα αυτον θελει χορτασθη απο ονειδισμου.
وقتی کسی بخواهد ما را بزند، صورت خود را جلو بیاوریم و وقتی به ما اهانت می‌کنند، تحمّل کنیم.
Διοτι ο Κυριος δεν απορριπτει εις τον αιωνα
زیرا خداوند ما را برای همیشه ترک نمی‌کند.
Αλλ εαν και θλιψη, θελει ομως και οικτειρησει κατα το πληθος του ελεους αυτου.
هرچند خداوند غم و اندوه را بر سر ما بیاورد، ولی از روی محبّت سرشار خود بر ما رحمت خواهد کرد.
Διοτι δεν θλιβει εκ καρδιας αυτου ουδε καταθλιβει τους υιους των ανθρωπων.
خداوند از غم و اندوه ما خشنود نمی‌گردد.
Το να καταπατη τις υπο τους ποδας αυτου παντας τους δεσμιους της γης.
وقتی اسیران و ستمدیدگان ما پایمال می‌شوند؛
Το να διαστρεφη κρισιν ανθρωπου κατεναντι του προσωπου του Υψιστου
هنگامی‌که حقّی را که خدا به ما داده است، پایمال می‌گردد؛
Το να αδικη ανθρωπον εν τη δικη αυτου ο Κυριος δεν βλεπει ταυτα.
و زمانی که در حق شخصی در دادگاه بی‌عدالتی می‌شود، خدا همه را می‌بیند.
Τις λεγει τι και γινεται, χωρις να προσταξη αυτο ο Κυριος;
هیچ امری بدون اراده و رضای خداوند انجام نمی‌شود.
Εκ του στοματος του Υψιστου δεν εξερχονται τα κακα και τα αγαθα;
خیر و شر، تنها به فرمان خداوند متعال واقع می‌شود.
Δια τι ηθελε γογγυσει ανθρωπος ζων, ανθρωπος, δια την ποινην της αμαρτιας αυτου;
پس چرا وقتی به‌خاطر گناهان خود مجازات می‌شویم، شکایت کنیم؟
Ας ερευνησωμεν τας οδους ημων και ας εξετασωμεν και ας επιστρεψωμεν εις τον Κυριον.
بیایید رفتار خود را بسنجیم و به سوی خداوند بازگردیم.
Ας υψωσωμεν τας καρδιας ημων και τας χειρας προς τον Θεον τον εν τοις ουρανοις, λεγοντες,
بیایید با تمام قلب، دست دعا به سوی خدایی که در آسمانهاست بلند کنیم،
Ημαρτησαμεν και απεστατησαμεν συ δεν μας συνεχωρησας.
و بگوییم: «خداوندا، ما گناهکاریم و از فرمان تو سرکشی کرده‌ایم و تو ما را نبخشیده‌ای.
Περιεκαλυψας με θυμον και κατεδιωξας ημας εφονευσας, δεν εφεισθης.
«بر ما غضب کردی و ما را کُشتی، رحمت تو به وسیلهٔ خشمت پنهان گشت.
Εκαλυψας σεαυτον με νεφος, δια να μη διαβαινη η προσευχη ημων.
چون بر ما خشمگین بودی، خود را از ما پنهان کردی تا دعاهای ما به حضور تو نرسد.
Μας εκαμες σκυβαλον και βδελυγμα εν μεσω των λαων.
تو ما را پیش مردم جهان همچون خاکروبه و زباله ساختی.
Παντες οι εχθροι ημων ηνοιξαν το στομα αυτων εφ ημας.
«تمام دشمنان ما، ما را تحقیر می‌کنند.
Φοβος και λακκος ηλθον εφ ημας, ερημωσις και συντριμμος.
با هلاکت و نابودی روبه‌رو شده‌ایم و ترس و وحشت ما را فراگرفته است.
Ρυακας υδατων καταβιβαζει ο οφθαλμος μου δια τον συντριμμον της θυγατρος του λαου μου.
به‌خاطر نابودی قومم، سیل اشک از چشمانم جاریست.
Ο οφθαλμος μου σταλαζει και δεν σιωπα, διοτι δεν εχει ανεσιν,
«پیوسته اشک می‌ریزم
Εωσου ο Κυριος διακυψη και ιδη εξ ουρανου.
تا خداوند از آسمان به پایین بنگرد و ما را ببیند.
Ο οφθαλμος μου καταθλιβει την ψυχην μου, εκ πασων των θυγατερων της πολεως μου.
وقتی می‌بینم چه بلایی بر سر دختران شهر من آمده است، دلم از غصّه ریش‌ریش می‌شود.
Οι εχθρευομενοι με αναιτιως με εκυνηγησαν ακαταπαυστως ως στρουθιον.
«دشمنان بدون هیچ دلیلی مرا مثل پرنده به دام انداختند.
Εκοψαν την ζωην μου εν τω λακκω και ερριψαν λιθον επ εμε.
مرا زنده در چاه انداختند و سنگی بر سر آن گذاشتند.
Τα υδατα επλημμυρησαν υπερανω της κεφαλης μου ειπα, Απερριφθην.
آب از سرم گذشت و فکر کردم که بزودی خواهم مرد.
Επεκαλεσθην το ονομα σου, Κυριε, εκ λακκου κατωτατου.
«خداوندا، از ته چاه تو را طلبیدم.
Ηκουσας την φωνην μου μη κλεισης το ωτιον σου εις τον στεναγμον μου, εις την κραυγην μου.
فریاد مرا شنیدی و به ناله‌های من گوش دادی.
Επλησιασας καθ ην ημεραν σε επεκαλεσθην ειπας, Μη φοβου.
وقتی به حضور تو دعا کردم، آمدی و گفتی: 'نترس!'
Εδικασας, Κυριε, την δικην της ψυχης μου ελυτρωσας την ζωην μου.
«خداوندا، تو از حق من دفاع کردی و از مرگ نجاتم دادی.
Ειδες, Κυριε, το προς εμε αδικον κρινον την κρισιν μου.
تو ای خداوند، شاهد ظلم‌هایی که در حق من کردند، بودی؛ پس به داد من برس و خودت داوری کن.
Ειδες πασας τας εκδικησεις αυτων, παντας τους διαλογισμους αυτων κατ εμου.
تو می‌دانی که دشمنانم همه از من نفرت دارند و برضد من دسیسه می‌چینند.
Ηκουσας, Κυριε, τον ονειδισμον αυτων, παντας τους διαλογισμους αυτων κατ εμου
«خداوندا، تو شنیده‌ای که آنها چگونه به من اهانت کرده و برضد من توطئه چیده‌اند.
Τους λογους των επανισταμενων επ εμε και τας μελετας αυτων κατ εμου ολην την ημεραν.
دشمنانم تمام روز دربارهٔ من سخنان بد می‌گویند و برای آزار من نقشه می‌کشند.
Ιδε, οταν καθηνται και οταν σηκονωνται εγω ειμαι το ασμα αυτων.
در همه حال به من می‌خندند و مسخره‌ام می‌کنند.
Καμε, Κυριε, εις αυτους ανταποδοσιν κατα τα εργα των χειρων αυτων.
«خداوندا، آنها را به سزای کارهایشان برسان.
Δος εις αυτους πωρωσιν καρδιας, την καταραν σου επ αυτους.
آنها را لعنت کن تا گرفتار غم و درد شوند.
Καταδιωξον εν οργη και αφανισον αυτους υποκατωθεν των ουρανων του Κυριου.
با خشم و غضب آنها را تعقیب کن و از روی زمین نابود ساز.»