Psalms 120

Ωιδη των Αναβαθμων. Εν τη θλιψει μου εκραξα προς τον Κυριον, και εισηκουσε μου.
Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.
Κυριε, λυτρωσον την ψυχην μου απο χειλεων ψευδων, απο γλωσσης δολιας.
Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.
Τι θελει σοι δωσει η τι θελει σοι προσθεσει, η δολια γλωσσα;
Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?
Τα ηκονημενα βελη του δυνατου, μετα ανθρακων αρκευθου.
Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.
Ουαι εις εμε, διοτι παροικω εν Μεσεχ, κατοικω εν ταις σκηναις του Κηδαρ
Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!
Πολυν καιρον κατωκησεν η ψυχη μου μετα των μισουντων την ειρηνην.
Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.
Εγω αγαπω την ειρηνην αλλ οταν ομιλω, αυτοι ετοιμαζονται δια πολεμον.
Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.