Lamentations 5

5:1

Ενθυμηθητι, Κυριε, τι εγεινεν εις ημας επιβλεψον, και ιδε τον ονειδισμον ημων.

Rememoru, ho Eternulo, kio fariĝis al ni; Rigardu kaj vidu nian malhonoron!

5:2

Η κληρονομια ημων μετεστραφη εις αλλοτριους, αι οικιαι ημων εις ξενους.

Nia heredaĵo transiris al fremduloj, Niaj domoj al aligentuloj.

5:3

Εγειναμεν ορφανοι ανευ πατρος, αι μητερες ημων ως χηραι.

Ni fariĝis orfoj senpatraj, Niaj patrinoj estas kiel vidvinoj.

5:4

Με αργυριον επιομεν το υδωρ ημων τα ξυλα ημων επωληθησαν εις ημας.

Nian akvon ni trinkas pro mono; Nian lignon ni ricevas nur pro pago.

5:5

Επι τον τραχηλον ημων ειναι διωγμος εμοχθησαμεν, αναπαυσιν δεν εχομεν.

Oni pelas nin je nia kolo; Ni laciĝis, sed oni ne permesas al ni ripozi.

5:6

Ηπλωσαμεν χειρα προς τους Αιγυπτιους, προς τους Ασσυριους, δια να χορτασθωμεν αρτον.

Al Egiptujo ni etendis la manon, Al Asirio, por satiĝi per pano.

5:7

Οι πατερες ημων ημαρτησαν, εκεινοι δεν υπαρχουσι και ημεις φερομεν τας ανομιας αυτων.

Niaj patroj pekis, sed ili jam ne ekzistas; Kaj ni devas suferi pro iliaj malbonagoj.

5:8

Δουλοι εξουσιαζουσιν εφ ημας δεν υπαρχει ο λυτρονων εκ της χειρος αυτων.

Sklavoj regas super ni; Kaj neniu liberigas nin el iliaj manoj.

5:9

Φερομεν τον αρτον ημων μετα κινδυνου της ζωης ημων, απ εμπροσθεν της �ομφαιας της ερημου.

Kun danĝero por nia vivo ni akiras nian panon, Pro la glavo en la dezerto.

5:10

Το δερμα ημων ημαυρωθη ως κλιβανος, απο της καυσεως της πεινης.

Nia haŭto varmegiĝis kiel forno, Por la kruela malsato.

5:11

Εταπεινωσαν τας γυναικας εν Σιων, τας παρθενους εν ταις πολεσιν Ιουδα.

La virinojn en Cion ili senhonorigis, La virgulinojn en la urboj de Judujo.

5:12

Οι αρχοντες εκρεμασθησαν υπο των χειρων αυτων τα προσωπα των πρεσβυτερων δεν ετιμηθησαν.

La princoj estas pendigitaj je siaj manoj; La maljunulojn oni ne respektis.

5:13

Οι νεοι υπεβληθησαν εις το αλεσμα, και τα παιδια επεσον υπο τα ξυλα.

La junuloj devas porti muelŝtonojn; La knaboj falas sub la lignoŝarĝoj.

5:14

Οι πρεσβυτεροι επαυσαν απο των πυλων, οι νεοι απο των ασματων αυτων.

La maljunuloj jam ne sidas ĉe la pordegoj, La junuloj jam ne kantas.

5:15

Επαυσεν η χαρα της καρδιας ημων, ο χορος ημων εστραφη εις πενθος.

Malaperis la gajeco de nia koro; Niaj dancrondoj aliformiĝis en funebron.

5:16

Ο στεφανος της κεφαλης ημων επεσεν ουαι δε εις ημας, διοτι ημαρτησαμεν.

Defalis la krono de nia kapo; Ho ve al ni, ke ni pekis!

5:17

Δια τουτο εξελιπεν η καρδια ημων, δια ταυτα εσκοτοδινιασαν οι οφθαλμοι ημων.

Pro tio senfortiĝis nia koro, Pro tio senlumiĝis niaj okuloj:

5:18

Δια την ερημωσιν του ορους Σιων, αι αλωπεκες περιπατουσιν εν αυτω.

Pro la monto Cion, ke ĝi fariĝis dezerta, Ke vulpoj vagas sur ĝi.

5:19

Συ, Κυριε, κατοικεις εις τον αιωνα ο θρονος σου διαμενει εις γενεαν και γενεαν.

Sed Vi, ho Eternulo, kiu restas eterne Kaj kies trono staras de generacio al generacio,

5:20

Δια τι θελεις μας λησμονησει δια παντος; θελεις μας εγκαταλειψει εις μακροτητα ημερων;

Kial Vi forgesis nin kvazaŭ por eterne, Forlasis nin por longa tempo?

5:21

Επιστρεψον ημας, Κυριε, προς σε και θελομεν επιστραφη. Ανανεωσον τας ημερας ημων ως το προτερον.

Reirigu nin, ho Eternulo, al Vi, ke ni revenu; Renovigu niajn tagojn kiel en la tempo antaŭa.

5:22

Διατι απερριψας ημας ολοτελως, ωργισθης εναντιον ημων εως σφοδρα;

Ĉar ĉu Vi nin tute forpuŝis? Vi tre forte ekkoleris kontraŭ ni.