Lamentations 3

Εγω ειμαι ο ανθρωπος, οστις ειδον θλιψιν απο της �αβδου του θυμου αυτου.

Mi estas la viro, kiu spertis suferon sub la vergo de Lia kolero.

Με ωδηγησε και εφερεν εις σκοτος και ουχι εις φως.

Min Li kondukis kaj irigis en mallumon, ne en lumon.

Ναι, κατ εμου εστραφη κατ εμου εστρεψε την χειρα αυτου ολην την ημεραν.

Nur sur min Li turnas Sian manon ĉiutage denove.

Επαλαιωσε την σαρκα μου και το δερμα μου συνετριψε τα οστα μου.

Li maljunigis mian karnon kaj haŭton, rompis miajn ostojn.

Ωικοδομησε κατ εμου και με περιεκυκλωσε χολην και μοχθον.

Li konstruis ĉirkaŭ mi, ĉirkaŭis min per maldolĉaĵoj kaj malfacilaĵoj.

Με εκαθισεν εν σκοτεινοις ως νεκρους αιωνιους.

En mallumon Li lokis min, kiel porĉiamajn mortintojn.

Με περιεφραξε, δια να μη εξελθω εβαρυνε τας αλυσεις μου.

Li ĉirkaŭbaris min, ke mi ne povu eliri; Li ligis min per pezaj ĉenoj.

Ετι και οταν κραζω και αναβοω, αποκλειει την προσευχην μου.

Kvankam mi krias kaj vokas, Li kovras Siajn orelojn antaŭ mia preĝo.

Περιεφραξε με πελεκητους λιθους τας οδους μου, εστρεβλωσε τας τριβους μου.

Li baris miajn vojojn per hakitaj ŝtonoj; Li kurbigis miajn vojetojn.

Εγεινεν εις εμε αρκτος ενεδρευουσα, λεων εν αποκρυφοις.

Li estas por mi kiel urso en embusko, kiel leono en kaŝita loko.

Παρετρεψε τας οδους μου και με κατεσπαραξε, με κατεστηαεν ηφανισμενην.

Li depuŝis min de miaj vojoj, kaj disŝiris min; Li faris min objekto de teruro.

Ενετεινε το τοξον αυτου και με εστησεν ως σκοπον εις βελος.

Li streĉis Sian pafarkon, kaj starigis min kiel celon por Siaj sagoj.

Ενεπηξεν εις τα νεφρα μου τα βελη της φαρετρας αυτου.

En miajn renojn Li pafis la filojn de Sia sagujo.

Εγεινα γελως εις παντα τον λαον μου, ασμα αυτων ολην την ημεραν.

Mi fariĝis mokataĵo por mia tuta popolo, ilia ĉiutaga rekantaĵo.

Με εχορτασε πικριαν με εμεθυσεν αψινθιον.

Li satigis min per maldolĉaĵo, trinkoplenigis min per vermuto.

Και συνετριψε τους οδοντας μου με χαλικας με εκαλυψε με σποδον.

Li disrompis miajn dentojn en malgrandajn pecojn, Li enpuŝis min en cindron.

Και απεσπρωξα, απο ειρηνης την ψυχην μου ελησμονησα το αγαθον.

Mia animo estas forpuŝita for de paco; bonstaton mi forgesis.

Και ειπα, Απωλεσθη η δυναμις μου και η ελπις μου υπο του Κυριου.

Kaj mi diris: Pereis mia forto kaj mia espero al la Eternulo.

Ενθυμηθητι την θλιψιν μου και την εξωσιν μου, το αψινθιον και την χολην.

La memoro pri mia mizero kaj miaj suferoj estas vermuto kaj galo.

Η ψυχη μου ενθυμειται ταυτα ακαταπαυστως και ειναι τεταπεινωμενη εν εμοι.

Konstante rememorante tion, senfortiĝas en mi mia animo.

Τουτο ανακαλω εις την καρδιαν μου, οθεν εχω ελπιδα

Sed tion mi respondas al mia koro, kaj tial mi esperas:

Ελεος του Κυριου ειναι, οτι δεν συνετελεσθημεν, επειδη δεν εξελιπον οι οικτιρμοι αυτου.

Ĝi estas favorkoreco de la Eternulo, ke ni ne tute pereis; ĉar Lia kompatemeco ne finiĝis,

Ανανεονονται εν ταις πρωιαις μεγαλη ειναι η πιστοτης σου.

Sed ĉiumatene ĝi renoviĝas; granda estas Via fideleco.

Ο Κυριος ειναι η μερις μου, ειπεν η ψυχη μου δια τουτο θελω ελπιζει επ αυτον.

Mia parto estas la Eternulo, diras mia animo; tial mi esperas al Li.

Αγαθος ο Κυριος εις τους προσμενοντας αυτον, εις την ψυχην την εκζητουσαν αυτον.

La Eternulo estas bona por tiuj, kiuj esperas al Li, por la animo, kiu serĉas Lin.

Καλον ειναι και να ελπιζη τις και να εφησυχαζη εις την σωτηριαν του Κυριου.

Bone estas esperi pacience helpon de la Eternulo.

Καλον εις τον ανθρωπον να βασταζη ζυγον εν τη νεοτητι αυτου.

Bone estas al la homo, kiu portas jugon en sia juneco;

Θελει καθησθαι κατα μονας και σιωπα, επειδη ο Θεος επεβαλε φορτιον επ αυτον.

Li sidas solece kaj silentas, kiam li estas ŝarĝita;

Θελει βαλει το στομα αυτου εις το χωμα, ισως ηναι ελπις.

Li metas sian buŝon en polvon, kredante, ke ekzistas espero;

Θελει δωσει την σιαγονα εις τον �απιζοντα αυτον θελει χορτασθη απο ονειδισμου.

Li donas sian vangon al tiu, kiu lin batas; li satigas sin per malhonoro.

Διοτι ο Κυριος δεν απορριπτει εις τον αιωνα

Ĉar ne por eterne forlasas la Sinjoro;

Αλλ εαν και θλιψη, θελει ομως και οικτειρησει κατα το πληθος του ελεους αυτου.

Se Li iun suferigas, Li ankaŭ kompatas pro Sia granda favorkoreco;

Διοτι δεν θλιβει εκ καρδιας αυτου ουδε καταθλιβει τους υιους των ανθρωπων.

Ĉar ne el Sia koro Li sendas mizeron kaj suferon al la homoj.

Το να καταπατη τις υπο τους ποδας αυτου παντας τους δεσμιους της γης.

Kiam oni premas sub siaj piedoj ĉiujn malliberulojn de la tero,

Το να διαστρεφη κρισιν ανθρωπου κατεναντι του προσωπου του Υψιστου

Kiam oni forklinas la rajton de homo antaŭ la vizaĝo de la Plejaltulo,

Το να αδικη ανθρωπον εν τη δικη αυτου ο Κυριος δεν βλεπει ταυτα.

Kiam oni estas maljusta kontraŭ homo en lia juĝa afero — Ĉu la Sinjoro tion ne vidas?

Τις λεγει τι και γινεται, χωρις να προσταξη αυτο ο Κυριος;

Kiu povas per sia diro atingi, ke io fariĝu, se la Sinjoro tion ne ordonis?

Εκ του στοματος του Υψιστου δεν εξερχονται τα κακα και τα αγαθα;

Ĉu ne el la buŝo de la Plejaltulo eliras la decidoj pri malbono kaj pri bono?

Δια τι ηθελε γογγυσει ανθρωπος ζων, ανθρωπος, δια την ποινην της αμαρτιας αυτου;

Kial murmuras homo vivanta? Ĉiu murmuru kontraŭ siaj pekoj.

Ας ερευνησωμεν τας οδους ημων και ας εξετασωμεν και ας επιστρεψωμεν εις τον Κυριον.

Ni trarigardu kaj esploru nian konduton, kaj ni revenu al la Eternulo;

Ας υψωσωμεν τας καρδιας ημων και τας χειρας προς τον Θεον τον εν τοις ουρανοις, λεγοντες,

Ni levu nian koron kaj niajn manojn al Dio en la ĉielo.

Ημαρτησαμεν και απεστατησαμεν συ δεν μας συνεχωρησας.

Ni pekis kaj malobeis, kaj Vi ne pardonis.

Περιεκαλυψας με θυμον και κατεδιωξας ημας εφονευσας, δεν εφεισθης.

Vi kovris Vin per kolero kaj persekutis nin; Vi mortigis, Vi ne kompatis.

Εκαλυψας σεαυτον με νεφος, δια να μη διαβαινη η προσευχη ημων.

Vi kovris Vin per nubo, por ke ne atingu Vin la preĝo.

Μας εκαμες σκυβαλον και βδελυγμα εν μεσω των λαων.

Vi faris nin balaindaĵo kaj abomenindaĵo inter la popoloj.

Παντες οι εχθροι ημων ηνοιξαν το στομα αυτων εφ ημας.

Malfermegis kontraŭ ni sian buŝon ĉiuj niaj malamikoj.

Φοβος και λακκος ηλθον εφ ημας, ερημωσις και συντριμμος.

Teruro kaj pereo trafis nin, ruinigo kaj malfeliĉo.

Ρυακας υδατων καταβιβαζει ο οφθαλμος μου δια τον συντριμμον της θυγατρος του λαου μου.

Torentojn da akvo verŝas mia okulo pri la malfeliĉo de la filino de mia popolo.

Ο οφθαλμος μου σταλαζει και δεν σιωπα, διοτι δεν εχει ανεσιν,

Mia okulo fluigas kaj ne ĉesas, ne ekzistas por ĝi halto,

Εωσου ο Κυριος διακυψη και ιδη εξ ουρανου.

Ĝis la Eternulo ekrigardos kaj ekvidos de la ĉielo.

Ο οφθαλμος μου καταθλιβει την ψυχην μου, εκ πασων των θυγατερων της πολεως μου.

Mia okulo suferigas mian animon pri ĉiuj filinoj de mia urbo.

Οι εχθρευομενοι με αναιτιως με εκυνηγησαν ακαταπαυστως ως στρουθιον.

Senkaŭze ĉasas min kiel birdon miaj malamikoj;

Εκοψαν την ζωην μου εν τω λακκω και ερριψαν λιθον επ εμε.

Ili pereigas mian vivon en kavo, ili ĵetas sur min ŝtonojn.

Τα υδατα επλημμυρησαν υπερανω της κεφαλης μου ειπα, Απερριφθην.

Akvo leviĝis kontraŭ mian kapon, kaj mi diris: Mi tute pereis.

Επεκαλεσθην το ονομα σου, Κυριε, εκ λακκου κατωτατου.

Mi vokis Vian nomon, ho Eternulo, el la profunda kavo;

Ηκουσας την φωνην μου μη κλεισης το ωτιον σου εις τον στεναγμον μου, εις την κραυγην μου.

Vi aŭdis mian voĉon; ne kovru Vian orelon antaŭ mia vokado pri liberigo.

Επλησιασας καθ ην ημεραν σε επεκαλεσθην ειπας, Μη φοβου.

Vi alproksimiĝis, kiam mi vokis al Vi; Vi diris: Ne timu.

Εδικασας, Κυριε, την δικην της ψυχης μου ελυτρωσας την ζωην μου.

Vi, ho Sinjoro, defendis mian juĝaferon; Vi liberigis mian vivon.

Ειδες, Κυριε, το προς εμε αδικον κρινον την κρισιν μου.

Vi vidis, ho Eternulo, la maljustaĵon, kiun mi suferas; juĝu mian aferon.

Ειδες πασας τας εκδικησεις αυτων, παντας τους διαλογισμους αυτων κατ εμου.

Vi vidis ilian tutan venĝon, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi.

Ηκουσας, Κυριε, τον ονειδισμον αυτων, παντας τους διαλογισμους αυτων κατ εμου

Vi aŭdis ilian insultadon, ho Eternulo, ĉiujn iliajn intencojn kontraŭ mi,

Τους λογους των επανισταμενων επ εμε και τας μελετας αυτων κατ εμου ολην την ημεραν.

La parolojn de tiuj, kiuj leviĝis kontraŭ min, kaj iliajn pensojn kontraŭ mi dum la tuta tago.

Ιδε, οταν καθηνται και οταν σηκονωνται εγω ειμαι το ασμα αυτων.

Rigardu, kiam ili sidas kaj kiam ili leviĝas; mi ĉiam estas ilia rekantaĵo.

Καμε, Κυριε, εις αυτους ανταποδοσιν κατα τα εργα των χειρων αυτων.

Redonu al ili repagon, ho Eternulo, laŭ la faroj de iliaj manoj.

Δος εις αυτους πωρωσιν καρδιας, την καταραν σου επ αυτους.

Donu al ili doloron en la koro, sentigu al ili Vian malbenon.

Καταδιωξον εν οργη και αφανισον αυτους υποκατωθεν των ουρανων του Κυριου.

Persekutu ilin en kolero, kaj ekstermu ilin el sub la ĉielo de la Eternulo.