Psalms 73

Ψαλμος του Ασαφ. Αγαθος τωοντι ειναι ο Θεος εις τον Ισραηλ, εις τους καθαρους την καρδιαν.

(En Salme af Asaf.) Visselig, god er Gud mod Israel; mod dem, der er rene af Hjertet!

Εμου δε, οι ποδες μου σχεδον εκλονισθησαν παρ ολιγον ωλισθησαν τα βηματα μου.

Mine Fødder var nær ved at snuble, mine Skridt var lige ved at glide;

Διοτι εζηλευσα τους μωρους, βλεπων την ευτυχιαν των ασεβων.

thi over Dårerne græmmed jeg mig, jeg så, at det gik de gudløse vel;

Επειδη δεν ειναι λυπαι εις τον θανατον αυτων, αλλ η δυναμις αυτων ειναι στερεα.

thi de kender ikke til Kvaler, deres Livskraft er frisk og sund;

Δεν ειναι εν κοποις, ως οι αλλοι ανθρωποι ουδε μαστιγονονται μετα των λοιπων ανθρωπων.

de kender ikke til menneskelig Nød, de plages ikke som andre.

δια τουτο περικυκλονει αυτους η υπερηφανια ως περιδεραιον η αδικια σκεπαζει αυτους ως ιματιον.

Derfor har de Hovmod til Halssmykke, Vold er Kappen, de svøber sig i.

Οι οφθαλμοι αυτων εξεχουσιν εκ του παχους εξεπερασαν τας επιθυμιας της καρδιας αυτων.

Deres Brøde udgår af deres Indre, Hjertets Tanker bryder igennem.

Εμπαιζουσι και λαλουσιν εν πονηρια καταδυναστειαν λαλουσιν υπερηφανως.

I det dybe taler de ondt, i det høje fører de Urettens Tale,

Θετουσιν εις τον ουρανον το στομα αυτων, και η γλωσσα αυτων διατρεχει την γην.

de løfter Munden mod Himlen, Tungen farer om på Jorden.

Δια τουτο θελει στραφη ενταυθα ο λαος αυτου και υδατα ποτηριου πληρους εκθλιβονται δι αυτους.

Derfor vender mit Folk sig hid og drikker Vand i fulde Drag.

Και λεγουσι, Πως γνωριζει ταυτα ο Θεος; και υπαρχει γνωσις εν τω Υψιστω;

De siger: "Hvor skulde Gud vel vide det, skulde den Højeste kende dertil?"

Ιδου, ουτοι ειναι ασεβεις και ευτυχουσι διαπαντος αυξανουσι τα πλουτη αυτων.

Se, det er de gudløses kår, altid i Tryghed, voksende Velstand!

Αρα, ματαιως εκαθαρισα την καρδιαν μου και ενιψα εν αθωοτητι τας χειρας μου.

Forgæves holdt jeg mit Hjerte rent og tvætted mine Hænder i Uskyld,

Διοτι εμαστιγωθην ολην την ημεραν και ετιμωρηθην πασαν αυγην.

jeg plagedes Dagen igennem, blev revset på ny hver Morgen!

Αν ειπω, Θελω ομιλει ουτως ιδου, εξυβριζω εις την γενεαν των υιων σου.

Men jeg tænkte: "Taler jeg så, se, da er jeg troløs imod dine Sønners Slægt."

Και εστοχασθην να εννοησω τουτο, πλην μ εφανη δυσκολον

Så grundede jeg på at forstå det, møjsommeligt var det i mine Øjne,

εωσου εισελθων εις το αγιαστηριον του Θεου, ενοησα τα τελη αυτων.

Til jeg kom ind i Guds Helligdomme, skønned, hvordan deres Endeligt bliver:

Συ βεβαιως εθεσας αυτους εις τοπους ολισθηρους ερριψας αυτους εις κρημνον.

Du sætter dem jo på glatte Steder, i Undergang styrter du dem.

Πως δια μιας κατηντησαν εις ερημωσιν Ηφανισθησαν, απωλεσθησαν υπο αιφνιδιου ολεθρου.

Hvor brat de dog lægges øde, går under, det ender med Rædsel!

Ως ονειρον εξεγειρομενου Κυριε, οταν εγερθης, θελεις αφανισει την εικονα αυτων.

De er som en Drøm, når man vågner, man vågner og regner sit Syn for intet.

Ουτως εκαιετο η καρδια μου, και τα νεφρα μου εβασανιζοντο

Så længe mit Hjerte var bittert og det nagede i mine Nyrer,

και εγω ημην ανοητος και δεν εγνωριζον κτηνος ημην ενωπιον σου.

var jeg et Dyr og fattede intet, jeg var for dig som Kvæg.

Εγω ομως ειμαι παντοτε μετα σου συ με επιασας απο της δεξιας μου χειρος.

Dog bliver jeg altid hos dig, du holder mig fast om min højre;

Δια της συμβουλης σου θελεις με οδηγησει και μετα ταυτα θελεις με προσλαβει εν δοξη.

du leder mig med dit Råd og tager mig siden bort i Herlighed.

Τινα αλλον εχω εν τω ουρανω; και επι της γης δεν θελω αλλον παρα σε.

Hvem har jeg i Himlen? Og har jeg blot dig, da attrår jeg intet på Jorden!

Ητονησεν η σαρξ μου και η καρδια μου αλλ ο Θεος ειναι η δυναμις της καρδιας μου και η μερις μου εις τον αιωνα.

Lad kun mit Kød og mit Hjerte vansmægte, Gud er mit Hjertes Klippe, min Del for evigt.

Διοτι, ιδου, οσοι απομακρυνονται απο σου, θελουσιν απολεσθη συ εξωλοθρευσας παντας τους εκκλινοντας απο σου.

Thi de, der fjerner sig fra dig, går under, - du udsletter hver, som er dig utro.

Αλλα δι εμε, το να προσκολλωμαι εις τον Θεον ειναι το αγαθον μου εθεσα την ελπιδα μου επι Κυριον τον Θεον, δια να κηρυττω παντα τα εργα σου.

Men at leve Gud nær er min Lykke, min Lid har jeg sat til den Herre HERREN, at jeg kan vidne om alle dine Gerninger.