Psalms 119

Αλεφ. Μακαριοι οι αμωμοι εν οδω οι περιπατουντες εν τω νομω του Κυριου

Salige de, hvis Vandel er fulde, som vandrer i HERRENs Lov.

Μακαριοι οι φυλαττοντες τα μαρτυρια αυτου, οι εκζητουντες αυτον εξ ολης καρδιας

Salige de, der agter på hans Vidnesbyrd, søger ham af hele deres Hjerte.

αυτοι βεβαιως δεν πραττουσιν ανομιαν εν ταις οδοις αυτου περιπατουσι.

de, som ikke gør Uret, men vandrer på hans Veje.

Συ προσεταξας να φυλαττωνται ακριβως αι εντολαι σου.

Du har givet dine Befalinger, for at de nøje skal holdes.

Ειθε να κατευθυνωνται αι οδοι μου, δια να φυλαττω τα διαταγματα σου

O, måtte jeg vandre med faste Skridt, så jeg holder dine Vedtægter!

Τοτε δεν θελω αισχυνθη, οταν επιβλεπω εις παντα τα προσταγματα σου.

Da skulde jeg ikke blive til - Skamme, thi jeg så hen til alle dine Bud.

Θελω σε δοξολογει εν ευθυτητι καρδιας, οταν μαθω τας κρισεις της δικαιοσυνης σου.

Jeg vil takke dig af oprigtigt Hjerte, når jeg lærer din Retfærds Lovbud.

Τα διαταγματα σου θελω φυλαττει μη με εγκαταλιπης ολοκληρως.

Jeg vil holde dine Vedtægter, svigt mig dog ikke helt!

Βεθ. Τινι τροπω θελει καθαριζει ο νεος την οδον αυτου; φυλαττων τους λογους σου.

Hvorledes holder en ung sin Vej ren? Ved at bolde sig efter dit Ord.

Εξ ολης της καρδιας μου σε εξεζητησα με μη αφησης να αποπλανηθω απο των προσταγματων σου.

Af hele mit Hjerte søger jeg dig, lad mig ikke fare vild fra dine Bud!

Εν τη καρδια μου εφυλαξα τα λογια σου, δια να μη αμαρτανω εις σε.

Jeg gemmer dit Ord i mit Hjerte for ikke at synde imod dig.

Ευλογητος εισαι, Κυριε διδαξον με τα διαταγματα σου.

Lovet være du, HERRE, lær mig dine Vedtægter!

Δια των χειλεων μου διηγηθην πασας τας κρισεις του στοματος σου.

Jeg kundgør med mine Læber alle din Munds Lovbud.

Εν τη οδω των μαρτυριων σου ευφρανθην, ως δια παντα τα πλουτη.

Jeg glæder mig over dine Vidnesbyrds Vej, som var det al Verdens Rigdom.

Εις τας εντολας σου θελω μελετα, και εις τας οδους σου θελω ενατενιζει.

Jeg vil grunde på dine Befalinger og se til dine Stier.

Εις τα διαταγματα σου θελω εντρυφα δεν θελω λησμονησει τους λογους σου.

I dine Vedtægter har jeg min Lyst, jeg glemmer ikke dit Ord.

Γιμελ. Ανταμειψον τον δουλον σου ουτω θελω ζησει, και θελω φυλαξει τον λογον σου.

Und din Tjener at leve, at jeg kan holde dit Ord.

Ανοιξον τους οφθαλμους μου, και θελω βλεπει τα θαυμασια τα εκ του νομου σου.

Oplad mine Øjne, at jeg må skue de underfulde Ting i din Lov.

Παροικος ειμαι εγω εν τη γη μη κρυψης απ εμου τα προσταγματα σου.

Fremmed er jeg på Jorden, skjul ikke dine Bud for mig!

Η ψυχη μου λιποθυμει εκ του ποθου τον οποιον εχω εις τας κρισεις σου παντοτε.

Altid hentæres min Sjæl af Længsel efter dine Lovbud.

Συ επετιμησας τους επικαταρατους υπερηφανους, τους εκκλινοντας απο των προσταγματων σου.

Du truer de frække; forbandede er de, der viger fra dine Bud.

Σηκωσον απ εμου το ονειδος και την καταφρονησιν διοτι εφυλαξα τα μαρτυρια σου.

Vælt Hån og Ringeagt fra mig, thi jeg agter på dine Vidnesbyrd.

Αρχοντες τωοντι εκαθισαν και ελαλουν εναντιον μου αλλ ο δουλος σου εμελετα εις τα διαταγματα σου.

Om Fyrster oplægger Råd imod mig, grunder din Tjener på dine Vedtægter.

Τα μαρτυρια σου βεβαιως ειναι η τρυφη μου και οι συμβουλοι μου.

Ja, dine Vidnesbyrd er min Lyst, det er dem, der giver mig Råd.

Δαλεθ. Η ψυχη μου εκολληθη εις το χωμα ζωοποιησον με κατα τον λογον σου.

I Støvet ligger min Sjæl, hold mig i Live efter dit Ord!

Εφανερωσα τας οδους μου, και μου εισηκουσας διδαξον με τα διαταγματα σου.

Mine Veje lagde jeg frem, og du bønhørte mig, dine Vedtægter lære du mig.

Καμε με να εννοω την οδον των εντολων σου, και θελω μελετα εις τα θαυμασια σου.

Lad mig fatte dine Befalingers Vej og grunde på dine Undere.

Η ψυχη μου τηκεται υπο θλιψεως στερεωσον με κατα τον λογον σου.

Af Kummer græder. min Sjæl, oprejs mig efter dit Ord!

Απομακρυνον απ εμου την οδον του ψευδους, και χαρισον μοι τον νομον σου.

Lad Løgnens Vej være langt fra mig og skænk mig i Nåde din Lov!

Την οδον της αληθειας εξελεξα προ οφθαλμων μου εθεσα τας κρισεις σου.

Troskabs Vej har jeg valgt, dine Lovbud attrår jeg.

Προσεκολληθην εις τα μαρτυρια σου Κυριε, μη με καταισχυνης.

Jeg hænger ved dine Vidnesbyrd, lad mig ikke beskæmmes, HERRE!

Την οδον των προσταγματων σου θελω τρεχει, οταν πλατυνης την καρδιαν μου.

Jeg vil løbe dine Buds Vej, thi du giver mit Hjerte at ånde frit.

Ε. Διδαξον με, Κυριε, την οδον των διαταγματων σου, και θελω φυλαττει αυτην μεχρι τελους.

Lær mig, HERRE, dine Vedtægters Vej, så jeg agter derpå til Enden.

Συνετισον με, και θελω φυλαττει τον νομον σου ναι, θελω φυλαττει αυτον εν ολη καρδια.

Giv mig Kløgt, så jeg agter på din Lov og holder den af hele mit Hjerte.

Οδηγησον με εις την οδον των προσταγματων σου διοτι ευφραινομαι εις αυτην.

Før mig ad dine Buds Sti, thi jeg har Lyst til dem.

Κλινον την καρδιαν μου εις τα μαρτυρια σου και μη εις πλεονεξιαν.

Bøj mit Hjerte til dine Vidnesbyrd og ej til uredelig Vinding.

Αποστρεψον τους οφθαλμους μου απο του να βλεπωσι ματαιοτητα ζωοποιησον με εν τη οδω σου.

Vend mine Øjne bort fra Tant, hold mig i Live ved dit Ord!

Εκτελεσον τον λογον σου προς τον δουλον σου, οστις ειναι δεδομενος εις τον φοβον σου.

Stadfæst for din Tjener dit Ord, så jeg lærer at frygte dig.

Αφαιρεσον το ονειδος μου, το οποιον φοβουμαι διοτι αι κρισεις σου ειναι αγαθαι.

Hold borte fra mig den Skændsel, jeg frygter, thi dine Lovbud er gode.

Ιδου, επεθυμησα τας εντολας σου ζωοποιησον με δια της δικαιοσυνης σου.

Se, dine Befalinger længes jeg efter, hold mig i Live ved din Retfærd!

Βαου. Και ας ελθη επ εμε το ελεος σου, Κυριε, και η σωτηρια σου κατα τον λογον σου.

Lad din Miskundhed komme over mig, HERRE, din Frelse efter dit Ord,

Τοτε θελω αποκριθη προς τον ονειδιζοντα με διοτι ελπιζω επι τον λογον σου.

så jeg har Svar til dem, der spotter mig, thi jeg stoler på dit Ord.

Και μη αφαιρεσης ολοτελως απο του στοματος μου τον λογον της αληθειας διοτι ηλπισα επι τας κρισεις σου.

Tag ikke ganske Sandheds Ord fra min Mund, thi jeg bier på dine Lovbud.

Και θελω φυλαττει τον νομον σου διαπαντος, εις τον αιωνα του αιωνος.

Jeg vil stadig holde din Lov, ja evigt og altid;

Και θελω περιπατει εν ευρυχωρια διοτι εξεζητησα τας εντολας σου.

jeg vil vandre i åbent Land, thi dine Befalinger ligger mig på Sinde.

Και θελω ομιλει περι των μαρτυριων σου εμπροσθεν βασιλεων, και δεν θελω αισχυνθη.

Jeg vil tale om dine Vidnesbyrd for Konger uden at blues;

Και θελω εντρυφα εις τα προσταγματα σου, τα οποια ηγαπησα.

jeg vil fryde mig over dine Bud, som jeg højlige elsker;

Και θελω υψονει τας χειρας μου προς τα προσταγματα σου, τα οποια ηγαπησα και θελω μελετα εις τα διαταγματα σου.

jeg vil udrække Hænderne mod dine Bud og grunde på dine Vedtægter.

Ζαιν. Ενθυμηθητι τον λογον τον προς τον δουλον σου, εις τον οποιον με επηλπισας.

Kom Ordet til din Tjener i Hu, fordi du har ladet mig håbe.

Αυτη ειναι η παρηγορια μου εν τη θλιψει μου, οτι ο λογος σου με εζωοποιησεν.

Det er min Trøst i Nød, at dit Ord har holdt mig i Live.

Οι υπερηφανοι με εχλευαζον σφοδρα αλλ εγω απο του νομου σου δεν εξεκλινα.

De frække hånede mig såre, dog veg jeg ej fra din Lov.

Ενεθυμηθην τας απ αιωνος κρισεις σου, Κυριε, και παρηγορηθην.

Dine Lovbud fra fordum, HERRE, kom jeg i Hu og fandt Trøst.

Φρικη με κατελαβεν εξ αιτιας των ασεβων, των εγκαταλειποντων τον νομον σου.

Harme greb mig over de gudløse, dem, der slipper din Lov.

Τα διαταγματα σου υπηρξαν εις εμε ψαλμωδιαι εν τω οικω της παροικιας μου.

Dine vedtægter blev mig til Sange i min Udlændigheds Hus.

Ενεθυμηθην εν νυκτι το ονομα σου, Κυριε και εφυλαξα τον νομον σου.

Om Natten kom jeg dit Navn i Hu, HERRE, jeg holdt din Lov.

Τουτο εγεινεν εις εμε, διοτι εφυλαξα τας εντολας σου.

Det blev min lykkelige Lod: at agte på dine Befalinger.

Χεθ. συ, Κυριε, μερις μου εισαι ειπα να φυλαξω τους λογους σου.

Min Del er HERREN, jeg satte mig for at holde dine Ord.

Παρεκαλεσα το προσωπον σου εν ολη καρδια ελεησον με κατα τον λογον σου.

Jeg bønfaldt dig af hele mit Hjerte, vær mig nådig efter dit Ord!

Διελογισθην τας οδους μου και εστρεψα τους ποδας μου εις τα μαρτυρια σου.

Jeg overtænkte mine Veje og styred min Fod tilbage til dine Vidnesbyrd.

Εσπευσα και δεν εβραδυνα να φυλαξω τα προσταγματα σου.

Jeg hasted og tøved ikke med at holde dine Bud.

Στιφη ασεβων με περιεκυκλωσαν αλλ εγω δεν ελησμονησα τον νομον σου.

De gudløses Snarer omgav mig, men jeg glemte ikke din Lov.

Το μεσονυκτιον εγειρομαι δια να σε δοξολογω δια τας κρισεις της δικαιοσυνης σου.

Jeg, står op ved Midnat og takker dig for dine retfærdige Lovbud.

Εγω ειμαι μετοχος παντων των φοβουμενων σε και φυλαττοντων τας εντολας σου.

Jeg er Fælle med alle, der frygter dig og holder dine Befalinger.

Η γη, Κυριε, ειναι πληρης του ελεους σου διδαξον με τα διαταγματα σου.

Jorden er fuld af din Miskundhed, HERRE, lær mig dine Vedtægter!

Τεθ. Συ, Κυριε, ευηργετησας τον δουλον σου κατα τον λογον σου.

Du gjorde vel mod din Tjener, HERRE, efter dit Ord.

Διδαξον με φρονησιν και γνωσιν διοτι επιστευσα εις τα προσταγματα σου.

Giv mig Forstand og indsigt, thi jeg tror på dine Bud.

Πριν ταλαιπωρηθω, εγω επλανωμην αλλα τωρα εφυλαξα τον λογον σου.

For jeg blev ydmyget, for jeg vild, nu holder jeg dit Ord.

Συ εισαι αγαθος και αγαθοποιος διδαξον με τα διαταγματα σου.

God er du og gør godt, lær mig dine Vedtægter!

Οι υπερηφανοι επλεξαν κατ εμου ψευδος αλλ εγω εν ολη καρδια θελω φυλαττει τας εντολας σου.

De frække tilsøler mig med Løgn, men på dine Bud tager jeg hjerteligt Vare.

Η καρδια αυτων επηξεν ως παχος αλλ εγω εντρυφω εις τον νομον σου.

Deres Hjerte er dorskt som Fedt, jeg har min Lyst i din Lov.

Καλον εγεινεν εις εμε οτι εταλαιπωρηθην, δια να μαθω τα διαταγματα σου.

Det var godt, at jeg blev ydmyget, så jeg kunde lære dine Vedtægter.

Ο νομος του στοματος σου ειναι καλητερος εις εμε, υπερ χιλιαδας χρυσιου και αργυριου.

Din Munds Lov er mig mere værd end Guld og Sølv i Dynger.

Ιωδ. Αι χειρες σου με εκαμαν και με επλασαν συνετισον με, και θελω μαθει τα προσταγματα σου.

Dine Hænder skabte og dannede mig, giv mig Indsigt; så jeg kan lære dine Bud!

Οι φοβουμενοι σε θελουσι με ιδει και ευφρανθη, διοτι ηλπισα επι τον λογον σου.

De, der frygter dig, ser mig og glædes, thi jeg bier på dit Ord.

Γνωριζω, Κυριε, οτι αι κρισεις σου ειναι δικαιοσυνη, και οτι πιστως με εταλαιπωρησας.

HERRE, jeg ved, at dine Bud er retfærdige, i Trofasthed har du ydmyget mig.

Ας με παρηγορηση, δεομαι, το ελεος σου, κατα τον λογον σου τον προς τον δουλον σου.

Lad din Miskundhed være min Trøst efter dit Ord til din Tjener!

Ας ελθωσιν επ εμε οι οικτιρμοι σου, δια να ζω διοτι ο νομος σου ειναι η τρυφη μου.

Din Barmhjertighed finde mig, at jeg må leve, thi din Lov er min Lyst.

Ας αισχυνθωσιν οι υπερηφανοι, διοτι ζητουσιν αδικως να με ανατρεψωσιν αλλ εγω θελω μελετα εις τας εντολας σου.

Lad de frække beskæmmes, thi de gør mig skammelig Uret, jeg grunder på dine Befalinger.

Ας επιστρεψωσιν εις εμε οι φοβουμενοι σε, και οι γνωριζοντες τα μαρτυρια σου

Lad dem, der frygter dig, vende sig til mig, de, der kender dine Vidnesbyrd.

Ας ηναι η καρδια μου αμωμος εις τα διαταγματα σου, δια να μη αισχυνθω.

Lad mit Hjerte være fuldkomment i dine Vedtægter, at jeg ikke skal blive til Skamme.

Καφ. Λιποθυμει η ψυχη μου δια την σωτηριαν σου επι τον λογον σου ελπιζω.

Efter din Frelse længes min Sjæl, jeg bier på dit Ord.

Οι οφθαλμοι μου απεκαμον δια τον λογον σου, λεγοντες, Ποτε θελεις με παρηγορησει;

Mine Øjne længes efter dit Ord og siger: "Hvornår mon du trøster mig?"

Διοτι εγεινα ως ασκος εν τω καπνω αλλα τα διαταγματα σου δεν ελησμονησα.

Thi jeg er som en Lædersæk i Røg, men dine Vedtægter glemte jeg ikke.

Ποσαι ειναι αι ημεραι του δουλου σου; ποτε θελεις καμει κρισιν εναντιον των καταδιωκοντων με;

Hvor langt er vel din Tjeners Liv? Når vil du dømme dem, der forfølger mig?

Οι υπερηφανοι, οι εναντιοι του νομου σου, εσκαψαν εις εμε λακκους.

De frække grov mig Grave, de, som ej følger din Lov.

Παντα τα προσταγματα σου ειναι αληθεια αδικως με κατατρεχουσι βοηθησον μοι.

Alle dine Bud er trofaste, med Løgn forfølger man mig, o hjælp mig!

Παρ ολιγον με κατεστρεψαν εις την γην αλλ εγω δεν εγκατελιπον τας εντολας σου.

De har næsten tilintetgjort mig på Jorden, men dine Befalinger slipper jeg ikke.

Ζωοποιησον με κατα το ελεος σου και θελω φυλαξει τα μαρτυρια του στοματος σου.

Hold mig i Live efter din Miskundhed, at jeg kan holde din Munds Vidnesbyrd.

Λαμεδ. Εις τον αιωνα, Κυριε, διαμενει ο λογος σου εν τω ουρανω

HERRE, dit Ord er evigt, står fast i Himlen.

η αληθεια σου εις γενεαν και γενεαν εθεμελιωσας την γην, και διαμενει.

Din Trofasthed varer fra Slægt til Slægt, du grundfæsted Jorden, og den står fast.

Κατα τας διαταξεις σου διαμενουσιν εως της σημερον, διοτι τα συμπαντα ειναι δουλοι σου.

Dine Lovbud står fast, de holder dine Tjenere oppe.

Εαν ο νομος σου δεν ητο η τρυφη μου, τοτε ηθελον χαθη εν τη θλιψει μου.

Havde din Lov ej været min Lyst, da var jeg omkommet i min Elende.

Εις τον αιωνα δεν θελω λησμονησει τας εντολας σου, διοτι εν αυταις με εζωοποιησας.

Aldrig i Evighed glemmer jeg dine Befalinger, thi ved dem holdt du mig i Live.

Σος ειμαι εγω σωσον με διοτι τας εντολας σου εξεζητησα.

Din er jeg, frels mig, thi dine Befalinger ligger mig på Sinde.

Οι ασεβεις με περιεμενον δια να με αφανισωσιν αλλ εγω θελω προσεχει εις τα μαρτυρια σου.

De gudløse lurer på at lægge mig øde, dine Vidnesbyrd mærker jeg mig.

Εις πασαν τελειοτητα ειδον οριον αλλ ο νομος σου ειναι πλατυς σφοδρα.

For alting så jeg en Grænse, men såre vidt rækker dit Bud.

Μεμ. Ποσον αγαπω τον νομον σου ολην την ημεραν ειναι μελετη μου.

Hvor elsker jeg dog din Lov! Hele Dagen grunder jeg på den.

Δια των προσταγματων σου με εκαμες σοφωτερον των εχθρων μου, διοτι ειναι παντοτε μετ εμου.

Dit Bud har gjort mig visere end mine Fjender, thi det er for stedse mit.

Ειμαι συνετωτερος παντων των διδασκοντων με διοτι τα μαρτυρια σου ειναι μελετη μου.

Jeg er klogere end alle mine Lærere, thi jeg grunder på dine Vidnesbyrd.

Ειμαι συνετωτερος των γεροντων διοτι εφυλαξα τας εντολας σου.

Jeg har mere Forstand end de gamle; jeg agter på dine Bud.

Απο πασης οδου πονηρας εκωλυσα τους ποδας μου, δια να φυλαξω τον λογον σου.

Jeg holder min Fod fra hver Vej, som er ond, at jeg kan holde dit Ord.

Απο των κρισεων σου δεν εξεκλινα διοτι συ με εδιδαξας.

Fra dine Lovbud veg jeg ikke, thi du underviste mig.

Ποσον γλυκεις ειναι οι λογοι σου εις τον ουρανισκον μου ειναι υπερ μελι εις το στομα μου.

Hvor sødt er dit Ord for min Gane, sødere end Honning for min Mund.

Εκ των εντολων σου εγεινα συνετος δια τουτο εμισησα πασαν οδον ψευδους.

Ved dine Befalinger fik jeg Forstand, så jeg hader al Løgnens Vej.

Νουν. Λυχνος εις τους ποδας μου ειναι ο λογος σου και φως εις τας τριβους μου.

Dit Ord er en Lygte for min Fod, et Lys på min Sti.

Ωμοσα και θελω εμμενει να φυλαττω τας κρισεις της δικαιοσυνης σου.

Jeg svor en Ed og holdt den: at følge dine retfærdige Lovbud.

Εταλαιπωρηθην σφοδρα Κυριε, ζωοποιησον με κατα τον λογον σου.

Jeg er såre ydmyget, HERRE, hold mig i Live efter dit Ord!

Προσδεξαι, δεομαι, τας προαιρετικας προσφορας του στοματος μου, Κυριε και διδαξον με τας κρισεις σου.

Lad min Munds frivillige Ofre behage dig, HERRE, og lær mig dine Lovbud!

Η ψυχη μου ειναι παντοτε εν κινδυνω τον νομον σου ομως δεν ελησμονησα.

Altid går jeg med Livet i Hænderne, men jeg glemte ikke din Lov.

Οι ασεβεις εστησαν εις εμε παγιδα αλλ εγω απο των εντολων σου δεν εξεκλινα.

De gudløse lægger Snarer for mig, men fra dine Befalinger for jeg ej vild.

Τα μαρτυρια σου εκληρονομησα εις τον αιωνα διοτι ταυτα ειναι η αγαλλιασις της καρδιας μου.

Dine Vidnesbyrd fik jeg til evigt Eje, thi de er mit Hjertes Glæde.

Εκλινα την καρδιαν μου εις το να καμνω τα διαταγματα σου παντοτε μεχρι τελους.

Jeg bøjed mit Hjerte til at holde dine Vedtægter for evigt til Enden.

Σαμεχ. Εμισησα τους διεστραμμενους στοχασμους τον δε νομον σου ηγαπησα.

Jeg hader tvesindet Mand, men jeg elsker din Lov.

Συ εισαι η σκεπη μου και η ασπις μου επι τον λογον σου ελπιζω.

Mit Skjul og mit Skjold er du, jeg bier på dit Ord.

Απομακρυνθητε απ εμου οι πονηρευομενοι διοτι θελω φυλαττει τα προσταγματα του Θεου μου.

Vig fra mig, I, som gør ondt, jeg vil holde min Guds Bud.

Υποστηριζε με κατα τον λογον σου και θελω ζη και μη με καταισχυνης εις την ελπιδα μου.

Støt mig efter dit Ord, at jeg må leve, lad mig ikke beskæmmes i mit Håb!

Υποστηριζε με και θελω σωθη και θελω προσεχει διαπαντος εις τα διαταγματα σου.

Hold mig oppe, at jeg må frelses og altid have min Lyst i dine Vedtægter!

Συ κατεπατησας παντας τους εκκλινοντας απο των διαταγματων σου διοτι ματαια ειναι η δολιοτης αυτων.

Du forkaster alle, der farer vild fra dine Vedtægter, thi de higer efter Løgn.

Αποσκυβαλιζεις παντας τους πονηρους της γης δια τουτο ηγαπησα τα μαρτυρια σου.

For Slagger regner du alle Jordens gudløse, derfor elsker jeg dine Vidnesbyrd.

Εφριξεν η σαρξ μου απο του φοβου σου, και απο των κρισεων σου εφοβηθην.

Af Rædsel for dig gyser mit Kød, og jeg frygter for dine Lovbud.

Νγαιν. Εκαμα κρισιν και δικαιοσυνην μη με παραδωσης εις τους αδικουντας με.

Ret og Skel har jeg gjort, giv mig ikke hen til dem, der trænger mig!

Γενου εγγυητης του δουλου σου εις καλον ας μη με καταθλιψωσιν οι υπερηφανοι.

Gå i Borgen for din Tjener, lad ikke de frække trænge mig!

Οι οφθαλμοι μου απεκαμον δια την σωτηριαν σου και δια τον λογον της δικαιοσυνης σου.

Mine Øjne vansmægter efter din Frelse og efter dit Retfærds Ord.

Καμε μετα του δουλου σου κατα το ελεος σου και διδαξον με τα διαταγματα σου.

Gør med din Tjener efter din Miskundhed og lær mig dine Vedtægter!

Δουλος σου ειμαι εγω συνετισον με, και θελω γνωρισει τα μαρτυρια σου.

Jeg er din Tjener, giv mig Indsigt, at jeg må kende dine Vidnesbyrd!

Καιρος ειναι δια να ενεργηση ο Κυριος ηκυρωσαν τον νομον σου.

Det er Tid for HERREN at gribe ind, de har krænket din Lov.

Δια τουτο ηγαπησα τα προσταγματα σου υπερ χρυσιον, και υπερ χρυσιον καθαρον.

Derfor elsker jeg dine Bud fremfor Guld og Skatte.

Δια τουτο εγνωρισα ορθας πασας τας εντολας σου περι παντος πραγματος και εμισησα πασαν οδον ψευδους.

Derfor følger jeg oprigtigt alle dine Befalinger og hader hver Løgnens Sti.

Πε. Θαυμαστα ειναι τα μαρτυρια σου δια τουτο εφυλαξεν αυτα η ψυχη μου.

Underfulde er dine Vidnesbyrd, derfor agted min Sjæl på dem.

Η φανερωσις των λογων σου φωτιζει συνετιζει τους απλους.

Tydes dine Ord, så bringer de Lys, de giver enfoldige Indsigt.

Ηνοιξα το στομα μου και ανεστεναξα διοτι επεθυμησα τα προσταγματα σου.

Jeg åbned begærligt min Mund, thi min Attrå stod til dine Bud.

Επιβλεψον επ εμε και ελεησον με, καθως συνειθιζεις προς τους αγαπωντας το ονομα σου.

Vend dig til mig og vær mig nådig, som Ret er for dem, der elsker dit Navn!

Στερεωσον τα βηματα μου εις τον λογον σου και ας μη με κατακυριευση μηδεμια ανομια.

Lad ved dit Ord mine Skridt blive faste og ingen Uret få Magten over mig!

Λυτρωσον με απο καταδυναστειας ανθρωπων, και θελω φυλαττει τας εντολας σου.

Udløs mig fra Menneskers Vold, at jeg må holde dine Befalinger!

Επιφανον το προσωπον σου επι τον δουλον σου, και διδαξον με τα διαταγματα σου.

Lad dit Ansigt lyse over din Tjener og lær mig dine Vedtægter!

Ρυακας υδατων κατεβιβασαν οι οφθαλμοι μου, επειδη δεν φυλαττουσι τον νομον σου.

Vand i Strømme græder mine Øjne, fordi man ej holder din Lov.

Τσαδε. Δικαιος εισαι, Κυριε, και ευθειαι αι κρισεις σου.

Du er retfærdig, HERRE, og retvise er dine Lovbud.

Τα μαρτυρια σου, τα οποια διεταξας, ειναι δικαιοσυνη και υπερτατη αληθεια.

Du slog dine Vidnesbyrd fast ved Retfærd og Troskab så såre.

Ο ζηλος μου με κατεφαγε, διοτι ελησμονησαν τους λογους σου οι εχθροι μου.

Min Nidkærhed har fortæret mig, thi mine Fjender har glemt dine Ord.

Ο λογος σου ειναι κεκαθαρισμενος σφοδρα δια τουτο ο δουλος σου αγαπα αυτον.

Dit Ord er fuldkommen rent, din Tjener elsker det.

Μικρος ειμαι και εξουδενωμενος δεν ελησμονησα ομως τας εντολας σου.

Ringe og ussel er jeg, men dine Befalinger glemte jeg ikke.

Η δικαιοσυνη σου ειναι δικαιοσυνη εις τον αιωνα, και ο νομος σου αληθεια.

Din Retfærd er Ret for evigt, din Lov er Sandhed.

Θλιψεις και στενοχωριαι με ευρηκαν τα προσταγματα σου ομως ειναι η χαρα μου.

Trængsel og Angst har ramt mig, men dine Bud er min Lyst.

Τα μαρτυρια σου ειναι δικαιοσυνη εις τον αιωνα Συνετισον με και θελω ζησει.

Dine Vidnesbyrd er Ret for evigt, giv mig indsigt, at jeg må leve!

Κοφ. Εκραξα εν ολη καρδια ακουσον μου, Κυριε, και θελω φυλαξει τα διαταγματα σου.

Jeg råber af hele mit Hjerte, svar mig, HERRE, jeg agter på dine Vedtægter.

Εκραξα προς σε σωσον με, και θελω φυλαξει τα μαρτυρια σου.

Jeg råber til dig, o frels mig, at jeg kan holde dine Vidnesbyrd!

Προελαβον την αυγην και εκραξα ηλπισα επι τον λογον σου.

Årle råber jeg til dig om Hjælp, og bier på dine Ord.

Οι οφθαλμοι μου προλαμβανουσι τας νυκτοφυλακας, δια να μελετω εις τον λογον σου.

Før Nattevagtstimerne våger mine Øjne for at grunde på dit Ord.

Ακουσον της φωνης μου κατα το ελεος σου ζωοποιησον με, Κυριε, κατα την κρισιν σου.

Hør mig efter din Miskundhed, HERRE, hold mig i Live efter dit Lovbud!

Επλησιασαν οι ακολουθουντες την πονηριαν εξεκλιναν απο του νομου σου.

De, der skændigt forfølger mig, er mig nær, men de er langt fra din Lov.

Συ, Κυριε, εισαι πλησιον, και παντα τα προσταγματα σου ειναι αληθεια.

Nær er du, o HERRE, og alle dine Bud er Sandhed.

Προ πολλου εγνωρισα εκ των μαρτυριων σου, οτι εις τον αιωνα εθεμελιωσας αυτα.

For længst vandt jeg Indsigt af dine Vidnesbyrd, thi du har grundfæstet dem for evigt.

Ρες. Ιδε την θλιψιν μου και ελευθερωσον με διοτι δεν ελησμονησα τον νομον σου.

Se min Elende og fri mig, thi jeg glemte ikke din Lov.

Δικασον την δικην μου και λυτρωσον με ζωοποιησον με κατα τον λογον σου.

Før min Sag og udløs mig, hold mig i Live efter dit Ord!

Μακραν απο ασεβων η σωτηρια διοτι δεν εκζητουσι τα διαταγματα σου.

Frelsen er langt fra de gudløse, thi dine Vedtægter ligger dem ikke, på Sinde.

Μεγαλοι οι οικτιρμοι σου, Κυριε ζωοποιησον με κατα τας κρισεις σου.

Din Barmhjertighed er stor, o HERRE, hold mig i Live efter dine Lovbud!

Πολλοι ειναι οι καταδιωκοντες με και οι θλιβοντες με αλλ απο των μαρτυριων σου δεν εξεκλινα.

Mange forfølger mig og er mig fjendske, fra dine Vidnesbyrd veg jeg ikke.

Ειδον τους παραβατας και εταραχθην διοτι δεν εφυλαξαν τον λογον σου.

Jeg væmmes ved Synet af troløse, der ikke holder dit Ord.

Ιδε ποσον αγαπω τας εντολας σου Κυριε, ζωοποιησον με κατα το ελεος σου.

Se til mig, thi jeg elsker dine Befalinger, HERRE, hold mig i Live efter din Miskundhed!

Το κεφαλαιον του λογου σου ειναι η αληθεια και εις τον αιωνα μενουσι πασαι αι κρισεις της δικαιοσυνης σου.

Summen af dit Ord er Sandhed, og alt dit retfærdige Lovbud varer evigt.

Σχιν. Αρχοντες με κατεδιωξαν αναιτιως αλλ η καρδια μου τρεμει απο του λογου σου.

Fyrster forfulgte mig uden Grund, men mit Hjerte frygted dine Ord.

Αγαλλομαι εις τον λογον σου, ως ο ευρισκων λαφυρα πολλα.

Jeg glæder mig over dit Ord som en, der har gjort et vældigt Bytte.

Μισω και βδελυττομαι το ψευδος τον νομον σου αγαπω.

Jeg hader og afskyr Løgn, din Lov har jeg derimod kær.

Επτακις της ημερας σε αινω, δια τας κρισεις της δικαιοσυνης σου.

Jeg priser dig syv Gange daglig for dine retfærdige Lovbud.

Ειρηνην πολλην εχουσιν οι αγαπωντες τον νομον σου και εις αυτους δεν υπαρχει προσκομμα.

Megen Fred har de, der elsker din Lov, og intet bliver til Anstød for dem.

Ηλπισα επι την σωτηριαν σου, Κυριε και επραξα τα προσταγματα σου.

Jeg håber på din Frelse, HERRE, og jeg har holdt dine Bud.

Εφυλαξεν η ψυχη μου τα μαρτυρια σου και ηγαπησα αυτα σφοδρα.

Min Sjæl har holdt dine Vidnesbyrd, jeg har dem såre kære.

Εφυλαξα τας εντολας σου και τα μαρτυρια σου διοτι πασαι αι οδοι μου ειναι ενωπιον σου.

Jeg holder dine Befalinger og Vidnesbyrd, thi du kender alle mine Veje.

Ταυ. Ας πλησιαση η κραυγη μου ενωπιον σου, Κυριε συνετισον με κατα τον λογον σου.

Lad min Klage nå frem for dit Åsyn, HERRE, giv mig Indsigt efter dit Ord!

Ας ελθη η δεησις μου ενωπιον σου λυτρωσον με κατα τον λογον σου.

Lad min Bøn komme frem for dit Åsyn, frels mig efter dit Ord!

Τα χειλη μου θελουσι προφερει υμνον, οταν με διδαξης τα διαταγματα σου.

Mine Læber skal synge din Pris, thi du lærer mig dine Vedtægter.

Η γλωσσα μου θελει λαλει τον λογον σου διοτι παντα τα προσταγματα σου ειναι δικαιοσυνη.

Min Tunge skal synge om dit Ord, thi alle dine Bud er Retfærd.

Ας ηναι η χειρ σου εις βοηθειαν μου διοτι εξελεξα τας εντολας σου.

Lad din Hånd være mig til Hjælp, thi jeg valgte dine Befalinger.

Επεθυμησα την σωτηριαν σου, Κυριε και ο νομος σου ειναι τρυφη μου.

Jeg længes efter din Frelse, HERRE, og din Lov er min Lyst.

Ας ζηση η ψυχη μου και θελει σε αινει και αι κρισεις σου ας με βοηθωσι.

Gid min Sjæl må leve, at den kan prise dig, og lad dine Lovbud være min Hjælp!

Περιεπλανηθην ως προβατον απολωλος ζητησον τον δουλον σου διοτι δεν ελησμονησα τα προσταγματα σου.

Farer jeg vild som det tabte Får, så opsøg din Tjener, thi jeg glemte ikke dine Bud.