Proverbs 17

Καλητερον ξηρον ψωμιον και ειρηνη μετ αυτου, παρα οικον πληρη θυματων μετα εριδος.

Bedre en tør Bid Brød med fred end Huset fuldt af Sul med Trætte.

Ο φρονιμος υπηρετης θελει εξουσιαζει επι υιου αισχυνης και θελει συμμοιρασθη την κληρονομιαν μεταξυ αδελφων.

Klog Træl bliver Herre over dårlig Søn og får lod og del mellem brødre.

Το χωνευτηριον δοκιμαζει τον αργυρον και η καμινος τον χρυσον, ο δε Κυριος τας καρδιας.

Digel til Sølv og Ovn til Guld, men den, der prøver Hjerter, er HERREN.

Ο κακοποιος υπακουει εις τα ανομα χειλη ο ψευστης διδει ακροασιν εις την κακην γλωσσαν.

Den onde hører på onde Læber, Løgneren lytter til giftige Tunger.

Οστις περιγελα τον πτωχον, ονειδιζει τον Ποιητην αυτου οστις χαιρει εις συμφορας, δεν θελει μεινει ατιμωρητος.

Hvo Fattigmand spotter, håner hans Skaber, den skadefro slipper ikke for Straf.

Τεκνα τεκνων ειναι ο στεφανος των γεροντων και η δοξα των τεκνων οι πατερες αυτων.

De gamles Krone er Børnebørn, Sønners Stolthed er Fædre.

Χειλη υπεροχης δεν αρμοζουσιν εις τον αφρονα πολυ ολιγωτερον χειλη ψευδους εις τον αρχοντα.

Ypperlig Tale er ej for en Dåre, end mindre da Løgnfor den, som er ædel.

Το δωρον ειναι ως λιθος πολυτιμος εις τους οφθαλμους του δωροδοκουμενου οπου τουτο εμφανισθη, κατορθονει.

Som en Troldsten er Gave i Giverens Øjne; hvorhen den end vender sig, gør den sin Virkning.

Οστις κρυπτει παραβασιν, ζητει φιλιαν αλλ οστις επαναλεγει το πραγμα, χωριζει τους στενωτερους φιλους.

Den, der dølger en Synd, søger Venskab, men den, der ripper op i en Sag, skiller Venner.

Περισσοτερον τυπτει ο ελεγχος τον φρονιμον, παρα εκατον μαστιγωσεις τον αφρονα.

Bedre virker Skænd på forstandig end hundrede Slag på en Tåbe.

Ο κακος ζητει μονον στασεις δια τουτο αγγελος σκληρος θελει πεμφθη κατ αυτου.

Den onde har kun Genstridigbed for, men et skånselsløst Bud er udsendt imod ham.

Ας απαντηση τον ανθρωπον αρκτος στερηθεισα των τεκνων αυτης και ουχι αφρων εν τη μωρια αυτου.

Man kan møde en Bjørn, hvis Unger er taget, men ikke en Tåbe udi hans Dårskab.

Οστις αποδιδει κακον αντι καλου, κακον δεν θελει αναχωρησει απο του οικου αυτου.

Den, der gengælder godt med ondt, fra hans Hus skal Vanheld ej vige.

Οστις αρχιζει φιλονεικιαν, ειναι ως ο εκφραττων υδατα οθεν παυσον απο της φιλονεικιας πριν εξαφθη.

At yppe Strid er at åbne for Vand, hold derfor inde, før Strid bryder løs.

Ο δικαιονων τον ασεβη και ο καταδικαζων τον δικαιον, αμφοτεροι ειναι βδελυγμα εις τον Κυριον.

At frikende skyldig og dømme uskyldig, begge Dele er HERREN en Gru.

Τι χρησιμευουσι τα χρηματα εις την χειρα του αφρονος, δια να αγοραση σοφιαν, αφου δεν εχει γνωσιν;

Hvad hjælper Penge i Tåbens Hånd til at købe ham Visdom, når Viddet mangler?

Εν παντι καιρω αγαπα ο φιλος, και ο αδελφος γενναται δια καιρον αναγκης.

Ven viser Kærlighed når som helst, Broder fødes til Hjælp i Nød.

Ανθρωπος ενδεης φρενων διδει χειρα και εγγυαται δια τον φιλον αυτου.

Mand uden Vid giver Håndslag og går i Borgen for Næsten.

Ο αγαπων εριδας αγαπα αμαρτηματα ο υπερυψονων την πυλην αυτου ζητει ολεθρον.

Ven af Kiv er Ven af Synd; at højne sin Dør er at attrå Fald.

Ο σκολιος την καρδιαν δεν ευρισκει καλον και ο διεστραμμενος την γλωσσαν αυτου πιπτει εις συμφοραν.

Ej finder man Lykke, når Hjertet er vrangt, man falder i Våde, når Tungen er falsk.

Οστις γεννα αφρονα, γεννα αυτον δια λυπην αυτου και ο πατηρ του ανοητου δεν απολαμβανει χαραν.

Den, der avler en Tåbe, får Sorg, Dårens Fader er ikke glad.

Η ευφραινομενη καρδια διδει ευεξιαν ως ιατρικον το δε κατατεθλιμμενον πνευμα ξηραινει τα οστα.

Glad Hjerte er godt for Legemet, nedslået Sind suger Marv af Benene.

Ο ασεβης δεχεται δωρον απο του κολπου, δια να διαστρεψη τας οδους της κρισεως.

Den gudløse tager Gave i Løn for at bøje Rettens Gænge.

Επι του προσωπου του συνετου ειναι σοφια αλλ οι οφθαλμοι του αφρονος βλεπουσιν εις τα ακρα της γης.

Visdom står den forstandige for Øje, Tåbens Blik er ved Jordens Ende.

Ο αφρων υιος ειναι βαρυθυμια εις τον πατερα αυτου και πικρια εις την γεννησασαν αυτον.

Tåbelig Søn er sin Faders Sorg, Kvide for hende, som fødte ham.

Δεν ειναι ποτε καλον να επιβαλληται ποινη εις τον δικαιον, να επιβουλευηται τις τους αρχοντας δια την ευθυτητα αυτων.

At straffe den, der har Ret, er ilde, værre endnu at slå de ædle.

Ο κρατων τους λογους αυτου ειναι γνωστικος ο μακροθυμος ανθρωπος ειναι φρονιμος.

Den, som har Kundskab tøjler sin Tale, Mand med Forstand er koldblodig.

Και αυτος ο αφρων, οταν σιωπα λογιζεται σοφος και ο κλειων τα χειλη αυτου, συνετος.

Selv Dåren, der tier, gælder for viis, forstandig er den, der lukker sine Læber.