Proverbs 7

Υιε μου, φυλαττε τους λογους μου και ταμιευσον τας εντολας μου παρα σεαυτω.

Synu můj, ostříhej řečí mých, a přikázaní má schovej u sebe.

Φυλαττε τας εντολας μου, και θελεις ζησει και τον νομον μου, ως την κορην των οφθαλμων σου.

Ostříhej přikázaní mých, a živ budeš, a naučení mého jako zřítelnice očí svých.

Δεσον αυτα επι τους δακτυλους σου, εγχαραξον αυτα επι την πλακα της καρδιας σου.

Přivaž je na prsty své, napiš je na tabuli srdce svého.

Ειπε προς την σοφιαν; συ εισαι αδελφη μου και καλεσον την φρονησιν συγγενη σου

Rci moudrosti: Sestra má jsi ty, a rozumnost přítelkyní jmenuj,

δια να σε φυλαττωσιν απο ξενης γυναικος, απο αλλοτριας κολακευουσης δια των λογων αυτης.

Aby tě ostříhala od ženy cizí, od postranní, jenž řečmi svými lahodí.

Επειδη απο του παραθυρου της οικιας μου εκυψα δια του δικτυωτου μου

Nebo z okna domu svého okénkem vyhlédaje,

και ειδον μεταξυ των αφρονων, παρετηρησα μεταξυ των νεανισκων, νεον ενδεη φρενων

Viděl jsem mezi hloupými, spatřil jsem mezi mládeží mládence bláznivého.

οστις διεβαινε δια της πλατειας, πλησιον της γωνιας αυτης, και διηρχετο την οδον προς την οικιαν αυτης,

Kterýž šel po ulici vedlé úhlu jejího, a cestou k domu jejímu kráčel,

εν τω εσπερινω σκοτει της ημερας, εν τω σκοτασμω της νυκτος και τω γνοφω

V soumrak, u večer dne, ve tmách nočních a v mrákotě.

και ιδου, συναπαντα αυτον γυνη εχουσα σχημα πορνικον, και καρδιαν δολιοφρονα,

A aj, žena potkala ho v ozdobě nevěstčí a chytrého srdce,

φλυαρος και αναιδης οι ποδες αυτης δεν μενουσιν εν τω οικω αυτης

Štěbetná a opovážlivá, v domě jejím nezůstávají nohy její,

τωρα ειναι εξω, τωρα εν ταις πλατειαις, και ενεδρευει πλησιον πασης γωνιας.

Jednak vně, jednak na ulici u každého úhlu úklady činící.

Και πιανει αυτον και φιλει αυτον και με αναιδες προσωπον λεγει προς αυτον,

I chopila jej, a políbila ho, a opovrhši stud, řekla jemu:

Εχω θυσιας ειρηνικας σημερον απεδωκα τας ευχας μου

Oběti pokojné jsou u mne, dnes splnila jsem slib svůj.

δια τουτο εξηλθον εις απαντησιν σου, ποθουσα το προσωπον σου, και σε ευρηκα

Protož vyšla jsem vstříc tobě, abych pilně hledala tváři tvé, i nalezla jsem tě.

εστρωσα την κλινην μου με πεπλους, με ταπητας πεποικιλμενους, με νηματα της Αιγυπτου

Koberci jsem obestřela lůže své, s řezbami a prostěradly Egyptskými,

εθυμιασα την κλινην μου με σμυρναν, αλοην και κιναμωμον

Vykadila jsem pokojík svůj mirrou a aloe a skořicí.

ελθε, ας μεθυσθωμεν απο ερωτος μεχρι της αυγης ας εντρυφησωμεν εις ερωτας

Poď, opojujme se milostí až do jitra, obveselíme se v milosti.

διοτι δεν ειναι ο ανηρ εν τη οικια αυτου, υπηγεν εις οδον μακραν

Nebo není muže doma, odšel na cestu dalekou.

ελαβε βαλαντιον αργυριου εν τη χειρι αυτου εν ωρισμενω καιρω θελει επανελθει εις την οικιαν αυτου.

Pytlík peněz vzal s sebou, v jistý den vrátí se do domu svého.

Δια της πολλης αυτης τεχνης απεπλανησεν αυτον δια της κολακειας των χειλεων αυτης ειλκυσεν αυτον.

I naklonila ho mnohými řečmi svými, a lahodností rtů svých přinutila jej.

Ευθυς ακολουθει αυτην κατοπιν, καθως ο βους υπαγει εις την σφαγην, η καθως η ελαφος πηδα εις τον βροχον,

Šel za ní hned, jako vůl k zabití chodívá, a jako blázen v pouta, jimiž by trestán byl.

εωσου βελος διαπεραση το ηπαρ αυτης καθως το πτηνον σπευδει εις την παγιδα και δεν εξευρει οτι ειναι εναντιον της ζωης αυτου.

Dokudž nepronikla střela jater jeho, pospíchal jako pták k osídlu, nevěda, že ono bezživotí jeho jest.

Τωρα λοιπον ακουσατε μου, τεκνα, και προσεχετε εις τους λογους του στοματος μου.

Protož nyní, synové, slyšte mne, a pozorujte řečí úst mých.

Ας μη εκκλινη εις τας οδους αυτης η καρδια σου, μη παρεκτραπης εις τας τριβους αυτης.

Neuchyluj se k cestám jejím srdce tvé, aniž se toulej po stezkách jejích.

Διοτι πολλους εκαμε να πεσωσι πεπληγωμενοι, και δυνατοι ειναι οι φονευθεντες υπ αυτης.

Nebo mnohé zranivši, porazila, a silní všickni zmordováni jsou od ní.

Οδοι αδου ειναι ο οικος αυτης, καταβαινουσαι εις τα ταμεια του θανατου.

Cesty pekelné dům její, vedoucí do skrýší smrti.