Job 5

Καλεσον τωρα, εαν τις σοι αποκριθη; και προς τινα των αγιων θελεις αποβλεψει;

Zavolejž tedy, dá-liť kdo odpověd? A k kterému se z svatých obrátíš?

Διοτι η οργη φονευει τον αφρονα, και η αγανακτησις θανατονει τον μωρον.

Pakli k bláznu, zahubí ho rozhněvání, a nesmyslného zabije prchlivost.

Εγω ειδον τον αφρονα ριζουμενον αλλ ευθυς προειπα κατηραμενην την κατοικιαν αυτου.

Jáť jsem viděl blázna, an se vkořenil, ale hned jsem zle tušil příbytku jeho, řka:

Οι υιοι αυτου ειναι μακραν απο της σωτηριας, και καταπιεζονται εμπροσθεν της πυλης, και ουδεις ο ελευθερων

Vzdáleniť jsou synové jeho od spasení; nebo potříni budou v bráně, aniž bude, kdo by je vytrhl.

των οποιων τον θερισμον κατατρωγει ο πεινων, και αρπαζει αυτον εκ των ακανθων και την περιουσιαν αυτων καταπινει ο διψων.

Obilé jeho zžíře hladovitý, a i z prostřed trní je vychvátí; nadto sehltí násilník statek takových.

Διοτι εκ του χωματος δεν εξερχεται η θλιψις, ουδε η λυπη βλαστανει εκ της γης

Neboť nepochází z prachu trápení, aniž se z země pučí bída.

αλλ ο ανθρωπος γενναται δια την λυπην, και οι νεοσσοι των αετων δια να πετωσιν υψηλα.

Ale člověk rodí se k bídě, tak jako jiskry z uhlí zhůru létají.

Αλλ εγω τον Θεον θελω επικαλεσθη, και εν τω Θεω θελω εναποθεσει την υποθεσιν μου

Jistě žeť bych já hledal Boha silného, a jemu bych předložil při svou,

οστις καμνει μεγαλεια ανεξιχνιαστα, θαυμασια αναριθμητα

Kterýž činí věci veliké, nezpytatelné, divné, a jimž počtu není,

οστις διδει βροχην επι το προσωπον της γης, και πεμπει υδατα επι το προσωπον των αγρων

Kterýž dává déšť na zemi, a spouští vody na pole,

οστις υψονει τους ταπεινους, και ανεγειρει εις σωτηριαν τους τεθλιμμενους

Kterýž sází opovržené na místě vysokém, a žalostící vyvyšuje spasením,

οστις διασκεδαζει τας βουλας των πανουργων, και δεν δυνανται αι χειρες αυτων να εκτελεσωσι την επιχειρησιν αυτων

Kterýž v nic obrací myšlení chytráků, tak aby nemohli k skutku přivésti ruce jejich ničeho,

οστις συλλαμβανει τους σοφους εν τη πανουργια αυτων και η βουλη των δολιων ανατρεπεται

Kterýž lapá moudré v chytrosti jejich; nebo rada převrácených bláznová bývá.

την ημεραν απαντωσι σκοτος, και εν μεσημβρια ψηλαφωσι καθως εν νυκτι.

Ve dne motají se jako ve tmách, a jako v noci šámají o poledni.

Τον πτωχον ομως λυτρονει εκ της ρομφαιας, εκ του στοματος αυτων και εκ της χειρος του ισχυρου.

Kterýž zachovává od meče a od úst jejich, a chudého od ruky násilníka.

Και ο πτωχος εχει ελπιδα, της δε ανομιας το στομα εμφραττεται.

Máť zajisté nuzný naději, ale nepravost musí zacpati ústa svá.

Ιδου, μακαριος ο ανθρωπος, τον οποιον ελεγχει ο Θεος δια τουτο μη καταφρονει την παιδειαν του Παντοδυναμου

Aj, jak blahoslavený jest člověk, kteréhož tresce Bůh! A protož káráním Všemohoucího nepohrdej.

διοτι αυτος πληγονει και επιδενει κτυπα, και αι χειρες αυτου ιατρευουσιν.

Onť zajisté uráží, on i obvazuje; raní, ruka jeho také léčí.

Εν εξ θλιψεσι θελει σε ελευθερωσει και εν τη εβδομη δεν θελει σε εγγισει κακον.

Z šesti úzkostí vysvobodil by tebe, ano i v sedmi nedotklo by se tebe zlé.

Εν τη πεινη θελει σε λυτρωσει εκ θανατου και εν πολεμω εκ χειρος ρομφαιας.

V hladu vykoupil by tě od smrti, a v boji od moci meče.

Απο μαστιγος γλωσσης θελεις εισθαι πεφυλαγμενος και δεν θελεις φοβηθη απο του επερχομενου ολεθρου.

Když utrhá jazyk, byl bys skryt, aniž bys se bál zhouby, když by přišla.

Τον ολεθρον και την πειναν θελεις καταγελα και δεν θελεις φοβηθη απο των θηριων της γης.

Zhouba a hlad buď tobě za smích, a nestrachuj se ani líté zvěři zemské.

Διοτι θελεις εχει συμμαχιαν μετα των λιθων της πεδιαδος και τα θηρια του αγρου θελουσιν ειρηνευει μετα σου.

Nebo s kamením polním příměří tvé, a zvěř lítá polní pokoj zachová k tobě.

Και θελεις γνωρισει οτι ειρηνη ειναι εν τη σκηνη σου, και θελεις επισκεφθη την κατοικιαν σου, και δεν θελει σοι λειπει ουδεν.

A shledáš, žeť stánek tvůj bude bezpečný, a navrátíš se zase k příbytku svému, a nezhřešíš.

Και θελεις γνωρισει οτι ειναι πολυ το σπερμα σου, και οι εκγονοι σου ως η βοτανη της γης.

Shledáš také, žeť se rozmnoží símě tvé, a potomci tvoji jako bylina zemská.

Θελεις ελθει εις τον ταφον εν βαθει γηρατι, καθως συσσωρευεται η θημωνια του σιτου εν τω καιρω αυτης.

Vejdeš v šedinách do hrobu, tak jako odnášíno bývá zralé obilí časem svým.

Ιδου, τουτο εξιχνιασαμεν, ουτως εχει ακουσον αυτο και γνωρισον εν σεαυτω.

Aj, toť jsme vyhledali, a takť jest; poslechniž toho, a schovej sobě to.