Psalms 102

Προσευχη του τεθλιμμενου, οταν αδημονη, και εκχεη το παραπονον αυτου ενωπιον του Κυριου. Κυριε, εισακουσον της προσευχης μου, και η κραυγη μου ας ελθη προς σε.

Molitva nevoljnika koji je klonuo pa svoju tugu izlijeva

Μη κρυψης το προσωπον σου απ εμου καθ ην ημεραν θλιβομαι, κλινον προς εμε το ωτιον σου καθ ην ημεραν σε επικαλουμαι, ταχεως επακουε μου.

Jahve, usliši molitvu moju, i vapaj moj k tebi da dođe!

Διοτι εξελιπον ως καπνος αι ημεραι μου, και τα οστα μου ως φρυγανον κατεξηρανθησαν.

Nemoj sakrivati lice od mene u dan moje nevolje! Prigni k meni uho svoje: kad te prizovem, brzo me usliši!

Επληγωθη η καρδια μου και εξηρανθη ως χορτος, ωστε ελησμονησα να τρωγω τον αρτον μου.

Jer moji dani nestaju poput dima, a moje kosti gore kao oganj.

Απο φωνης του στεναγμου μου εκολληθησαν τα οστα μου εις το δερμα μου.

Srce mi se suši kao pokošena trava i kruh svoj zaboravljam jesti.

Κατεσταθην ομοιος του ερημικου πελεκανος εγεινα ως νυκτοκοραξ εν ταις ερημοις.

Od snažnih jecaja mojih kosti mi uz kožu prionuše.

Αγρυπνω και ειμαι ως στρουθιον μοναζον επι δωματος.

Sličan sam čaplji u pustinji, postah k'o ćuk na pustoj razvalini.

Ολην την ημεραν με ονειδιζουσιν οι εχθροι μου οι μαινομενοι ομνυουσι κατ εμου.

Ne nalazim sna i uzdišem k'o samotan vrabac na krovu.

Διοτι εφαγον στακτην ως αρτον και συνεκερασα με δακρυα το ποτον μου,

Svagda me grde dušmani moji; mnome se proklinju što bjesne na me.

Εξ αιτιας της οργης σου και της αγανακτησεως σου διοτι σηκωσας με ερριψας κατω.

Pepeo jedem poput kruha, a piće svoje miješam sa suzama

Αι ημεραι μου παρερχονται ως σκια, και εγω εξηρανθην ως χορτος.

zbog tvoje ljutine i gnjeva, jer si me digao i bacio.

Συ δε, Κυριε, εις τον αιωνα διαμενεις, και το μνημοσυνον σου εις γενεαν και γενεαν.

Moji su dani k'o oduljena sjena, a ja se, gle, sušim poput trave.

Συ θελεις σηκωθη, θελεις σπλαγχνισθη την Σιων διοτι ειναι καιρος να ελεησης αυτην, διοτι ο διωρισμενος καιρος εφθασεν.

A ti, o Jahve, ostaješ dovijeka i tvoje ime kroza sva koljena.

Επειδη οι δουλοι σου αρεσκονται εις τους λιθους αυτης και σπλαγχνιζονται το χωμα αυτης.

Ustani, smiluj se Sionu: vrijeme je da mu se smiluješ - sada je čas!

Τοτε τα εθνη θελουσι φοβηθη το ονομα του Κυριου, και παντες οι βασιλεις της γης την δοξαν σου.

Jer milo je slugama tvojim kamenje njegovo, žale ruševine njegove.

Οταν ο Κυριος οικοδομηση την Σιων θελει φανη εν τη δοξα αυτου.

Tad će se pogani bojati, Jahve, imena tvojega i svi kraljevi zemlje slave tvoje

Θελει επιβλεψει επι την προσευχην των εγκαταλελειμμενων και δεν θελει καταφρονησει την δεησιν αυτων.

kad Jahve opet sazda Sion, kad se pokaže u slavi svojoj,

Τουτο θελει γραφθη δια την γενεαν την επερχομενην και ο λαος, οστις θελει δημιουργηθη, θελει αινει τον Κυριον.

kad se osvrne na prošnju ubogih i ne prezre molitve njihove.

Διοτι εκυψεν εκ του υψους του αγιαστηριου αυτου, εξ ουρανου επεβλεψεν ο Κυριος επι την γην,

Nek' se zapiše ovo za budući naraštaj, puk što nastane neka hvali Jahvu.

δια να ακουση τον στεναγμον των δεσμιων, δια να λυση τους καταδεδικασμενους εις θανατον

Jer Jahve gleda sa svog uzvišenog svetišta, s nebesa na zemlju gleda

δια να κηρυττωσιν εν Σιων το ονομα του Κυριου και την αινεσιν αυτου εν Ιερουσαλημ,

da čuje jauke sužnjeva, da izbavi smrti predane,

οταν συναχθωσιν ομου οι λαοι και αι βασιλειαι, δια να δουλευσωσι τον Κυριον.

da se na Sionu navijesti ime Jahvino i njegova hvala u Jeruzalemu

Ηδυνατισεν εν τη οδω την ισχυν μου συνετεμε τας ημερας μου.

kad se narodi skupe i kraljevstva da služe Jahvi.

Εγω ειπα, μη με αρπασης, Θεε μου, εν τω ημισει των ημερων μου τα ετη σου ειναι εις γενεας γενεων.

Putem je istrošio sile moje, skratio mi dane.

Κατ αρχας συ, Κυριε, την γην εθεμελιωσας, και εργα των χειρων σου ειναι οι ουρανοι.

Rekoh: "Bože moj, nemoj me uzeti u sredini dana mojih! Kroza sva koljena traju godine tvoje.

Αυτοι θελουσιν απολεσθη, συ δε διαμενεις και παντες ως ιματιον θελουσι παλαιωθη ως περιενδυμα θελεις τυλιξει αυτους, και θελουσιν αλλαχθη

U početku utemelji zemlju, i nebo je djelo ruku tvojih.

συ ομως εισαι ο αυτος, και τα ετη σου δεν θελουσιν εκλειψει.

Propast će, ti ćeš ostati, sve će ostarjeti kao odjeća. Mijenjaš ih poput haljine i nestaju:

Οι υιοι των δουλων σου θελουσι κατοικει, και το σπερμα αυτων θελει διαμενει ενωπιον σου.

ti si uvijek isti - godinama tvojim nema kraja. [ (Psalms 102:29) Djeca će tvojih slugu živjeti u miru i potomstvo će njihovo trajati pred tobom. ]