Job 38

Τοτε απεκριθη ο Κυριος προς τον Ιωβ εκ του ανεμοστροβιλου και ειπε

Nato Jahve odgovori Jobu iz oluje i reče:

Τις ουτος, οστις σκοτιζει την βουλην μου δια λογων ασυνετων;

"Tko je taj koji riječima bezumnim zamračuje božanski promisao?

Ζωσον ηδη την οσφυν σου ως ανηρ διοτι θελω σε ερωτησει, και φανερωσον μοι.

Bokove svoje opaši k'o junak: ja ću te pitat', a ti me pouči.

Που ησο οτε εθεμελιονον την γην; απαγγειλον, εαν εχης συνεσιν.

Gdje si bio kad zemlju utemeljih? Kazuj, ako ti je znanje sigurno.

Τις εθεσε τα μετρα αυτης, εαν εξευρης; η τις ηπλωσε σταθμην επ αυτην;

Znaš li tko joj je mjere odredio i nad njom uže mjerničko napeo?

Επι τινος ειναι εστηριγμενα τα θεμελια αυτης; η τις εθεσε τον ακρογωνιαιον λιθον αυτης,

Na čemu joj počivaju temelji? Tko joj postavi kamen ugaoni

οτε τα αστρα της αυγης εψαλλον ομου και παντες οι υιοι του Θεου ηλαλαζον;

dok su klicale zvijezde jutarnje i Božji uzvikivali dvorjani?

η τις συνεκλεισε την θαλασσαν με θυρας, οτε εξορμωσα εξηλθεν εκ μητρας;

Tko li zatvori more vratnicama kad je navrlo iz krila majčina;

οτε περιεβαλον αυτην με νεφελην και με ομιχλην εσπαργανωσα αυτην,

kad ga oblakom k'o haljom odjenuh i k'o pelenam' ovih maglom gustom;

και περιωρισα αυτην δια προσταγματος μου, και εβαλον μοχλους και πυλας,

kad sam njegovu odredio među, vrata stavio sa prijevornicama?

και ειπα, Εως αυτου θελεις ερχεσθαι και δεν θελεις υπερβη και εδω θελει συντριβεσθαι η υπερηφανια των κυματων σου;

Dotle, ne dalje, rekao sam njemu, tu nek' se lomi ponos tvog valovlja!

Προσεταξας συ την πρωιαν επι των ημερων σου; εδειξας εις την αυγην τον τοπον αυτης,

Zar si ikad zapovjedio jutru, zar si kazao zori mjesto njeno,

δια να πιαση τα εσχατα της γης, ωστε οι κακουργοι να εκτιναχθωσιν απ αυτης;

da poduhvati zemlju za rubove i da iz nje sve bezbožnike strese;

Αυτη μεταμορφουται ως πηλος σφραγιζομενος και τα παντα παρουσιαζονται ως στολη.

da je pretvori u glinu pečatnu i oboji je k'o kakvu haljinu.

Και το φως των ασεβων αφαιρειται απ αυτων, ο δε βραχιων των υπερηφανων συντριβεται.

Ona uzima svjetlost zlikovcima i pesnicu im lomi uzdignutu.

Εισηλθες εως των πηγων της θαλασσης; η περιεπατησας εις εξιχνιασιν της αβυσσου;

Zar si ti prodro do izvora morskih, po dnu bezdana zar si kad hodio?

Ηνοιχθησαν εις σε του θανατου αι πυλαι; η ειδες τας θυρας της σκιας του θανατου;

Zar su ti vrata smrti pokazali; vidje li dveri kraja mrtvih sjena?

Εγνωρισας το πλατος της γης; απαγγειλον, εαν ενοησας παντα ταυτα.

Zar si prostranstvo zemlje uočio? Govori, ako ti je znano sve to.

Που ειναι η οδος της κατοικιας του φωτος; και του σκοτους, που ειναι ο τοπος αυτου,

Koji putovi u dom svjetla vode, na kojem mjestu prebivaju tmine,

δια να συλλαβης αυτο εις το οριον αυτου και να γνωρισης τας τριβους της οικιας αυτου;

da ih odvedeš u njine krajeve, da im put k stanu njihovu pokažeš?

Γνωριζεις αυτο, διοτι τοτε εγεννηθης; η διοτι ο αριθμος των ημερων σου ειναι πολυς;

Ti znadeš to, tÓa davno ti se rodi, tvojih dana broj veoma je velik!

Εισηλθες εις τους θησαυρους της χιονος; η ειδες τους θησαυρους της χαλαζης,

Zar si stigao do riznica snijega i zar si tuče spremišta vidio

τους οποιους φυλαττω δια τον καιρον της θλιψεως δια την ημεραν της μαχης και του πολεμου;

što ih pričuvah za dane nevolje, za vrijeme boja krvava i rata?

Δια τινος οδου διαδιδεται το φως, η ο ανατολικος ανεμος διαχεεται επι την γην;

Kojim li se putem dijeli munja kada iskre po svoj zemlji prosipa?

Τις ηνοιξε ρυακας δια τας ραγδαιας βροχας, η δρομον δια την αστραπην της βροντης,

Tko li je jaz iskopao povodnju, tko prokrčio pute grmljavini

δια να φερη βροχην επι γην ακατοικητον, εις ερημον, οπου ανθρωπος δεν υπαρχει,

da bi daždjelo na kraj nenastanjen, na pustinju gdje žive duše nema,

δια να χορταση την αβατον και ακατοικητον, και να αναβλαστηση τον βλαστον της χλοης;

da bi neplodnu napojio pustoš, da bi u stepi trava izniknula?

Εχει πατερα η βροχη; η τις εγεννησε τας σταγονας της δροσου;

Ima li kiša svoga roditelja? Tko je taj koji kapi rose rađa?

Απο μητρας τινος εξερχεται ο παγος; και την παχνην του ουρανου, τις εγεννησε;

Iz čijeg li mraz izlazi krila, tko slanu stvara što s nebesa pada?

Τα υδατα σκληρυνονται ως λιθος, και το προσωπον της αβυσσου πηγνυεται.

Kako čvrsnu vode poput kamena i led se hvata površja bezdana?

Δυνασαι να δεσμευσης τας γλυκειας επιρροας της Πλειαδος η να λυσης τα δεσμα τον Ωριωνος;

Možeš li lancem vezati Vlašiće i razdriješiti spone Orionu,

Δυνασαι να εκβαλης τα Ζωδια εις τον καιρον αυτων; η δυνασαι να οδηγησης τον Αρκτουρον μετα των υιων αυτου;

u pravo vrijeme izvesti Danicu, vodit' Medvjeda s njegovim mladima?

Γνωριζεις τους νομους του ουρανου; δυνασαι να διαταξης τας επιρροας αυτου επι την γην;

Zar poznaješ ti zakone nebeske pa da njima moć na zemlji dodijeliš?

Δυνασαι να υψωσης την φωνην σου εις τα νεφη, δια να σε σκεπαση αφθονια υδατων;

Zar doviknuti možeš oblacima pa da pljuskovi tebe poslušaju?

Δυνασαι να αποστειλης αστραπας, ωστε να εξελθωσι και να ειπωσι προς σε, Ιδου, ημεις;

Zar na zapovijed tvoju munje lijeću i tebi zar se odazivlju: 'Evo nas'?

Τις εβαλε σοφιαν εντος του ανθρωπου; η τις εδωκε συνεσιν εις την καρδιαν αυτου;

Tko je mudrost darovao ibisu, tko li je pamet ulio u pijetla?

Τις δυναται να αριθμηση τα νεφη δια σοφιας; η τις δυναται να κενονη τα δοχεια του ουρανου,

Tko to mudro prebrojava oblake i tko nebeske izlijeva mjehove

δια να χωνευθη το χωμα εις συμπηξιν και οι βωλοι να συγκολλωνται;

dok se zemlja u tijesto ne zgusne i dok se grude njezine ne slijepe?

Θελεις κυνηγησει θηραμα δια τον λεοντα; η χορτασει την ορεξιν των σκυμνων,

Zar ćeš ti plijen uloviti lavici ili ćeš glad utažit' lavićima

οταν κοιτωνται εν τοις σπηλαιοις και καθηνται εις τους κρυπτηρας δια να ενεδρευωσι;

na leglu svojem dok gladni čekaju i vrebaju na žrtvu iz zaklona?

Τις ετοιμαζει εις τον κορακα την τροφην αυτου, οταν οι νεοσσοι αυτου κραζωσι προς τον Θεον, περιπλανωμενοι δι ελλειψιν τροφης;

Tko hranu gavranovima pribavlja kad Bogu ptići njegovi cijuču i naokolo oblijeću bez hrane?