Proverbs 7

Υιε μου, φυλαττε τους λογους μου και ταμιευσον τας εντολας μου παρα σεαυτω.
Сине мой, пази думите ми и съхранявай заповедите ми при себе си.
Φυλαττε τας εντολας μου, και θελεις ζησει και τον νομον μου, ως την κορην των οφθαλμων σου.
Пази заповедите ми и живей, и закона ми — като зеницата на окото си.
Δεσον αυτα επι τους δακτυλους σου, εγχαραξον αυτα επι την πλακα της καρδιας σου.
Вържи ги на пръстите си, напиши ги на плочата на сърцето си.
Ειπε προς την σοφιαν; συ εισαι αδελφη μου και καλεσον την φρονησιν συγγενη σου
Кажи на мъдростта: Ти си ми сестра! — и наречи разума сродник,
δια να σε φυλαττωσιν απο ξενης γυναικος, απο αλλοτριας κολακευουσης δια των λογων αυτης.
за да те пази от чужда жена, от чужденката, която ласкае с думите си.
Επειδη απο του παραθυρου της οικιας μου εκυψα δια του δικτυωτου μου
Понеже погледнах през решетката си на прозореца на къщата си
και ειδον μεταξυ των αφρονων, παρετηρησα μεταξυ των νεανισκων, νεον ενδεη φρενων
и видях между неопитните, забелязах между синовете един млад човек, лишен от ум,
οστις διεβαινε δια της πλατειας, πλησιον της γωνιας αυτης, και διηρχετο την οδον προς την οικιαν αυτης,
който минаваше по улицата близо до нейния ъгъл и вървеше по пътя към нейната къща
εν τω εσπερινω σκοτει της ημερας, εν τω σκοτασμω της νυκτος και τω γνοφω
в дрезгавината, при свечеряването, в мрака на нощта и в тъмнината.
και ιδου, συναπαντα αυτον γυνη εχουσα σχημα πορνικον, και καρδιαν δολιοφρονα,
И ето, една жена го посрещна, облечена като блудница и с коварно сърце,
φλυαρος και αναιδης οι ποδες αυτης δεν μενουσιν εν τω οικω αυτης
размирна и необуздана, краката й не се спират вкъщи,
τωρα ειναι εξω, τωρα εν ταις πλατειαις, και ενεδρευει πλησιον πασης γωνιας.
кога навън, кога по площадите, причаква на всеки ъгъл.
Και πιανει αυτον και φιλει αυτον και με αναιδες προσωπον λεγει προς αυτον,
И тя го хвана и го целуна, и с безсрамно лице му каза:
Εχω θυσιας ειρηνικας σημερον απεδωκα τας ευχας μου
Длъжна бях да принеса примирителни жертви, днес изпълних обреците си,
δια τουτο εξηλθον εις απαντησιν σου, ποθουσα το προσωπον σου, και σε ευρηκα
затова излязох да те посрещна, да потърся лицето ти и те намерих.
εστρωσα την κλινην μου με πεπλους, με ταπητας πεποικιλμενους, με νηματα της Αιγυπτου
Постлала съм леглото си с покривки, с покривки от пъстра египетска прежда,
εθυμιασα την κλινην μου με σμυρναν, αλοην και κιναμωμον
покадила съм леглото си със смирна, алое и канела.
ελθε, ας μεθυσθωμεν απο ερωτος μεχρι της αυγης ας εντρυφησωμεν εις ερωτας
Ела, нека се опиваме с любов до зори, нека се наслаждаваме с милувки,
διοτι δεν ειναι ο ανηρ εν τη οικια αυτου, υπηγεν εις οδον μακραν
защото мъжът ми не е у дома си, замина на дълъг път,
ελαβε βαλαντιον αργυριου εν τη χειρι αυτου εν ωρισμενω καιρω θελει επανελθει εις την οικιαν αυτου.
взе кесия с пари в ръката си и чак на пълнолуние ще се върне у дома.
Δια της πολλης αυτης τεχνης απεπλανησεν αυτον δια της κολακειας των χειλεων αυτης ειλκυσεν αυτον.
С многото си увещания тя го подмами, с ласкателните си устни го отвлече.
Ευθυς ακολουθει αυτην κατοπιν, καθως ο βους υπαγει εις την σφαγην, η καθως η ελαφος πηδα εις τον βροχον,
Той веднага тръгна след нея, както вол отива на клане, както безумен в окови за наказание,
εωσου βελος διαπεραση το ηπαρ αυτης καθως το πτηνον σπευδει εις την παγιδα και δεν εξευρει οτι ειναι εναντιον της ζωης αυτου.
докато стрела прониже дроба му, както птица бърза към примката, без да знае, че това ще й струва живота.
Τωρα λοιπον ακουσατε μου, τεκνα, και προσεχετε εις τους λογους του στοματος μου.
И така, синове, послушайте ме и внимавайте в думите на устата ми.
Ας μη εκκλινη εις τας οδους αυτης η καρδια σου, μη παρεκτραπης εις τας τριβους αυτης.
Да не се отклонява сърцето ти към нейните пътища, не се заблуждавай в пътеките й,
Διοτι πολλους εκαμε να πεσωσι πεπληγωμενοι, και δυνατοι ειναι οι φονευθεντες υπ αυτης.
защото мнозина е повалила ранени и силни са всичките убити от нея.
Οδοι αδου ειναι ο οικος αυτης, καταβαινουσαι εις τα ταμεια του θανατου.
Домът й е пътища към Шеол и води надолу към клетките на смъртта.