Lamentations 5

Ενθυμηθητι, Κυριε, τι εγεινεν εις ημας επιβλεψον, και ιδε τον ονειδισμον ημων.
Спомни си, ГОСПОДИ, какво ни стана! Погледни и виж позора ни.
Η κληρονομια ημων μετεστραφη εις αλλοτριους, αι οικιαι ημων εις ξενους.
Наследството ни премина на чужди, къщите ни — на чужденци.
Εγειναμεν ορφανοι ανευ πατρος, αι μητερες ημων ως χηραι.
Сирачета сме, без баща; майките ни са като вдовици.
Με αργυριον επιομεν το υδωρ ημων τα ξυλα ημων επωληθησαν εις ημας.
Пием водата си срещу сребро, дървата ни идват срещу заплащане.
Επι τον τραχηλον ημων ειναι διωγμος εμοχθησαμεν, αναπαυσιν δεν εχομεν.
Преследвачите ни са на шията ни, трудим се и не ни се дава почивка.
Ηπλωσαμεν χειρα προς τους Αιγυπτιους, προς τους Ασσυριους, δια να χορτασθωμεν αρτον.
На Египет подадохме ръка, на Асирия, за да се наситим с хляб.
Οι πατερες ημων ημαρτησαν, εκεινοι δεν υπαρχουσι και ημεις φερομεν τας ανομιας αυτων.
Бащите ни съгрешиха и ги няма, а ние носим беззаконията им.
Δουλοι εξουσιαζουσιν εφ ημας δεν υπαρχει ο λυτρονων εκ της χειρος αυτων.
Слуги владеят над нас, няма кой да ни изтръгне от ръката им.
Φερομεν τον αρτον ημων μετα κινδυνου της ζωης ημων, απ εμπροσθεν της ομφαιας της ερημου.
Придобиваме хляба си с опасност за живота си заради меча, който ни заплашва в пустинята.
Το δερμα ημων ημαυρωθη ως κλιβανος, απο της καυσεως της πεινης.
Кожата ни почерня като пещ от ужасния глад.
Εταπεινωσαν τας γυναικας εν Σιων, τας παρθενους εν ταις πολεσιν Ιουδα.
Изнасилваха жени в Сион, девиците — в юдовите градове.
Οι αρχοντες εκρεμασθησαν υπο των χειρων αυτων τα προσωπα των πρεσβυτερων δεν ετιμηθησαν.
С техните ръце бяха обесени първенците, старейшините не бяха почетени.
Οι νεοι υπεβληθησαν εις το αλεσμα, και τα παιδια επεσον υπο τα ξυλα.
Младежи носят воденични камъни, децата падат под товара на дървата.
Οι πρεσβυτεροι επαυσαν απο των πυλων, οι νεοι απο των ασματων αυτων.
Старейшините не седят вече в портите, младежите се отказаха от песните си.
Επαυσεν η χαρα της καρδιας ημων, ο χορος ημων εστραφη εις πενθος.
Престана радостта на сърцето ни, хорото ни се обърна на жалеене.
Ο στεφανος της κεφαλης ημων επεσεν ουαι δε εις ημας, διοτι ημαρτησαμεν.
Венецът падна от главата ни. О, горко ни, защото съгрешихме!
Δια τουτο εξελιπεν η καρδια ημων, δια ταυτα εσκοτοδινιασαν οι οφθαλμοι ημων.
Заради това чезне сърцето ни, заради тези неща потъмняха очите ни,
Δια την ερημωσιν του ορους Σιων, αι αλωπεκες περιπατουσιν εν αυτω.
заради хълма Сион, който е опустошен; лисици ходят по него.
Συ, Κυριε, κατοικεις εις τον αιωνα ο θρονος σου διαμενει εις γενεαν και γενεαν.
Но Ти, ГОСПОДИ, оставаш до века, Твоят престол е от поколение в поколение.
Δια τι θελεις μας λησμονησει δια παντος; θελεις μας εγκαταλειψει εις μακροτητα ημερων;
Защо ни забравяш навеки, оставяш ни за дълго време?
Επιστρεψον ημας, Κυριε, προς σε και θελομεν επιστραφη. Ανανεωσον τας ημερας ημων ως το προτερον.
Върни ни, ГОСПОДИ, при Себе Си, за да се върнем; обнови дните ни както преди.
Διατι απερριψας ημας ολοτελως, ωργισθης εναντιον ημων εως σφοδρα;
Или ще ни отхвърлиш съвсем, ще ни се разгневиш напълно?