Job 3

Μετα ταυτα ηνοιξεν ο Ιωβ το στομα αυτου, και κατηρασθη την ημεραν αυτου.

След това Йов отвори устата си и прокле деня си.

Και ελαλησεν ο Ιωβ και ειπεν

И Йов заговори и каза:

Ειθε να χαθη η ημερα καθ ην εγεννηθην, και η νυξ καθ ην ειπον, Εγεννηθη αρσενικον.

Да погине денят, в който се родих, и нощта, в която се каза: Зачена се мъжко!

Η ημερα εκεινη να ηναι σκοτος ο Θεος να μη αναζητηση αυτην ανωθεν, και να μη φεγξη επ αυτην φως.

Мрак да бъде онзи ден; да не го зачита Бог отгоре и да не изгрее на него светлина!

Σκοτος και σκια θανατου να αμαυρωσωσιν αυτην γνοφος να επικαθηται επ αυτην. Να επελθωσιν επ αυτην ως πικροτατην ημεραν.

Да го обладаят тъмнина и смъртна сянка, да го покрие облак, да го ужаси тъмата на деня!

Την νυκτα εκεινην να κατακρατηση σκοτος να μη συναφθη με τας ημερας του ετους να μη εισελθη εις τον αριθμον των μηνων.

Онази нощ — тъмнина да я обладава, да не се радва между дните на годината, да не влезе в числото на месеците!

Ιδου, ερημος να ηναι η νυξ εκεινη φωνη χαρμοσυνος να μη επελθη επ αυτην.

Ето, безплодна да бъде онази нощ, да не влезе в нея ликуване!

Να καταρασθωσιν αυτην οι καταρωμενοι τας ημερας, οι ετοιμοι να ανεγειρωσι το πενθος αυτων.

Да я прокълнат онези, които кълнат деня, онези, които са изкусни да събудят Левиатан.

Να σκοτισθωσι τα αστρα της εσπερας αυτης να προσμενη το φως, και να μη ερχηται και να μη ιδη τα βλεφαρα της αυγης

Да потъмнеят звездите на здрача й, да чака светлина и да я няма и да не види лъчите на зората;

διοτι δεν εκλεισε τας θυρας της κοιλιας της μητρος μου, και δεν εκρυψε την θλιψιν απο των οφθαλμων μου.

защото не затвори вратата на майчината ми утроба и не скри страданието от очите ми.

Δια τι δεν απεθανον απο μητρας; και δεν εξεπνευσα αμα εξηλθον εκ της κοιλιας;

Защо не умрях още от утробата и не издъхнах, щом излязох от корема?

Δια τι με υπεδεχθησαν τα γονατα; η δια τι οι μαστοι δια να θηλασω;

Защо ме приеха коленете и защо — гърдите, за да суча?

Διοτι τωρα ηθελον κοιμασθαι και ησυχαζει ηθελον υπνωττει τοτε ηθελον εισθαι εις αναπαυσιν,

Защото сега щях да лежа и да почивам, щях да спя, тогава щях покой да имам —

μετα βασιλεων και βουλευτων της γης, οικοδομουντων εις εαυτους ερημωσεις

с царе и съветници земни, които съградиха си развалини,

η μετα αρχοντων, οιτινες εχουσι χρυσιον, οιτινες εγεμισαν τους οικους αυτων αργυριου

или с князе, които имаха и злато, и къщите напълниха си със сребро.

η ως εξαμβλωμα κεκρυμμενον δεν ηθελον υπαρχει, ως βρεφη μη ιδοντα φως.

Или като скрито мъртвородено не щеше да ме има, като децата, които не са видели светлина.

Εκει οι ασεβεις παυουσιν απο του να ταραττωσι, και εκει αναπαυονται οι κεκοπιασμενοι

Там безбожните престават да вилнеят и уморените там си почиват.

εκει αναπαυονται ομου οι αιχμαλωτοι δεν ακουουσι φωνην καταδυναστου

Там пленените са на спокойствие и гласа на угнетителя не чуват.

εκει ειναι ο μικρος και ο μεγας και ο δουλος, ελευθερος του κυριου αυτου.

Там са малък и голям; и слугата е свободен от своя господар.

Δια τι εδοθη φως εις τον δυστυχη, και ζωη εις τον πεπικραμενον την ευχην,

Защо се дава светлина на страдащия и живот — на огорчените в душата,

οιτινες ποθουσι τον θανατον και δεν επιτυγχανουσιν, αν και ανορυττωσιν αυτον μαλλον παρα κεκρυμμενους θησαυρους,

които за смъртта копнеят, но я няма; от имане скрито повече я търсят,

οιτινες υπερχαιρουσιν, υπερευφραινονται, οταν ευρωσι τον ταφον;

и се радват до ликуване и веселят се, щом намерят гроба;

Δια τι εδοθη φως εις ανθρωπον, του οποιου η οδος ειναι κεκρυμμενη, και τον οποιον ο Θεος περιεκλεισε;

на човека, чийто път е скрит, и когото Бог е оградил, затворил?

Διοτι προ του φαγητου μου ερχεται ο στεναγμος μου, και οι βρυγμοι μου εκχεονται ως υδατα.

Защото още преди хляба ми въздишката ми идва и стенанията ми като вода се леят.

Επειδη εκεινο, το οποιον εφοβουμην, συνεβη εις εμε, και εκεινο, το οποιον ετρομαζον, ηλθεν επ εμε.

Защото онова, от което се боях, ме връхлетя и онова, от което се ужасявах, ми се случи.

Δεν ειχον ειρηνην ουδε αναπαυσιν ουδε ησυχιαν οργη επηλθεν επ εμε.

Нямам мир, нито почивка, нито покой, и дойде беда.