Psalms 146

Αινειτε τον Κυριον. Αινει, η ψυχη μου, τον Κυριον.

هَلِّلُويَا. سَبِّحِي يَا نَفْسِي الرَّبَّ.

Θελω αινει τον Κυριον ενοσω ζω θελω ψαλμωδει εις τον Θεον μου ενοσω υπαρχω.

أُسَبِّحُ الرَّبَّ فِي حَيَاتِي، وَأُرَنِّمُ لإِلهِي مَا دُمْتُ مَوْجُودًا.

Μη πεποιθατε επ αρχοντας, επι υιον ανθρωπου, εκ του οποιου δεν ειναι σωτηρια.

لاَ تَتَّكِلُوا عَلَى الرُّؤَسَاءِ، وَلاَ عَلَى ابْنِ آدَمَ حَيْثُ لاَ خَلاَصَ عِنْدَهُ.

Το πνευμα αυτου εξερχεται αυτος επιστρεφει εις την γην αυτου εν εκεινη τη ημερα οι διαλογισμοι αυτου αφανιζονται.

تَخْرُجُ رُوحُهُ فَيَعُودُ إِلَى تُرَابِهِ. فِي ذلِكَ الْيَوْمِ نَفْسِهِ تَهْلِكُ أَفْكَارُهُ.

Μακαριος εκεινος, του οποιου βοηθος ειναι ο Θεος του Ιακωβ του οποιου η ελπις ειναι επι Κυριον τον Θεον αυτου

طُوبَى لِمَنْ إِلهُ يَعْقُوبَ مُعِينُهُ، وَرَجَاؤُهُ عَلَى الرَّبِّ إِلهِهِ،

τον ποιησαντα τον ουρανον και την γην, την θαλασσαν και παντα τα εν αυτοις τον φυλαττοντα αληθειαν εις τον αιωνα

الصَّانِعِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ، الْبَحْرَ وَكُلَّ مَا فِيهَا. الْحَافِظِ الأَمَانَةَ إِلَى الأَبَدِ.

τον ποιουντα κρισιν εις τους αδικουμενους τον διδοντα τροφην εις τους πεινωντας. Ο Κυριος ελευθερονει τους δεσμιους.

الْمُجْرِي حُكْمًا لِلْمَظْلُومِينَ، الْمُعْطِي خُبْزًا لِلْجِيَاعِ. الرَّبُّ يُطْلِقُ الأَسْرَى.

Ο Κυριος ανοιγει τους οφθαλμους των τυφλων ο Κυριος ανορθοι τους κεκυρτωμενους ο Κυριος αγαπα τους δικαιους

الرَّبُّ يَفْتَحُ أَعْيُنَ الْعُمْيِ. الرَّبُّ يُقَوِّمُ الْمُنْحَنِينَ. الرَّبُّ يُحِبُّ الصِّدِّيقِينَ.

ο Κυριος διαφυλαττει τους ξενους υπερασπιζεται τον ορφανον και την χηραν, την δε οδον των αμαρτωλων καταστρεφει.

الرَّبُّ يَحْفَظُ الْغُرَبَاءَ. يَعْضُدُ الْيَتِيمَ وَالأَرْمَلَةَ، أَمَّا طَرِيقُ الأَشْرَارِ فَيُعَوِّجُهُ.

Ο Κυριος θελει βασιλευει εις τον αιωνα ο Θεος σου, Σιων, εις γενεαν και γενεαν. Αλληλουια.

يَمْلِكُ الرَّبُّ إِلَى الأَبَدِ، إِلهُكِ يَا صِهْيَوْنُ إِلَى دَوْرٍ فَدَوْرٍ. هَلِّلُويَا.