Psalms 133

Ωιδη των Αναβαθμων, του Δαβιδ. Ιδου, τι καλον και τι τερπνον, να συγκατοικωσιν εν ομονοια αδελφοι.

هُوَذَا مَا أَحْسَنَ وَمَا أَجْمَلَ أَنْ يَسْكُنَ الإِخْوَةُ مَعًا!

Ειναι ως το πολυτιμον μυρον επι την κεφαλην, το καταβαινον επι τον πωγωνα, τον πωγωνα του Ααρων το καταβαινον επι το στομιον του ενδυματος αυτου

مِثْلُ الدُّهْنِ الطَّيِّبِ عَلَى الرَّأْسِ، النَّازِلِ عَلَى اللِّحْيَةِ، لِحْيَةِ هَارُونَ، النَّازِلِ إِلَى طَرَفِ ثِيَابِهِ.

ως η δροσος του Αερμων, η καταβαινουσα επι τα ορη της Σιων διοτι εκει διωρισεν ο Κυριος την ευλογιαν, ζωην εως του αιωνος.

مِثْلُ نَدَى حَرْمُونَ النَّازِلِ عَلَى جَبَلِ صِهْيَوْنَ. لأَنَّهُ هُنَاكَ أَمَرَ الرَّبُّ بِالْبَرَكَةِ، حَيَاةٍ إِلَى الأَبَدِ.