Job 8

Şuahlı Bildat şöyle yanıtladı:

respondens autem Baldad Suites dixit

“Ne zamana dek böyle konuşacaksın? Sözlerin sert rüzgar gibi.

usquequo loqueris talia et spiritus multiplex sermones oris tui

Tanrı adaleti saptırır mı, Her Şeye Gücü Yeten doğru olanı çarpıtır mı?

numquid Deus subplantat iudicium et Omnipotens subvertit quod iustum est

Oğulların ona karşı günah işlediyse, İsyanlarının cezasını vermiştir.

etiam si filii tui peccaverunt ei et dimisit eos in manu iniquitatis suae

Ama sen gayretle Tanrı’yı arar, Her Şeye Gücü Yeten’e yalvarırsan,

tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum et Omnipotentem fueris deprecatus

Temiz ve doğruysan, O şimdi bile senin için kolları sıvayıp Seni hak ettiğin yere geri getirecektir.

si mundus et rectus incesseris statim evigilabit ad te et pacatum reddet habitaculum iustitiae tuae

Başlangıcın küçük olsa da, Sonun büyük olacak.

in tantum ut priora tua fuerint parva et novissima tua multiplicentur nimis

“Lütfen, önceki kuşaklara sor, Atalarının neler öğrendiğini iyice araştır.

interroga enim generationem pristinam et diligenter investiga patrum memoriam

Çünkü biz daha dün doğduk, bir şey bilmeyiz, Yeryüzündeki günlerimiz sadece bir gölge.

hesterni quippe sumus et ignoramus quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram

Onlar sana anlatıp öğretmeyecek, İçlerindeki sözleri dile getirmeyecek mi?

et ipsi docebunt te loquentur tibi et de corde suo proferent eloquia

“Bataklık olmayan yerde kamış biter mi? Susuz yerde saz büyür mü?

numquid vivere potest scirpus absque humore aut crescet carectum sine aqua

Henüz yeşilken, kesilmeden, Otlardan önce kururlar.

cum adhuc sit in flore nec carpatur manu ante omnes herbas arescit

Tanrı’yı unutan herkesin sonu böyledir, Tanrısız insanın umudu böyle yok olur.

sic viae omnium qui obliviscuntur Deum et spes hypocritae peribit

Onun güvendiği şey kırılır, Dayanağı ise bir örümcek ağıdır.

non ei placebit vecordia sua et sicut tela aranearum fiducia eius

Örümcek ağına yaslanır, ama ağ çöker, Ona tutunur, ama ağ taşımaz.

innitetur super domum suam et non stabit fulciet eam et non consurget

Tanrısızlar güneşte iyi sulanmış bitkiyi andırır, Dalları bahçenin üzerinden aşar;

humectus videtur antequam veniat sol et in horto suo germen eius egreditur

Kökleri taş yığınına sarılır, Çakılların arasında yer aranır.

super acervum petrarum radices eius densabuntur et inter lapides commorabitur

Ama yerinden sökülürse, Yeri, ‘Seni hiç görmedim’ diyerek onu yadsır.

si absorbuerit eum de loco suo negabit eum et dicet non novi te

İşte sevinci böyle son bulur, Yerinde başka bitkiler biter.

haec est enim laetitia viae eius ut rursum de terra alii germinentur

“Tanrı kusursuz insanı reddetmez, Kötülük edenlerin elinden tutmaz.

Deus non proiciet simplicem nec porriget manum malignis

O senin ağzını yine gülüşle, Dudaklarını sevinç haykırışıyla dolduracaktır.

donec impleatur risu os tuum et labia tua iubilo

Düşmanlarını utanç kaplayacak, Kötülerin çadırı yok olacaktır.”

qui oderunt te induentur confusione et tabernaculum impiorum non subsistet