Job 37

“Yüreğim titrer buna, Yerinden oynar.

super hoc expavit cor meum et emotum est de loco suo

Dinleyin, gürleyen sesini dinleyin, Ağzından çıkan sesi!

audite auditionem in terrore vocis eius et sonum de ore illius procedentem

Şimşeğini göğün altındaki her yere, Yeryüzünün dört bucağına salar.

subter omnes caelos ipse considerat et lumen illius super terminos terrae

Ardından bir ses gümbürder, Görkemli sesiyle gürler. Sesi duyulunca şimşekleri alıkoymaz.

post eum rugiet sonitus tonabit voce magnitudinis suae et non investigabitur cum audita fuerit vox eius

Tanrı’nın sesi şaşılacak biçimde gürler, O, anlayışımızın ötesinde büyük işler yapar.

tonabit Deus in voce sua mirabiliter qui facit magna et inscrutabilia

Çünkü kara, ‘Yere düş’ der, Sağanağa, ‘Bütün şiddetinle boşal.’

qui praecipit nivi ut descendat in terram et hiemis pluviis et imbri fortitudinis suae

Yarattığı bütün insanlar ne yaptığını bilsin diye, Herkese işini bıraktırır.

qui in manu omnium hominum signat ut noverint singuli opera sua

Hayvanlar kovuklarına girer, İnlerinde otururlar.

ingredietur bestia latibulum et in antro suo morabitur

Kasırga yuvasından kopar, Soğuk saçılan rüzgarlardan.

ab interioribus egreditur tempestas et ab Arcturo frigus

Tanrı’nın soluğu suları dondurur, Geniş sular buz tutar.

flante Deo concrescit gelu et rursum latissimae funduntur aquae

Bulutlara nem yükler, Şimşeğini her yana yayar.

frumentum desiderat nubes et nubes spargunt lumen suum

Yeryüzünde ne buyurursa yapmak üzere Bulutlar O’nun istediği yönde döner durur.

quae lustrant per circuitum quocumque eas voluntas gubernantis duxerit ad omne quod praeceperit illis super faciem orbis terrarum

Ya insanları cezalandırmak Ya da yeryüzünü sulayıp sevgisini göstermek için Yağmur gönderir.

sive in una tribu sive in terra sua sive in quocumque loco misericordiae suae eas iusserit inveniri

“Dinle, Eyüp, Dur da düşün Tanrı’nın şaşılası işlerini.

ausculta haec Iob sta et considera miracula Dei

Tanrı’nın bulutları nasıl düzenlediğini, Şimşeğini nasıl çaktırdığını biliyor musun?

numquid scis quando praeceperit Deus pluviis ut ostenderent lucem nubium eius

Bulutların dengesini, Bilgisi kusursuz olanın şaşılası işlerini biliyor musun?

numquid nosti semitas nubium magnas et perfectas scientias

Dünyanın soluğu kesildiğinde Güneyin kavurucu rüzgarı altında Giysilerin seni terletmez mi?

nonne vestimenta tua calida sunt cum perflata fuerit terra austro

Dökme tunç bir ayna kadar sert olan gökkubbeyi O’nunla birlikte yayabilir misin?

tu forsitan cum eo fabricatus es caelos qui solidissimi quasi aere fusi sunt

“O’na ne söyleyeceğimizi öğret bize, Çünkü karanlık yüzünden sözümüze düzen veremiyoruz.

ostende nobis quid dicamus illi nos quippe involvimur tenebris

Konuşmak istediğim O’na söylenebilir mi? Kimse yutulmak ister mi?

quis narrabit ei quae loquor etiam si locutus fuerit homo devorabitur

Rüzgar geçip göğü temizlediğinde Gökte parıldayan ışığa kimse bakamaz.

at nunc non vident lucem subito aer cogitur in nubes et ventus transiens fugabit eas

Altın parıltısı geliyor kuzeyden, Tanrı korkunç görkeme bürünmüş.

ab aquilone aurum venit et ad Deum formidolosa laudatio

Her Şeye Gücü Yeten’e biz ulaşamayız. Gücü yücedir, Adaleti ve eşsiz doğruluğuyla kimseyi ezmez.

digne eum invenire non possumus magnus fortitudine et iudicio et iustitia et enarrari non potest

Bu yüzden insanlar O’na saygı duyar, Çünkü O, bilgeleri dikkate almaz.”

ideo timebunt eum viri et non audebunt contemplari omnes qui sibi videntur esse sapientes