Job 3

[] Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:

post haec aperuit Iob os suum et maledixit diei suo

[] Sonunda Eyüp ağzını açtı ve doğduğu güne lanet edip şöyle dedi:

et locutus est

“Doğduğum gün yok olsun, ‘Bir oğul doğdu’ denen gece yok olsun!

pereat dies in qua natus sum et nox in qua dictum est conceptus est homo

Karanlığa bürünsün o gün, Yüce Tanrı onunla ilgilenmesin, Üzerine ışık doğmasın.

dies ille vertatur in tenebras non requirat eum Deus desuper et non inlustret lumine

Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne, Bulut çöksün üzerine; Işığını karanlık söndürsün.

obscurent eum tenebrae et umbra mortis occupet eum caligo et involvatur amaritudine

Zifiri karanlık yutsun o geceyi, Yılın günleri arasında sayılmasın, Aylardan hiçbirine girmesin.

noctem illam tenebrosus turbo possideat non conputetur in diebus anni nec numeretur in mensibus

Kısır olsun o gece, Sevinç sesi duyulmasın içinde.

sit nox illa solitaria nec laude digna

Günleri lanetleyenler, Livyatan’ı uyandırmaya hazır olanlar, O günü lanetlesin.

maledicant ei qui maledicunt diei qui parati sunt suscitare Leviathan

Akşamının yıldızları kararsın, Boş yere aydınlığı beklesin, Tan atışını görmesin.

obtenebrentur stellae caligine eius expectet lucem et non videat nec ortum surgentis aurorae

Çünkü sıkıntı yüzü görmemem için Anamın rahminin kapılarını üstüme kapamadı.

quia non conclusit ostia ventris qui portavit me nec abstulit mala ab oculis meis

“Neden doğarken ölmedim, Rahimden çıkarken son soluğumu vermedim?

quare non in vulva mortuus sum egressus ex utero non statim perii

Neden beni dizler, Emeyim diye memeler karşıladı?

quare exceptus genibus cur lactatus uberibus

Çünkü şimdi huzur içinde yatmış, Uyuyup dinlenmiş olurdum;

nunc enim dormiens silerem et somno meo requiescerem

Yaptırdıkları kentler şimdi viran olan Dünya kralları ve danışmanlarıyla birlikte,

cum regibus et consulibus terrae qui aedificant sibi solitudines

Evlerini gümüşle dolduran Altın sahibi önderlerle birlikte.

aut cum principibus qui possident aurum et replent domos suas argento

Neden düşük bir çocuk gibi, Gün yüzü görmemiş yavrular gibi toprağa gömülmedim?

aut sicut abortivum absconditum non subsisterem vel qui concepti non viderunt lucem

Orada kötüler kargaşayı bırakır, Yorgunlar rahat eder.

ibi impii cessaverunt a tumultu et ibi requieverunt fessi robore

Tutsaklar huzur içinde yaşar, Angaryacının sesini duymazlar.

et quondam vincti pariter sine molestia non audierunt vocem exactoris

Küçük de büyük de oradadır, Köle efendisinden özgürdür.

parvus et magnus ibi sunt et servus liber a domino suo

“Niçin sıkıntı çekenlere ışık, Acı içindekilere yaşam verilir?

quare data est misero lux et vita his qui in amaritudine animae sunt

[] Oysa onlar gelmeyen ölümü özler, Onu define arar gibi ararlar;

qui expectant mortem et non venit quasi effodientes thesaurum

Mezara kavuşunca Neşeden coşar, sevinç bulurlar.

gaudentque vehementer cum invenerint sepulchrum

Neden yaşam verilir nereye gideceğini bilmeyen insana, Çevresini Tanrı’nın çitle çevirdiği kişiye?

viro cuius abscondita est via et circumdedit eum Deus tenebris

Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor, Su gibi dökülmekte feryadım.

antequam comedam suspiro et quasi inundantes aquae sic rugitus meus

Korktuğum, Çekindiğim başıma geldi.

quia timor quem timebam evenit mihi et quod verebar accidit

Huzur yok, sükûnet yok, rahat yok, Yalnız kargaşa var.”

nonne dissimulavi nonne silui nonne quievi et venit super me indignatio