Psalms 78

Dinle, ey halkım, öğrettiklerimi, Kulak ver ağzımdan çıkan sözlere.
Пісня навчальна Асафова. Послухай, мій люду, науки моєї, нахиліть своє ухо до слів моїх уст,
[] Özdeyişlerle söze başlayacağım, Eski sırları anlatacağım,
нехай я відкрию уста свої приказкою, нехай стародавні прислів'я я висловлю!
Duyduğumuzu, bildiğimizi, Atalarımızın bize anlattığını.
Що ми чули й пізнали, і що розповідали батьки наші нам,
Torunlarından bunları gizlemeyeceğiz; RAB’bin övgüye değer işlerini, Gücünü, yaptığı harikaları Gelecek kuşağa duyuracağız.
того не сховаємо від їхніх синів, будемо розповідати про славу Господню аж до покоління останнього, і про силу Його та про чуда Його, які Він учинив!
RAB Yakup soyuna koşullar bildirdi, İsrail’e yasa koydu. Bunları çocuklarına öğretsinler diye Atalarımıza buyruk verdi.
Він поставив засвідчення в Якові, а Закона поклав ув ізраїлі, про які наказав був Він нашим батькам завідомити про них синів їхніх,
Öyle ki, gelecek kuşak, yeni doğacak çocuklar bilsinler, Onlar da kendi çocuklarına anlatsınlar,
щоб знало про це покоління майбутнє, сини, що народжені будуть, устануть і будуть розповідати своїм дітям.
Tanrı’ya güven duysunlar, Tanrı’nın yaptıklarını unutmasınlar, O’nun buyruklarını yerine getirsinler;
і положать на Бога надію свою, і не забудуть діл Божих, Його ж заповіді берегтимуть.
Ataları gibi inatçı, başkaldırıcı, Yüreği kararsız, Tanrı’ya sadakatsiz bir kuşak olmasınlar.
і не стануть вони, немов їхні батьки, поколінням непокірливим та бунтівничим, поколінням, що серця свого не поставило міцно, і що дух його Богу невірний.
Oklarla, yaylarla kuşanmış Efrayimoğulları Savaş günü sırtlarını döndüler.
Сини Єфрема, озброєні лучники, повернулися взад у день бою:
Tanrı’nın antlaşmasına uymadılar, O’nun yasasına göre yaşamayı reddettiler.
вони не берегли заповіту Божого, а ходити в Законі Його відреклися,
Unuttular O’nun işlerini, Kendilerine gösterdiği harikaları.
і забули вони Його чини та чуда Його, які їм показав.
[] Mısır’da, Soan bölgesinde Tanrı harikalar yapmıştı atalarının önünde.
Він чудо вчинив був для їхніх батьків ув єгипетськім краї, на полі Цоанськім:
[] Denizi yarıp geçirmişti onları, Bir duvar gibi ayakta tutmuştu suları.
Він море розсік, і їх перепровадив, а воду поставив, як вал;
[] Gündüz bulutla, Gece ateş ışığıyla onlara yol göstermişti.
і провадив їх хмарою вдень, а сяйвом огню цілу ніч;
[] Çölde kayaları yarmış, Sanki dipsiz kaynaklardan Onlara kana kana su içirmişti.
на пустині Він скелі розсік, і щедро усіх напоїв, як з безодні.
Kayadan akarsular fışkırtmış, Suları ırmak gibi akıtmıştı.
Він витягнув із скелі потоки, і води текли, немов ріки.
Ama onlar çölde Yüceler Yücesi’ne başkaldırarak Günah işlemeye devam ettiler.
Та грішили вони проти Нього ще далі, і в пустині гнівили Всевишнього,
[] Canlarının çektiği yiyeceği isteyerek İçlerinde Tanrı’yı denediler.
і Бога вони випробовували в своїм серці, для душ своїх їжі бажаючи.
“Tanrı çölde sofra kurabilir mi?” diyerek, Tanrı’ya karşı konuştular.
і вони говорили насупроти Бога й казали: Чи Бог зможе в пустині трапезу зготовити?
“Bak, kayaya vurunca sular fışkırdı, Dereler taştı. Peki, ekmek de verebilir mi, Et sağlayabilir mi halkına?”
Тож ударив у скелю і води линули, і полилися потоки! Чи Він зможе також дати хліба? Чи Він наготує м'ясива народові Своєму?
RAB bunu duyunca çok öfkelendi, Yakup’a ateş püskürdü, Öfkesi tırmandı İsrail’e karşı;
Тому то почув це Господь та й розгнівався, і огонь запалав проти Якова, і проти ізраїля теж знявся гнів,
Çünkü Tanrı’ya inanmıyorlardı, O’nun kurtarıcılığına güvenmiyorlardı.
бо не вірували вони в Бога, і на спасіння Його не надіялись.
Yine de RAB buyruk verdi bulutlara, Kapaklarını açtı göklerin;
А Він хмарам згори наказав, і відчинив двері неба,
[] Man yağdırdı onları beslemek için, Göksel tahıl verdi onlara.
і спустив, немов дощ, на них манну для їжі, і збіжжя небесне їм дав:
Meleklerin ekmeğini yedi her biri, Doyasıya yiyecek gönderdi onlara.
Хліб ангольський їла людина, Він послав їм поживи до ситости!
Doğu rüzgarını estirdi göklerde, Gücüyle güney rüzgarına yol gösterdi.
Крім цього, Він східнього вітра порушив на небі, і міццю Своєю привів полудневого вітра,
Toz gibi et yağdırdı başlarına, Deniz kumu kadar kuş;
і дощем на них м'ясо пустив, немов порох, а птаство крилате, як морський пісок,
Ordugahlarının ortasına, Konakladıkları yerin çevresine düşürdü.
і спустив його серед табору його, коло наметів його.
Yediler, tıka basa doydular, İsteklerini yerine getirdi Tanrı.
і їли вони та й наситились дуже, Він їм їхнє бажання приніс!
Ancak onlar isteklerine doymadan, Daha ağızları doluyken,
Та ще не вдовольнили жадання свого, ще їхня їжа була в їхніх устах,
Tanrı’nın öfkesi parladı üzerlerine. En güçlülerini öldürdü, Yere serdi İsrail yiğitlerini.
а гнів Божий піднявся на них, та й побив їхніх ситих, і вибранців ізраїлевих повалив...
Yine de günah işlemeye devam ettiler, O’nun harikalarına inanmadılar.
Проте ще й далі грішили вони та не вірили в чуда Його,
Bu yüzden Tanrı onların günlerini boşluk, Yıllarını dehşet içinde bitirdi.
і Він докінчив у марноті їхні дні, а їхні літа у страху.
Tanrı onları öldürdükçe O’na yönelmeye, İstekle O’nu yeniden aramaya başlıyorlardı.
Як Він їх побивав, то бажали Його, і верталися, й Бога шукали,
Tanrı’nın kayaları olduğunu, Yüce Tanrı’nın kurtarıcıları olduğunu anımsıyorlardı.
і пригадували, що Бог їхня скеля, і Бог Всевишній то їхній Викупитель.
Oysa ağızlarıyla O’na yaltaklanıyor, Dilleriyle yalan söylüyorlardı.
і своїми устами влещували Його, а своїм язиком лжу сплітали Йому,
[] O’na yürekten bağlı değillerdi, Antlaşmasına sadık kalmadılar.
бо їхнє серце не міцно стояло при Нім, і не були вони вірні в Його заповіті...
Yine de Tanrı sevecendi, Suçlarını bağışlıyor, onları yok etmiyordu; Çok kez öfkesini tuttu, Bütün gazabını göstermedi.
Та він, Милосердний, гріх прощав і їх не губив, і часто відвертав Свій гнів, і не будив усю Свою лютість,
Onların yalnızca insan olduğunu anımsadı, Geçip giden, dönmeyen bir rüzgar gibi.
і Він пам'ятав, що вони тільки тіло, вітер, який переходить і не повертається!
Çölde kaç kez O’na başkaldırdılar, Issız yerlerde O’nu gücendirdiler!
Скільки вони прогнівляли Його на пустині, зневажали Його на степу!
Defalarca denediler Tanrı’yı, İncittiler İsrail’in Kutsalı’nı.
і все знову та знов випробовували вони Бога, і зневажали Святого ізраїлевого,
Anımsamadılar O’nun güçlü elini, Kendilerini düşmandan kurtardığı günü,
вони не пам'ятали руки Його з дня, як Він вибавив їх із недолі,
Mısır’da gösterdiği belirtileri, Soan bölgesinde yaptığı şaşılası işleri.
як в Єгипті чинив Він знамена Свої, а на полі Цоанському чуда Свої,
[] Mısır’ın kanallarını kana çevirdi, Sularını içemediler.
і в кров обернув річки їхні та їхні потоки, щоб вони не пили...
[] [] Gönderdiği at sinekleri yedi halkı, Gönderdiği kurbağalar yok etti ülkeyi.
Він послав був на них рої мух, і їх жерли вони, і жаб і вони їх губили.
[] Ekinlerini tırtıllara, Emeklerinin ürününü çekirgelere verdi.
А врожай їхній віддав був Він гусені, а їхню працю сарані.
[] Asmalarını doluyla, Yabanıl incir ağaçlarını iri dolu taneleriyle yok etti.
Виноград їхній Він градом побив, а приморозком їхні шовковиці.
Büyükbaş hayvanlarını kırgına, Küçükbaş hayvanlarını yıldırıma teslim etti.
і Він градові віддав їхній скот, а блискавкам череди їхні.
Üzerlerine kızgın öfkesini, Gazap, hışım, bela Ve bir alay kötülük meleği gönderdi.
Він послав був на них Свій гнів запальний, і лютість, й обурення, й утиск, наслання злих анголів.
Yol verdi öfkesine, Canlarını ölümden esirgemedi, Onları salgın hastalığın pençesine düşürdü.
Він дорогу зрівняв був для гніву Свого, їхні душі не стримав від смерти, життя ж їхнє віддав моровиці.
[] Mısır’da bütün ilk doğanları, Ham’ın çadırlarında bütün ilk çocukları vurdu.
і побив Він усіх перворідних в Єгипті, первістків сили в наметах Хамових.
[] Kendi halkını davar gibi götürdü, Çölde onları bir sürü gibi güttü.
і повів Він, немов ту отару, народ Свій, і їх попровадив, як стадо, в пустині.
[] Onlara güvenlik içinde yol gösterdi, korkmadılar; Düşmanlarınıysa deniz yuttu.
і провадив безпечно Він їх, і вони не боялись, а море накрило було ворогів їхніх.
[] Böylece onları kendi kutsal topraklarının sınırına, Sağ elinin kazandığı dağlık bölgeye getirdi.
і Він їх привів до границі святині Своєї, до тієї гори, що правиця Його набула.
[] Önlerinden ulusları kovdu, Mülk olarak topraklarını İsrail oymakları arasında bölüştürdü. Halkını konutlarına yerleştirdi.
і народи Він повиганяв перед їхнім обличчям, і кинув для них жеребка про спадок, і в їхніх наметах племена ізраїлеві оселив.
[] Ama onlar yüce Tanrı’yı denediler, O’na başkaldırdılar, Koşullarına uymadılar.
Та й далі вони випробовували та гнівили Всевишнього Бога, і Його постанов не додержували,
Döneklik edip ataları gibi ihanet ettiler, Güvenilmez bir yay gibi bozuk çıktılar.
і відступали та зраджували, немов їхні батьки відвернулись, як обманливий лук.
Puta taptıkları yerlerle O’nu kızdırdılar, Putlarıyla O’nu kıskandırdılar.
і жертівниками своїми гнівили Його, і дрочили Його своїми фіґурами.
Tanrı bunları duyunca çok öfkelendi, İsrail’i büsbütün reddetti.
Бог почув усе це і розгнівався, і сильно обридивсь ізраїлем,
[] İnsanlar arasında kurduğu çadırı, Şilo’daki konutunu terk etti.
і покинув оселю в Шіло, скинію ту, що вмістив був посеред людей,
[] Kudretini tutsaklığa, Görkemini düşman eline teslim etti.
і віддав до неволі Він силу Свою, а величність Свою в руку ворога...
Halkını kılıç önüne sürdü, Öfkesini kendi halkından çıkardı.
і віддав для меча Свій народ, і розгнівався був на спадщину Свою:
Gençlerini ateş yuttu, Kızlarına düğün türküsü söylenmez oldu.
його юнаків огонь пожирав, а дівчатам його не співали весільних пісень,
Kâhinleri kılıç altında öldü, Dul kadınları ağlayamadı.
його священики від меча полягли, і не плакали вдови його.
O zaman Rab uykudan uyanır gibi, Şarabın rehavetinden ayılan bir yiğit gibi oldu.
Та небавом збудився Господь, немов зо сну, як той велет, що ніби вином був підкошений,
Düşmanlarını püskürttü, Onları sonsuz utanca boğdu.
і вдарив Своїх ворогів по озадку, вічну ганьбу їм дав!
Tanrı Yusuf soyunu reddetti, Efrayim oymağını seçmedi;
Та Він погордив намет Йосипів, і племена Єфремового не обрав,
Ancak Yahuda oymağını, Sevdiği Siyon Dağı’nı seçti.
а вибрав Собі плем'я Юдине, гору Сіон, що її полюбив!
Tapınağını doruklar gibi, Sonsuzluk için kurduğu yeryüzü gibi yaptı.
і святиню Свою збудував Він, як місце високе, як землю, що навіки її вґрунтував.
[] Kulu Davut’u seçti, Onu koyun ağılından aldı.
і вибрав Давида, Свого раба, і від кошар його взяв,
Halkı Yakup’u, kendi halkı İsrail’i gütmek için, Onu yavru kuzuların ardından getirdi.
від кітних овечок його Він привів, щоб Якова пас він, народа Свого, та ізраїля, спадок Свій,
Böylece Davut onlara dürüstçe çobanlık etti, Becerikli elleriyle onlara yol gösterdi.
і він пас їх у щирості серця свого, і провадив їх мудрістю рук своїх!