Job 34

Elihu konuşmasına şöyle devam etti:
І говорив Елігу та й сказав:
“Ey bilgeler, sözlerimi dinleyin, Kulak verin bana, ey bilgi sahipleri.
Слухайте, мудрі, слова ці мої, ви ж, розважні, почуйте мене!
Çünkü damak nasıl yemeği tadarsa, Kulak da sözleri sınar.
Бо ухо слова випробовує, а піднебіння їжу куштує.
Gelin, doğruyu seçelim, İyiyi birlikte öğrenelim.
Виберім право собі, між собою пізнаймо, що добре.
“Çünkü Eyüp, ‘Ben suçsuzum’ diyor, ‘Tanrı hakkımı elimden aldı.
Бо Йов говорив: Я був справедливий, та відкинув Бог право моє.
Haklı olduğum halde yalancı sayılıyorum, Suçsuz olduğum halde okunla yaraladın beni.’
Чи буду неправду казати за право своє? Без вини небезпечна стріла моя...
Eyüp gibisi var mı? Alayı su gibi içiyor!
Чи є такий муж, як цей Йов, що п'є глузування, як воду,
Kötülük yapanlarla dostluk edip geziyor, Kötülerle aynı yolda yürüyor.
і товаришує з злочинцями, і ходить з людьми беззаконними?
Çünkü, ‘Tanrı’yı hoşnut etmeye çalışmak İnsana yarar getirmez’ diyor.
Бо він каже: Нема людині користи, коли її Бог уподобає.
“Bu yüzden, ey sağduyulu insanlar, beni dinleyin! Tanrı kötülük yapar mı, Her Şeye Gücü Yeten haksızlık eder mi? Asla!
Тож вислухайте, ви розумні, мене: Бог далекий від несправедливости, і Всемогутній від кривди!
[] Çünkü O herkese yaptığının karşılığını öder, Hak ettiğini başına getirir.
Бо за чином людини Він їй надолужить, і згідно з своєю дорогою знайде людина заплату!
Tanrı kesinlikle kötülük etmez, Her Şeye Gücü Yeten adaleti saptırmaz.
Тож поправді, не чинить Бог несправедливого, і Всемогутній не скривлює права.
Kim yeryüzünü O’na emanet etti? Kim O’nu bütün dünyanın başına atadı?
Хто землю довірив Йому, і хто на Нього вселенну поклав?
Eğer niyet eder de Ruhunu ve soluğunu geri çekerse,
Коли б Він до Себе забрав Своє серце, Свій дух, і Свій подих до Себе забрав,
Bütün insanlık bir anda yok olur, İnsan yine toprağa döner.
всяке тіло погинуло б вмить, а людина повернулася б на порох!...
“Aklın varsa dinle, Kulak ver sözlerime.
Коли маєш ти розум, послухай же це, почуй голос оцих моїх слів:
Adaletten nefret eden hiç hüküm sürebilir mi? Adil ve güçlü olanı suçlayacak mısın?
Хіба стримувати може ненависник право? І хіба осудити ти зможеш Всеправедного?
Krallara, ‘Değersizsiniz’, Soylulara, ‘Kötüsünüz’ diyen,
Хіба можна сказати цареві: Негідний, а вельможним: Безбожний?
Önderlere ayrıcalık tanımayan, Zengini yoksuldan çok önemsemeyen O değil mi? Çünkü hepsi O’nun ellerinin işidir.
Таж Він не звертає уваги на зверхників, і не вирізнює можного перед убогим, бо всі вони чин Його рук,
Gece yarısı bir anda ölürler, Herkes sarsılır, ölüp gider, Güçlüler de insan eli değmeden alınıp götürülür.
за хвилину вони помирають, опівночі... Доторкнеться Він можних і гинуть вони, сильний усунений буде рукою не людською.
“Tanrı’nın gözleri insanların yolundan ayrılmaz, Attıkları her adımı görür.
Бо очі Його на дорогах людини, і Він бачить всі кроки її,
Kötülük yapanların gizlenebileceği Ne karanlık bir yer vardır, ne de ölüm gölgesi.
немає темноти, немає і темряви, де б злочинці сховались.
Yargılanmak için önüne gelsinler diye, Tanrı insanları sorgulamaya pek gerek duymaz.
Бо людині Він не призначає означений час, щоб ходила до Бога на суд.
Araştırmadan güçlü insanları kırar, Onların yerine başkalarını diker.
Він сильних ламає без досліду, і ставить на місце їх інших.
Çünkü ne yaptıklarını bilir, Gece onları deviriverir, ezilirler.
Бож знає Він їхні діла, оберне вночі і почавлені будуть!
Herkesin gözü önünde Kötülükleri yüzünden onları cezalandırır;
Як несправедливих уразить Він їх, на видному місці,
Artık O’nun ardından gitmedikleri, Yollarının hiçbirini dikkate almadıkları için.
за те, що вони відступили від Нього, і не розуміли доріг Його всіх,
Yoksulun feryadını O’na duyurdular; Düşkünlerin feryadını işitti.
щоб зойк сіромахи спровадити до Нього, бо Він чує благання пригнічених.
Ama Tanrı sessiz kalırsa kim O’nu suçlayabilir? Yüzünü gizlerse kim O’nu görebilir? Bir ulusa karşı da bir insana karşı da O hep aynıdır,
Коли Він заспокоїть, то хто винуватити буде? Коли Він закриє лице, хто побачить Його? А це робиться і над народом, і над людиною разом,
Tanrısız insan krallık etmesin, Halka tuzak kurmasın diye.
щоб не панував чоловік нечестивий із тих, що правлять за пастку народові.
“Kimse Tanrı’ya, ‘Suçluyum, artık kötülük yapmayacağım’ dedi mi,
Бо Богові треба отак говорити: Несу я заслужене, злого робити не буду!
‘Göremediğimi sen bana öğret, Haksızlık ettimse, bir daha etmem?’
Чого я не бачу, навчи Ти мене; коли кривду зробив я, то більше не буду чинити!
O’nu reddettiğin halde, Senin keyfince mi seni ödüllendirmeli? Çünkü karar verecek olan sensin, ben değil, Öyleyse anlat bana bildiğini.
Чи на думку твою надолужить Він це, бо відкинув ти те? Бо вибереш ти, а не я, а що знаєш, кажи!
“Sağduyulu insanlar, Beni dinleyen bilgeler diyecekler ki,
Мені скажуть розумні та муж мудрий, який мене слухає:
‘Eyüp bilgisizce konuşuyor, Sözlerinin değeri yok.’
Йов говорить немудро, а слова його без розуміння.
Kötü biri gibi yanıtladığı için Keşke Eyüp’ün sınanması sonsuza dek sürse!
О, коли б Йов досліджений був аж навіки за відповіді, як злі люди,
Çünkü günahına isyan da ekliyor, Önümüzde alay edercesine el çırpıyor, Tanrı’ya karşı konuştukça konuşuyor.”
бо він додає до свойого гріха ще провину, між нами він плеще в долоні та множить на Бога промови свої...