Psalms 147

RAB’be övgüler sunun! Ne güzel, ne hoş Tanrımız’ı ilahilerle övmek! O’na övgü yaraşır.

Αινειτε τον Κυριον διοτι ειναι καλον να ψαλλωμεν εις τον Θεον ημων διοτι ειναι τερπνον, η αινεσις πρεπουσα.

RAB yeniden kuruyor Yeruşalim’i, Bir araya topluyor İsrail’in sürgünlerini.

Ο Κυριος οικοδομει την Ιερουσαλημ θελει συναξει τους διεσπαρμενους του Ισραηλ.

O kırık kalplileri iyileştirir, Yaralarını sarar.

Ιατρευει τους συντετριμμενους την καρδιαν και δενει τας πληγας αυτων.

[] Yıldızların sayısını belirler, Her birini adıyla çağırır.

Αριθμει τα πληθη των αστρων Καλει τα παντα ονομαστι.

Rabbimiz büyük ve çok güçlüdür, Sınırsızdır anlayışı.

Μεγας ο Κυριος ημων και μεγαλη η δυναμις αυτου η συνεσις αυτου αμετρητος.

RAB mazlumlara yardım eder, Kötüleri yere çalar.

Ο Κυριος υψονει τους πραους, τους δε ασεβεις ταπεινονει εως εδαφους.

RAB’be şükran ezgileri okuyun, Tanrımız’ı lirle, ilahilerle övün.

Ψαλατε εις τον Κυριον ευχαριστουντες ψαλμωδειτε εις τον Θεον ημων εν κιθαρα

O’dur gökleri bulutlarla kaplayan, Yeryüzüne yağmur sağlayan, Dağlarda ot bitiren.

τον σκεπαζοντα τον ουρανον με νεφελας τον ετοιμαζοντα βροχην δια την γην τον αναδιδοντα χορτον επι των ορεων

O yiyecek sağlar hayvanlara, Bağrışan kuzgun yavrularına.

τον διδοντα εις τα κτηνη την τροφην αυτων και εις τους νεοσσους των κορακων, οιτινες κραζουσι προς αυτον.

Ne atın gücünden zevk alır, Ne de insanın yiğitliğinden hoşlanır.

Δεν χαιρει εις την δυναμιν του ιππου δεν ηδυνεται εις τους ποδας του ανδρος.

RAB kendisinden korkanlardan, Sevgisine umut bağlayanlardan hoşlanır.

Ο Κυριος ηδυνεται εις τους φοβουμενους αυτον, εις τους ελπιζοντας επι το ελεος αυτου.

RAB’bi yücelt, ey Yeruşalim! Tanrın’a övgüler sun, ey Siyon!

Επαινει, Ιερουσαλημ, τον Κυριον αινει τον Θεον σου, Σιων.

Çünkü senin kapılarının kol demirlerine güç katar, İçindeki halkı kutsar.

Διοτι ενεδυναμωσε τους μοχλους των πυλων σου ηυλογησε τους υιους σου εν μεσω σου.

Sınırlarını esenlik içinde tutar, Seni en iyi buğdayla doyurur.

Βαλλει ειρηνην εις τα ορια σου σε χορταινει με το παχος του σιτου.

Yeryüzüne buyruğunu gönderir, Sözü çarçabuk yayılır.

Αποστελλει το προσταγμα αυτου εις την γην, ο λογος αυτου τρεχει ταχυτατα.

Yapağı gibi kar yağdırır, Kırağıyı kül gibi saçar.

Διδει χιονα ως μαλλιον διασπειρει την παχνην ως στακτην.

Aşağıya iri iri dolu savurur, Kim dayanabilir soğuğuna?

Ριπτει τον κρυσταλλον αυτου ως κομματια εμπροσθεν του ψυχους αυτου τις δυναται να σταθη;

Buyruk verir, eritir buzları, Rüzgarını estirir, sular akmaya başlar.

Αποστελλει τον λογον αυτου και διαλυει αυτα φυσα τον ανεμον αυτου, και τα υδατα ρεουσιν.

Sözünü Yakup soyuna, Kurallarını, ilkelerini İsrail’e bildirir.

Αναγγελλει τον λογον αυτου προς τον Ιακωβ, τα διαταγματα αυτου και τας κρισεις αυτου προς τον Ισραηλ.

Başka hiçbir ulus için yapmadı bunu, Onlar O’nun ilkelerini bilmezler. RAB’be övgüler sunun!

Δεν εκαμεν ουτως εις ουδεν εθνος ουδε εγνωρισαν τας κρισεις αυτου. Αλληλουια.