Psalms 120

Sıkıntıya düşünce RAB’be seslendim; Yanıtladı beni.

Ωιδη των Αναβαθμων. Εν τη θλιψει μου εκραξα προς τον Κυριον, και εισηκουσε μου.

Ya RAB, kurtar canımı yalancı dudaklardan, Aldatıcı dillerden!

Κυριε, λυτρωσον την ψυχην μου απο χειλεων ψευδων, απο γλωσσης δολιας.

Ey aldatıcı dil, RAB ne verecek sana, Daha ne verecek?

Τι θελει σοι δωσει η τι θελει σοι προσθεσει, η δολια γλωσσα;

Yiğidin sivri oklarıyla Retem çalısından alevli korlar!

Τα ηκονημενα βελη του δυνατου, μετα ανθρακων αρκευθου.

Vay bana, Meşek’te garip kaldım sanki, Kedar çadırları arasında oturdum.

Ουαι εις εμε, διοτι παροικω εν Μεσεχ, κατοικω εν ταις σκηναις του Κηδαρ

Fazla kaldım Barıştan nefret edenler arasında.

Πολυν καιρον κατωκησεν η ψυχη μου μετα των μισουντων την ειρηνην.

Ben barış yanlısıyım, Ama söze başladığımda, Onlar savaşa kalkıyor!

Εγω αγαπω την ειρηνην αλλ οταν ομιλω, αυτοι ετοιμαζονται δια πολεμον.