Lamentations 3

RAB’bin gazap değneği altında acı çeken adam benim.

Εγω ειμαι ο ανθρωπος, οστις ειδον θλιψιν απο της �αβδου του θυμου αυτου.

Beni güttü, Işıkta değil karanlıkta yürüttü.

Με ωδηγησε και εφερεν εις σκοτος και ουχι εις φως.

Evet, dönüp dönüp bütün gün bana elini kaldırıyor.

Ναι, κατ εμου εστραφη κατ εμου εστρεψε την χειρα αυτου ολην την ημεραν.

Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.

Επαλαιωσε την σαρκα μου και το δερμα μου συνετριψε τα οστα μου.

Beni kuşattı, Acı ve zahmetle sardı çevremi.

Ωικοδομησε κατ εμου και με περιεκυκλωσε χολην και μοχθον.

Çoktan ölmüş ölüler gibi Beni karanlıkta yaşattı.

Με εκαθισεν εν σκοτεινοις ως νεκρους αιωνιους.

Çevreme duvar çekti, dışarı çıkamıyorum, Zincirimi ağırlaştırdı.

Με περιεφραξε, δια να μη εξελθω εβαρυνε τας αλυσεις μου.

Feryat edip yardım isteyince de Duama set çekiyor.

Ετι και οταν κραζω και αναβοω, αποκλειει την προσευχην μου.

Yontma taşlarla yollarımı kesti, Dolaştırdı yollarımı.

Περιεφραξε με πελεκητους λιθους τας οδους μου, εστρεβλωσε τας τριβους μου.

Benim için O pusuya yatmış bir ayı, Gizlenmiş bir aslandır.

Εγεινεν εις εμε αρκτος ενεδρευουσα, λεων εν αποκρυφοις.

Yollarımı saptırdı, paraladı, Mahvetti beni.

Παρετρεψε τας οδους μου και με κατεσπαραξε, με κατεστηαεν ηφανισμενην.

Yayını gerdi, okunu savurmak için Beni nişangah olarak dikti.

Ενετεινε το τοξον αυτου και με εστησεν ως σκοπον εις βελος.

Oklarını böbreklerime sapladı.

Ενεπηξεν εις τα νεφρα μου τα βελη της φαρετρας αυτου.

Halkımın önünde gülünç düştüm, Gün boyu alay konusu oldum türkülerine.

Εγεινα γελως εις παντα τον λαον μου, ασμα αυτων ολην την ημεραν.

Beni acıya doyurdu, Bana doyasıya pelinsuyu içirdi.

Με εχορτασε πικριαν με εμεθυσεν αψινθιον.

Dişlerimi çakıl taşlarıyla kırdı, Kül içinde diz çöktürdü bana.

Και συνετριψε τους οδοντας μου με χαλικας με εκαλυψε με σποδον.

Esenlik yüzü görmedi canım, Mutluluğu unuttum.

Και απεσπρωξα, απο ειρηνης την ψυχην μου ελησμονησα το αγαθον.

Bu yüzden diyorum ki, “Dermanım tükendi, RAB’den umudum kesildi.”

Και ειπα, Απωλεσθη η δυναμις μου και η ελπις μου υπο του Κυριου.

Acımı, başıboşluğumu, Pelinotuyla ödü anımsa!

Ενθυμηθητι την θλιψιν μου και την εξωσιν μου, το αψινθιον και την χολην.

Hâlâ onları düşünmekte Ve sıkılmaktayım.

Η ψυχη μου ενθυμειται ταυτα ακαταπαυστως και ειναι τεταπεινωμενη εν εμοι.

Ama şunu anımsadıkça umutlanıyorum:

Τουτο ανακαλω εις την καρδιαν μου, οθεν εχω ελπιδα

RAB’bin sevgisi hiç tükenmez, Merhameti asla son bulmaz;

Ελεος του Κυριου ειναι, οτι δεν συνετελεσθημεν, επειδη δεν εξελιπον οι οικτιρμοι αυτου.

Her sabah tazelenir onlar, Sadakatin büyüktür.

Ανανεονονται εν ταις πρωιαις μεγαλη ειναι η πιστοτης σου.

“Benim payıma düşen RAB’dir” diyor canım, “Bu yüzden O’na umut bağlıyorum.”

Ο Κυριος ειναι η μερις μου, ειπεν η ψυχη μου δια τουτο θελω ελπιζει επ αυτον.

RAB kendisini bekleyenler, O’nu arayan canlar için iyidir.

Αγαθος ο Κυριος εις τους προσμενοντας αυτον, εις την ψυχην την εκζητουσαν αυτον.

RAB’bin kurtarışını sessizce beklemek iyidir.

Καλον ειναι και να ελπιζη τις και να εφησυχαζη εις την σωτηριαν του Κυριου.

İnsan için boyunduruğu gençken taşımak iyidir.

Καλον εις τον ανθρωπον να βασταζη ζυγον εν τη νεοτητι αυτου.

RAB insana boyunduruk takınca, İnsan tek başına oturup susmalı;

Θελει καθησθαι κατα μονας και σιωπα, επειδη ο Θεος επεβαλε φορτιον επ αυτον.

Umudunu kesmeden yere kapanmalı,

Θελει βαλει το στομα αυτου εις το χωμα, ισως ηναι ελπις.

Kendisine vurana yanağını dönüp Utanca doymalı;

Θελει δωσει την σιαγονα εις τον �απιζοντα αυτον θελει χορτασθη απο ονειδισμου.

Çünkü Rab kimseyi sonsuza dek geri çevirmez.

Διοτι ο Κυριος δεν απορριπτει εις τον αιωνα

Dert verse de, Büyük sevgisinden ötürü yine merhamet eder;

Αλλ εαν και θλιψη, θελει ομως και οικτειρησει κατα το πληθος του ελεους αυτου.

Çünkü isteyerek acı çektirmez, İnsanları üzmez.

Διοτι δεν θλιβει εκ καρδιας αυτου ουδε καταθλιβει τους υιους των ανθρωπων.

Ülkedeki bütün tutsakları ayak altında ezmeyi,

Το να καταπατη τις υπο τους ποδας αυτου παντας τους δεσμιους της γης.

Yüceler Yücesi’nin huzurunda insan hakkını saptırmayı,

Το να διαστρεφη κρισιν ανθρωπου κατεναντι του προσωπου του Υψιστου

Davasında insana haksızlık etmeyi Rab doğru bulmaz.

Το να αδικη ανθρωπον εν τη δικη αυτου ο Κυριος δεν βλεπει ταυτα.

Rab buyurmadıkça kim bir şey söyler de yerine gelir?

Τις λεγει τι και γινεται, χωρις να προσταξη αυτο ο Κυριος;

İyilikler gibi felaketler de Yüceler Yücesi’nin ağzından çıkmıyor mu?

Εκ του στοματος του Υψιστου δεν εξερχονται τα κακα και τα αγαθα;

İnsan, yaşayan insan Niçin günahlarının cezasından yakınır?

Δια τι ηθελε γογγυσει ανθρωπος ζων, ανθρωπος, δια την ποινην της αμαρτιας αυτου;

Davranışlarımızı sınayıp gözden geçirelim, Yine RAB’be dönelim.

Ας ερευνησωμεν τας οδους ημων και ας εξετασωμεν και ας επιστρεψωμεν εις τον Κυριον.

Ellerimizin yanısıra yüreklerimizi de göklerdeki Tanrı’ya açalım:

Ας υψωσωμεν τας καρδιας ημων και τας χειρας προς τον Θεον τον εν τοις ουρανοις, λεγοντες,

“Biz karşı çıkıp başkaldırdık, Sen bağışlamadın.

Ημαρτησαμεν και απεστατησαμεν συ δεν μας συνεχωρησας.

Öfkeyle örtünüp bizi kovaladın, Acımadan öldürdün.

Περιεκαλυψας με θυμον και κατεδιωξας ημας εφονευσας, δεν εφεισθης.

Dualar sana erişmesin diye Bulutları örtündün.

Εκαλυψας σεαυτον με νεφος, δια να μη διαβαινη η προσευχη ημων.

Uluslar arasında bizi pisliğe, süprüntüye çevirdin.

Μας εκαμες σκυβαλον και βδελυγμα εν μεσω των λαων.

Düşmanlarımızın hepsi bizimle alay etti.

Παντες οι εχθροι ημων ηνοιξαν το στομα αυτων εφ ημας.

Dehşet ve çukur, kırgın ve yıkım çıktı önümüze.”

Φοβος και λακκος ηλθον εφ ημας, ερημωσις και συντριμμος.

Kırılan halkım yüzünden Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyor.

Ρυακας υδατων καταβιβαζει ο οφθαλμος μου δια τον συντριμμον της θυγατρος του λαου μου.

Durup dinmeden yaş boşanıyor gözümden,

Ο οφθαλμος μου σταλαζει και δεν σιωπα, διοτι δεν εχει ανεσιν,

RAB göklerden bakıp görünceye dek.

Εωσου ο Κυριος διακυψη και ιδη εξ ουρανου.

Kentimdeki kızların halini gördükçe Yüreğim sızlıyor.

Ο οφθαλμος μου καταθλιβει την ψυχην μου, εκ πασων των θυγατερων της πολεως μου.

Boş yere bana düşman olanlar bir kuş gibi avladılar beni.

Οι εχθρευομενοι με αναιτιως με εκυνηγησαν ακαταπαυστως ως στρουθιον.

Beni sarnıca atıp öldürmek istediler, Üzerime taş attılar.

Εκοψαν την ζωην μου εν τω λακκω και ερριψαν λιθον επ εμε.

Sular başımdan aştı, “Tükendim” dedim.

Τα υδατα επλημμυρησαν υπερανω της κεφαλης μου ειπα, Απερριφθην.

Sarnıcın dibinden seni adınla çağırdım, ya RAB;

Επεκαλεσθην το ονομα σου, Κυριε, εκ λακκου κατωτατου.

Sesimi, “Ahıma, çağrıma kulağını kapama!” dediğimi duydun.

Ηκουσας την φωνην μου μη κλεισης το ωτιον σου εις τον στεναγμον μου, εις την κραυγην μου.

Seni çağırınca yaklaşıp, “Korkma!” dedin.

Επλησιασας καθ ην ημεραν σε επεκαλεσθην ειπας, Μη φοβου.

Davamı sen savundun, ya Rab, Canımı kurtardın.

Εδικασας, Κυριε, την δικην της ψυχης μου ελυτρωσας την ζωην μου.

Bana yapılan haksızlığı gördün, ya RAB, Davamı sen gör.

Ειδες, Κυριε, το προς εμε αδικον κρινον την κρισιν μου.

Benden nasıl öç aldıklarını, Bana nasıl dolap çevirdiklerini gördün.

Ειδες πασας τας εκδικησεις αυτων, παντας τους διαλογισμους αυτων κατ εμου.

Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.

Ηκουσας, Κυριε, τον ονειδισμον αυτων, παντας τους διαλογισμους αυτων κατ εμου

Aşağılamalarını, ya RAB, Çevirdikleri bütün dolapları, Bana saldıranların dediklerini, Gün boyu söylendiklerini duydun.

Τους λογους των επανισταμενων επ εμε και τας μελετας αυτων κατ εμου ολην την ημεραν.

Oturup kalkışlarına bak, Alay konusu oldum türkülerine.

Ιδε, οταν καθηνται και οταν σηκονωνται εγω ειμαι το ασμα αυτων.

Yaptıklarının karşılığını ver, ya RAB.

Καμε, Κυριε, εις αυτους ανταποδοσιν κατα τα εργα των χειρων αυτων.

İnat etmelerini sağla, Lanetin üzerlerinden eksilmesin.

Δος εις αυτους πωρωσιν καρδιας, την καταραν σου επ αυτους.

Göklerinin altından öfkeyle kovala, yok et onları, ya RAB.

Καταδιωξον εν οργη και αφανισον αυτους υποκατωθεν των ουρανων του Κυριου.