Proverbs 5

Oğlum, bilgeliğime dikkat et, Akıllıca sözlerime kulak ver.

HIJO mío, está atento á mi sabiduría, Y á mi inteligencia inclina tu oído;

Böylelikle her zaman sağgörülü olur, Dudaklarınla bilgiyi korursun.

Para que guardes consejo, Y tus labios conserven la ciencia.

Zina eden kadının bal damlar dudaklarından, Ağzı daha yumuşaktır zeytinyağından.

Porque los labios de la extraña destilan miel, Y su paladar es más blando que el aceite;

Ama sonu pelinotu kadar acı, İki ağızlı kılıç kadar keskindir.

Mas su fin es amargo como el ajenjo, Agudo como cuchillo de dos filos.

Ayakları ölüme gider, Adımları ölüler diyarına ulaşır.

Sus pies descienden á la muerte; Sus pasos sustentan el sepulcro:

Yaşama giden yolu hiç düşünmez, Yolları dolaşıktır, ama farkında değil.

Sus caminos son instables; no los conocerás, Si no considerares el camino de vida.

Oğlum, şimdi beni dinle, Ağzımdan çıkan sözlerden ayrılma.

Ahora pues, hijos, oídme, Y no os apartéis de las razones de mi boca.

Öyle kadınlardan uzak dur, Yaklaşma evinin kapısına.

Aleja de ella tu camino, Y no te acerques á la puerta de su casa;

Yoksa onurunu başkalarına, Yıllarını bir gaddara kaptırırsın.

Porque no des á los extraños tu honor, Y tus años á cruel;

Varını yoğunu yer bitirir yabancılar, Emeğin başka birinin evini bayındır kılar.

Porque no se harten los extraños de tu fuerza, Y tus trabajos estén en casa del extraño;

Ah çekip inlersin ömrünün son günlerinde, Etin, bedenin tükendiğinde.

Y gimas en tus postrimerías, Cuando se consumiere tu carne y tu cuerpo,

“Eğitilmekten neden bu kadar nefret ettim, Yüreğim uyarıları neden önemsemedi?” dersin.

Y digas: ¡Cómo aborrecí el consejo, Y mi corazón menospreció la reprensión;

“Öğretmenlerimin sözünü dinlemedim, Beni eğitenlere kulak vermedim.

Y no oí la voz de los que me adoctrinaban, Y á los que me enseñaban no incliné mi oído!

Halkın ve topluluğun arasında Tam bir yıkımın eşiğine gelmişim.”

Casi en todo mal he estado, En medio de la sociedad y de la congregación.

Suyu kendi sarnıcından, Kendi kuyunun kaynağından iç.

Bebe el agua de tu cisterna, Y los raudales de tu pozo.

Pınarların sokakları, Akarsuların meydanları mı sulamalı?

Derrámense por de fuera tus fuentes, En las plazas los ríos de aguas.

Yalnız senin olsun onlar, Paylaşma yabancılarla.

Sean para ti solo, Y no para los extraños contigo.

Çeşmen bereketli olsun Ve gençken evlendiğin karınla mutlu ol.

Sea bendito tu manantial; Y alégrate con la mujer de tu mocedad.

Sevimli bir geyik, zarif bir ceylan gibi, Hep seni doyursun memeleri. Aşkıyla sürekli coş.

Como cierva amada y graciosa corza, Sus pechos te satisfagan en todo tiempo; Y en su amor recréate siempre.

Oğlum, neden ahlaksız bir kadınla coşasın, Neden başka birinin karısını koynuna alasın?

¿Y por qué, hijo mío, andarás ciego con la ajena, Y abrazarás el seno de la extraña?

RAB insanın tuttuğu yolu gözler, Attığı her adımı denetler.

Pues que los caminos del hombre están ante los ojos de JEHOVÁ, Y él considera todas sus veredas.

Kötü kişiyi kendi suçları ele verecek, Günahının kemendi kıskıvrak bağlayacak onu.

Prenderán al impío sus propias iniquidades, Y detenido será con las cuerdas de su pecado.

Aşırı ahmaklığı onu yoldan çıkaracak, Terbiyeyi umursamadığı için ölecek.

Él morirá por falta de corrección; Y errará por la grandeza de su locura.