Lamentations 5

Anımsa, ya RAB, başımıza geleni, Bak da utancımızı gör.

ACUÉRDATE, oh JEHOVÁ, de lo que nos ha sucedido: Ve y mira nuestro oprobio.

Mülkümüz yabancılara geçti, Evlerimiz ellere.

Nuestra heredad se ha vuelto á extraños, Nuestras casas á forasteros.

Öksüz kaldık, babasız, Annelerimiz dul kadınlara döndü.

Huérfanos somos sin padre, Nuestras madres como viudas.

Suyumuzu parayla içtik, Odunumuzu parayla almak zorunda kaldık.

Nuestra agua bebemos por dinero; Nuestra leña por precio compramos.

Bizi kovalayanlar ensemizde, Yorgun düştük, rahatımız yok.

Persecución padecemos sobre nuestra cerviz: Nos cansamos, y no hay para nosotros reposo.

Ekmek için Mısır’a, Asur’a el açtık.

Al Egipcio y al Asirio dimos la mano, para saciarnos de pan.

Atalarımız günah işledi, Ama artık onlar yok; Suçlarının cezasını biz yüklendik.

Nuestros padres pecaron, y son muertos; Y nosotros llevamos sus castigos.

Köleler üstümüzde saltanat sürüyor, Bizi ellerinden kurtaracak kimse yok.

Siervos se enseñorearon de nosotros; No hubo quien de su mano nos librase.

Çöldeki kılıçlı haydutlar yüzünden Ekmeğimizi canımız pahasına kazanıyoruz.

Con peligro de nuestras vidas traíamos nuestro pan Delante del cuchillo del desierto.

Kıtlığın yakıcı sıcağından Derimiz fırın gibi kızardı.

Nuestra piel se ennegreció como un horno Á causa del ardor del hambre.

Siyon’da kadınların, Yahuda kentlerinde erden kızların ırzına geçtiler.

Violaron á las mujeres en Sión, Á las vírgenes en las ciudades de Judá.

Önderler ellerinden asıldı, Yaşlılar saygı görmedi.

Á los príncipes colgaron por su mano; No respetaron el rostro de los viejos.

Değirmen taşını gençler çevirdi, Çocuklar odun yükü altında tökezledi.

Llevaron los mozos á moler, Y los muchachos desfallecieron en la leña.

Yaşlılar kent kapısında oturmaz oldu, Gençler saz çalmaz oldu.

Los ancianos cesaron de la puerta, Los mancebos de sus canciones.

Yüreğimizin sevinci durdu, Oyunumuz yasa döndü.

Cesó el gozo de nuestro corazón; Nuestro corro se tornó en luto.

Taç düştü başımızdan, Vay başımıza! Çünkü günah işledik.

Cayó la corona de nuestra cabeza: ¡Ay ahora de nosotros! porque pecamos.

Bu yüzden yüreğimiz baygın, Bunlardan ötürü gözlerimiz karardı.

Por esto fué entristecido nuestro corazón, Por esto se entenebrecieron nuestro ojos:

Viran olan Siyon Dağı’nın üstünde Çakallar geziyor!

Por el monte de Sión que está asolado; Zorras andan en él.

[] Ama sen, sonsuza dek tahtında oturursun, ya RAB, Egemenliğin kuşaklar boyu sürer.

Mas tú, JEHOVÁ, permanecerás para siempre: Tu trono de generación en generación.

Niçin bizi hep unutuyorsun, Neden bizi uzun süre terk ediyorsun?

¿Por qué te olvidarás para siempre de nosotros, Y nos dejarás por largos días?

Bizi kendine döndür, ya RAB, döneriz, Eski günlerimizi geri ver.

Vuélvenos, oh JEHOVÁ, á ti, y nos volveremos: Renueva nuestros días como al principio.

Bizi büsbütün attıysan, Bize çok öfkelenmiş olmalısın.

Porque repeliendo nos has desechado; Te has airado contra nosotros en gran manera.