Job 39

“Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?
¿CAZARÁS tú la presa para el león? ¿Y saciarás el hambre de los leoncillos,
Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?
Cuando están echados en las cuevas, Ó se están en sus guaridas para acechar?
Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.
¿Quién preparó al cuervo su alimento, Cuando sus pollos claman á Dios, Bullendo de un lado á otro por carecer de comida?
Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.
¿Sabes tú el tiempo en que paren las cabras monteses? ¿Ó miraste tú las ciervas cuando están pariendo?
“Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?
¿Contaste tú los meses de su preñez, Y sabes el tiempo cuando han de parir?
Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.
Encórvanse, hacen salir sus hijos, Pasan sus dolores.
Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.
Sus hijos están sanos, crecen con el pasto: Salen y no vuelven á ellas.
Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.
¿Quién echó libre al asno montés, y quién soltó sus ataduras?
“Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?
Al cual yo puse casa en la soledad, Y sus moradas en lugares estériles.
Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?
Búrlase de la multitud de la ciudad: No oye las voces del arriero.
Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?
Lo oculto de los montes es su pasto, Y anda buscando todo lo que está verde.
Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?
¿Querrá el unicornio servirte á ti, Ni quedar á tu pesebre?
“Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.
¿Atarás tú al unicornio con su coyunda para el surco? ¿Labrará los valles en pos de ti?
Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,
¿Confiarás tú en él, por ser grande su fortaleza, Y le fiarás tu labor?
Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.
¿Fiarás de él que te tornará tu simiente, Y que la allegará en tu era?
Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.
¿Diste tú hermosas alas al pavo real, Ó alas y plumas al avestruz?
Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.
El cual desampara en la tierra sus huevos, Y sobre el polvo los calienta,
Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.
Y olvídase de que los pisará el pie, Y que los quebrará bestia del campo.
“Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?
Endurécese para con sus hijos, como si no fuesen suyos, No temiendo que su trabajo haya sido en vano:
Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?
Porque le privó Dios de sabiduría, Y no le dió inteligencia.
Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.
Luego que se levanta en alto, Búrlase del caballo y de su jinete.
Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.
¿Diste tú al caballo la fortaleza? ¿Vestiste tú su cerviz de relincho?
Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.
¿Le intimidarás tú como á alguna langosta? El resoplido de su nariz es formidable:
Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.
Escarba la tierra, alégrase en su fuerza, Sale al encuentro de las armas:
Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.
Hace burla del espanto, y no teme, Ni vuelve el rostro delante de la espada.
“Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?
Contra él suena la aljaba, El hierro de la lanza y de la pica:
Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?
Y él con ímpetu y furor escarba la tierra, Sin importarle el sonido de la bocina;
Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.
Antes como que dice entre los clarines: ¡Ea! Y desde lejos huele la batalla, el grito de los capitanes, y la vocería.
Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.
¿Vuela el gavilán por tu industria, Y extiende hacia el mediodía sus alas?
[] Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”
¿Se remonta el águila por tu mandamiento, Y pone en alto su nido? Ella habita y está en la piedra, En la cumbre del peñasco y de la roca. Desde allí acecha la comida: Sus ojos observan de muy lejos. Sus pollos chupan la sangre: Y donde hubiere cadáveres, allí está. Á más de eso respondió JEHOVÁ á Job y dijo: ¿Es sabiduría contender con el Omnipotente? El que disputa con Dios, responda á esto. Y respondió Job á JEHOVÁ, y dijo: He aquí que yo soy vil, ¿qué te responderé? Mi mano pongo sobre mi boca. Una vez hablé, y no responderé: Aun dos veces, mas no tornaré á hablar.