Job 37

“Yüreğim titrer buna, Yerinden oynar.

La auzul acestor lucruri îmi tremură inima de tot, şi sare din locul ei.

Dinleyin, gürleyen sesini dinleyin, Ağzından çıkan sesi!

Ascultaţi, ascultaţi trăsnetul tunetului Său, bubuitul care iese din gura Lui!

Şimşeğini göğün altındaki her yere, Yeryüzünün dört bucağına salar.

Îl rostogoleşte pe toată întinderea cerurilor, şi fulgerul Lui luminează pînă la marginile pămîntului.

Ardından bir ses gümbürder, Görkemli sesiyle gürler. Sesi duyulunca şimşekleri alıkoymaz.

Apoi se aude un bubuit, tună cu glasul Lui măreţ; şi nu mai opreşte fulgerul, de îndată ce răsună glasul Lui.

Tanrı’nın sesi şaşılacak biçimde gürler, O, anlayışımızın ötesinde büyük işler yapar.

Dumnezeu tună cu glasul Lui în chip minunat; face lucruri mari pe cari noi nu le înţelegem.

Çünkü kara, ‘Yere düş’ der, Sağanağa, ‘Bütün şiddetinle boşal.’

El zice zăpezii: ,Cazi pe pămînt!` Zice acelaş lucru ploii, chiar şi celor mai puternice ploi.

Yarattığı bütün insanlar ne yaptığını bilsin diye, Herkese işini bıraktırır.

Pecetluieşte mîna tuturor oamenilor, pentruca toţi să se recunoască de făpturi ale Lui.

Hayvanlar kovuklarına girer, İnlerinde otururlar.

Fiara sălbatică se trage într'o peşteră, şi se culcă în vizuina ei.

Kasırga yuvasından kopar, Soğuk saçılan rüzgarlardan.

Vijelia vine dela miazăzi, şi frigul, din vînturile dela miazănoapte.

Tanrı’nın soluğu suları dondurur, Geniş sular buz tutar.

Dumnezeu, prin suflarea Lui, face ghiaţa, şi micşorează locul apelor mari.

Bulutlara nem yükler, Şimşeğini her yana yayar.

Încarcă norii cu aburi, şi -i risipeşte schinteietori;

Yeryüzünde ne buyurursa yapmak üzere Bulutlar O’nun istediği yönde döner durur.

mişcarea lor se îndreaptă după planurile Lui, pentru împlinirea a tot ce le porunceşte El pe faţa pămîntului locuit.

Ya insanları cezalandırmak Ya da yeryüzünü sulayıp sevgisini göstermek için Yağmur gönderir.

Îi face să pară ca o nuia cu care loveşte pămîntul, sau ca un semn al dragostei Lui.

“Dinle, Eyüp, Dur da düşün Tanrı’nın şaşılası işlerini.

Iov, ia aminte la aceste lucruri! Priveşte liniştit minunile lui Dumnezeu!

Tanrı’nın bulutları nasıl düzenlediğini, Şimşeğini nasıl çaktırdığını biliyor musun?

Ştii cum cîrmuieşte Dumnezeu norii, şi cum face să strălucească din ei fulgerul Său?

Bulutların dengesini, Bilgisi kusursuz olanın şaşılası işlerini biliyor musun?

Înţelegi tu plutirea norilor, minunile Aceluia a cărui ştiinţă este desăvîrşită?

Dünyanın soluğu kesildiğinde Güneyin kavurucu rüzgarı altında Giysilerin seni terletmez mi?

Ştii pentruce ţi se încălzesc veşmintele, cînd se odihneşte pămîntul de vîntul de miazăzi?

Dökme tunç bir ayna kadar sert olan gökkubbeyi O’nunla birlikte yayabilir misin?

Poţi tu să întinzi cerurile ca El, tari ca o oglindă turnată?

“O’na ne söyleyeceğimizi öğret bize, Çünkü karanlık yüzünden sözümüze düzen veremiyoruz.

Arată-ne ce trebuie să -I spunem. Căci sîntem prea neştiutori ca să -I putem vorbi.

Konuşmak istediğim O’na söylenebilir mi? Kimse yutulmak ister mi?

Cine -I va da de veste că Îi voi vorbi? Dar care este omul care-şi doreşte pierderea?

Rüzgar geçip göğü temizlediğinde Gökte parıldayan ışığa kimse bakamaz.

Acum, fireşte, nu putem vedea lumina soarelui care străluceşte în dosul norilor, dar va trece un vînt şi -l va curăţi;

Altın parıltısı geliyor kuzeyden, Tanrı korkunç görkeme bürünmüş.

dela miază-noapte ne vine aurora, şi ce înfricoşată este măreţia care înconjoară pe Dumnezeu!

Her Şeye Gücü Yeten’e biz ulaşamayız. Gücü yücedir, Adaleti ve eşsiz doğruluğuyla kimseyi ezmez.

Pe Cel Atotputernic nu -L putem ajunge, căci este mare în tărie, dar dreptul şi dreptatea deplină El nu le frînge.

Bu yüzden insanlar O’na saygı duyar, Çünkü O, bilgeleri dikkate almaz.”

De aceea oamenii trebuie să se teamă de El; El nu-Şi îndreaptă privirile spre cei ce se cred înţelepţi.``