Job 19

Eyüp şöyle yanıtladı:

Iov a luat cuvîntul şi a zis:

“Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?

,,Pînă cînd îmi veţi întrista sufletul, şi mă veţi zdrobi cu cuvîntările voastre?

On kez oldu beni aşağılıyor, Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.

Iată că de zece ori m'aţi batjocorit; nu vă este ruşine să vă purtaţi aşa?

Yanlış yola sapmışsam, Bu benim suçum.

Dacă am păcătuit cu adevărat, numai eu sînt răspunzător de aceasta.

Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,

Credeţi că mă puteţi lua de sus? Credeţi că mi-aţi dovedit că sînt vinovat?

Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı, Beni ağıyla kuşattı.

Atunci să ştiţi că Dumnezeu mă urmăreşte, şi mă înveleşte cu laţul Lui.

“İşte, ‘Zorbalık bu!’ diye haykırıyorum, ama yanıt yok, Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.

Iată, ţip de silnicie, şi nimeni nu răspunde; cer dreptate, şi dreptate nu este!

Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarımı karanlığa boğdu.

Mi -a tăiat orice ieşire, şi nu pot trece; a răspîndit întunerec pe cărările mele.

Üzerimden onurumu soydu, Başımdaki tacı kaldırdı.

M'a despoiat de slava mea, mi -a luat cununa de pe cap,

Her yandan yıktı beni, tükendim, Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.

m'a zdrobit din toate părţile, şi pier; mi -a smuls nădejdea ca pe un copac.

Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor, Beni hasım sayıyor.

S'a aprins de mînie împotriva mea, S'a purtat cu mine ca şi cu un vrăjmaş.

Orduları üstüme üstüme geliyor, Bana karşı rampalar yapıyor, Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.

Oştile Lui au pornit deodată înainte, şi-au croit drum pînă la mine, şi au tăbărît în jurul cortului meu.

“Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı, Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.

A depărtat pe fraţii mei dela mine, şi prietenii mei s'au înstrăinat de mine.

Akrabalarım uğramaz oldu, Yakın dostlarım beni unuttu.

Rudele mele m'au părăsit, şi cei mai deaproape ai mei m'au uitat.

Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabancı sayıyor, Garip oldum gözlerinde.

Casnicii mei şi slugile mele mă privesc ca pe un străin, în ochii lor sînt un necunoscut.

Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor, Dil döksem bile.

Chem pe robul meu, şi nu răspunde; îl rog cu gura mea, şi degeaba.

Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.

Suflarea mea a ajuns nesuferită nevestei mele, şi duhoarea mea a ajuns nesuferită fiilor mamei mele.

Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.

Pînă şi copiii mă dispreţuiesc: dacă mă scol, ei mă ocărăsc.

Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.

Aceia în cari mă încredeam mă urăsc, aceia pe cari îi iubeam s'au întors împotriva mea.

Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.

Oasele mi se ţin de piele şi de carne; nu mi -a mai rămas decît pielea de pe dinţi.

“Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın, Çünkü Tanrı’nın eli vurdu bana.

Fie-vă milă, fie-vă milă de mine, prietenii mei! Căci mîna lui Dumnezeu m'a lovit.

Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor, Etime doymuyorsunuz?

Dece mă urmăriţi ca Dumnezeu? Şi nu vă mai săturaţi de carnea mea?

“Keşke şimdi sözlerim yazılsa, Kitaba geçseydi,

Oh! aş vrea ca vorbele mele să fie scrise, să fie scrise într'o carte;

Demir kalemle, kurşunla Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!

aş vrea să fie săpate cu un priboi de fier şi cu plumb în stîncă pe vecie...

Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını, Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.

Dar ştiu că Răscumpărătorul meu este viu, şi că se va ridica la urmă pe pămînt.

Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanrı’yı göreceğim.

Chiar dacă mi se va nimici pielea, şi chiar dacă nu voi mai avea carne, voi vedea totuş pe Dumnezeu.

O’nu kendim göreceğim, Kendi gözlerimle, başkası değil. Yüreğim bayılıyor bağrımda!

Îl voi vedea şi-mi va fi binevoitor; ochii mei Îl vor vedea, şi nu ai altuia. Sufletul meu tînjeşte de dorul acesta înlăuntrul meu.

Eğer, ‘Sıkıntının kökü onda olduğu için Onu kovalım’ diyorsanız,

Atunci veţi zice: ,Pentruce -l urmăream noi?` Căci dreptatea pricinii mele va fi cunoscută.

Kılıçtan korkmalısınız, Çünkü kılıç cezası öfkeli olur, O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.”

Temeţi-vă de sabie: căci pedepsele date cu sabia sînt grozave! Şi să ştiţi că este o judecată.``