Job 11

Naamalı Sofar şöyle yanıtladı:

Ţofar din Naama a luat cuvîntul şi a zis:

“Bunca söz yanıtsız mı kalsın? Çok konuşan haklı mı sayılsın?

,,Să rămînă această năvală de cuvinte fără răspuns, şi să creadă limbutul că are dreptate?

Saçmalıkların karşısında sussun mu insanlar? Sen alay edince kimse seni utandırmasın mı?

Vor face vorbele tale deşerte pe oameni să tacă? Şi-ţi vei bate joc de alţii, fără să te facă cineva de ruşine?

Tanrı’ya, ‘İnancım arıdır’ diyorsun, ‘Senin gözünde temizim.’

Tu zici: ,Felul meu de a vedea este drept, şi sînt curat în ochii Tăi.` -

Ama keşke Tanrı konuşsa, Sana karşı ağzını açsa da,

A! de ar vrea Dumnezeu să vorbească, de Şi-ar deschide buzele să-ţi răspundă,

Bilgeliğin sırlarını bildirse! Çünkü bilgelik çok yönlüdür. Bil ki, Tanrı günahlarından bazılarını unuttu bile.

şi de ţi-ar descoperi tainele înţelepciunii Lui, ale înţelepciunii Lui nemărginite, ai vedea atunci că nu-ţi răsplăteşte totuş după fărădelegea ta.

“Tanrı’nın derin sırlarını anlayabilir misin? Her Şeye Gücü Yeten’in sınırlarına ulaşabilir misin?

Poţi spune tu că poţi pătrunde adîncimile lui Dumnezeu, că poţi ajunge la cunoştinţa desăvîrşită a Celui Atot puternic?

Onlar gökler kadar yüksektir, ne yapabilirsin? Ölüler diyarından derindir, nasıl anlayabilirsin?

Cît cerurile -i de înaltă: ce poţi face? Mai adîncă decît Locuinţa morţilor: ce poţi şti?

Ölçüleri yeryüzünden uzun, Denizden geniştir.

Întinderea ei este mai lungă decît pămîntul, şi mai lată decît marea.

“Gelip seni hapsetse, mahkemeye çağırsa, Kim O’na engel olabilir?

Dacă apucă, dacă închide şi cheamă El la judecată, cine -L poate opri?

Çünkü O yalancıları tanır, Kötülüğü görür de dikkate almaz mı?

Căci El cunoaşte pe făcătorii de rele, vede uşor pe vinovaţi.

Ne zaman yaban eşeği insan doğurursa, Aptal da o zaman sağduyulu olur.

Omul dimpotrivă, are minte de nebun, şi s'a născut ca mînzul unui măgar sălbatic!

“O’na yüreğini adar, Ellerini açarsan,

Tu, îndreaptă-ţi inima spre Dumnezeu, întinde-ţi mînile spre El.

İşlediğin günahı kendinden uzaklaştırır, Çadırında haksızlığa yer vermezsen,

Depărtează-te de fărădelege, şi nu lăsa nedreptatea să locuiască în cortul tău.

Utanmadan başını kaldırır, Sağlam ve korkusuz olabilirsin.

Şi atunci, îţi vei ridica fruntea fără teamă, vei fi tare şi fără frică;

Sıkıntılarını unutur, Akıp gitmiş sular gibi anarsın onları.

îţi vei uita suferinţele, şi-ţi vei aduce aminte de ele ca de nişte ape cari s'au scurs.

Yaşamın öğlen güneşinden daha parlak olur, Karanlık sabaha döner.

Zilele tale vor străluci mai tare decît soarele la amiază, întunerecul tău va fi ca lumina dimineţii.

Güven duyarsın, çünkü umudun olur, Çevrene bakıp güvenlik içinde yatarsın.

Vei fi plin de încredere, şi nădejdea nu-ţi va fi zădarnică. Te vei uita în jurul tău, şi vei vedea că te poţi odihni liniştit.

Uzanırsın, korkutan olmaz, Birçokları senden lütuf diler.

Te vei culca şi nimeni nu te va turbura, şi mulţi vor umbla după bunăvoinţa ta.

Ama kötülerin gözlerinin feri sönecek, Kaçacak yer bulamayacaklar, Tek umutları son soluklarını vermek olacak.”

Dar ochii celor răi se vor topi; ei n'au loc de scăpare: moartea, iată nădejdea lor!``