Job 19

Eyüp şöyle yanıtladı:

Então Jó respondeu:

“Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?

Até quando afligireis a minha alma, e me atormentareis com palavras?

On kez oldu beni aşağılıyor, Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.

Já dez vezes me haveis humilhado; não vos envergonhais de me maltratardes?

Yanlış yola sapmışsam, Bu benim suçum.

Embora haja eu, na verdade, errado, comigo fica o meu erro.

Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,

Se deveras vos quereis engrandecer contra mim, e me incriminar pelo meu opróbrio,

Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı, Beni ağıyla kuşattı.

sabei então que Deus é o que transtornou a minha causa, e com a sua rede me cercou.

“İşte, ‘Zorbalık bu!’ diye haykırıyorum, ama yanıt yok, Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.

Eis que clamo: Violência! Mas não sou ouvido; grito: Socorro! Mas não há justiça.

Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarımı karanlığa boğdu.

Com muros fechou ele o meu caminho, de modo que não posso passar; e pôs trevas nas minhas veredas.

Üzerimden onurumu soydu, Başımdaki tacı kaldırdı.

Da minha honra me despojou, e tirou-me da cabeça a coroa.

Her yandan yıktı beni, tükendim, Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.

Quebrou-me de todos os lados, e eu me vou; arrancou a minha esperança, como a, uma árvore.

Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor, Beni hasım sayıyor.

Acende contra mim a sua ira, e me considera como um de seus adversários.

Orduları üstüme üstüme geliyor, Bana karşı rampalar yapıyor, Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.

Juntas as suas tropas avançam, levantam contra mim o seu caminho, e se acampam ao redor da minha tenda.

“Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı, Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.

Ele pôs longe de mim os meus irmãos, e os que me conhecem tornaram-se estranhos para mim.

Akrabalarım uğramaz oldu, Yakın dostlarım beni unuttu.

Os meus parentes se afastam, e os meus conhecidos se esquecem de, mim.

Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabancı sayıyor, Garip oldum gözlerinde.

Os meus domésticos e as minhas servas me têm por estranho; vim a ser um estrangeiro aos seus olhos.

Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor, Dil döksem bile.

Chamo ao meu criado, e ele não me responde; tenho que suplicar-lhe com a minha boca.

Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.

O meu hálito é intolerável à minha mulher; sou repugnante aos filhos de minha mãe.

Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.

Até os pequeninos me desprezam; quando me levanto, falam contra mim.

Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.

Todos os meus amigos íntimos me abominam, e até os que eu amava se tornaram contra mim.

Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.

Os meus ossos se apegam à minha pele e à minha carne, e só escapei com a pele dos meus dentes.

“Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın, Çünkü Tanrı’nın eli vurdu bana.

Compadecei-vos de mim, amigos meus; compadecei-vos de mim; pois a mão de Deus me tocou.

Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor, Etime doymuyorsunuz?

Por que me perseguis assim como Deus, e da minha carne não vos fartais?

“Keşke şimdi sözlerim yazılsa, Kitaba geçseydi,

Oxalá que as minhas palavras fossem escritas! Oxalá que fossem gravadas num livro!

Demir kalemle, kurşunla Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!

Que, com pena de ferro, e com chumbo, fossem para sempre esculpidas na rocha!

Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını, Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.

Pois eu sei que o meu Redentor vive, e que por fim se levantará sobre a terra.

Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanrı’yı göreceğim.

Depois, revestido este meu corpo da minha pele, em minha carne verei a Deus.

O’nu kendim göreceğim, Kendi gözlerimle, başkası değil. Yüreğim bayılıyor bağrımda!

Vê-lo-ei por mim mesmo, os meus olhos o verão, e não outros; de saudade me desfalece o coração dentro de mim.

Eğer, ‘Sıkıntının kökü onda olduğu için Onu kovalım’ diyorsanız,

Se disserdes: Como o havemos de perseguir! E que a causa deste mal se acha em mim,

Kılıçtan korkmalısınız, Çünkü kılıç cezası öfkeli olur, O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.”

temei vós a espada; porque o furor traz os castigos da espada, para saberdes que há um juízo.