Job 10

“Yaşamımdan usandım, Özgürce yakınacak, İçimdeki acıyla konuşacağım.

Tendo tédio à minha vida; darei livre curso à minha queixa, falarei na amargura da minha alma:

Tanrı’ya: Beni suçlama diyeceğim, Ama söyle, niçin benimle çekişiyorsun.

Direi a Deus: Não me condenes; faze-me saber por que contendes comigo.

Hoşuna mı gidiyor gaddarlık etmek, Kendi ellerinin emeğini reddedip Kötülerin tasarılarını onaylamak?

Tens prazer em oprimir, em desprezar a obra das tuas mãos e favorecer o desígnio dos ímpios?

Sende insan gözü mü var? İnsanın gördüğü gibi mi görüyorsun?

Tens tu olhos de carne? Ou vês tu como vê o homem?

Günlerin ölümlü birinin günleri gibi, Yılların insanın yılları gibi mi ki,

São os teus dias como os dias do homem? Ou são os teus anos como os anos de um homem,

Suçumu arıyor, Günahımı araştırıyorsun?

para te informares da minha iniquidade, e averiguares o meu pecado,

Kötü olmadığımı, Senin elinden beni kimsenin kurtaramayacağını biliyorsun.

ainda que tu sabes que eu não sou ímpio, e que não há ninguém que possa livrar-me da tua mão?

“Senin ellerin bana biçim verdi, beni yarattı, Şimdi dönüp beni yok mu edeceksin?

As tuas mãos me fizeram e me deram forma; e te voltas agora para me consumir?

Lütfen anımsa, balçık gibi bana sen biçim verdin, Beni yine toprağa mı döndüreceksin?

Lembra-te, pois, de que do barro me formaste; e queres fazer-me tornar ao pó?

Beni süt gibi dökmedin mi, Peynir gibi katılaştırmadın mı?

Não me vazaste como leite, e não me coalhaste como queijo?

Bana et ve deri giydirdin, Beni kemiklerle, sinirlerle ördün.

De pele e carne me vestiste, e de ossos e nervos me teceste.

Bana yaşam verdin, sevgi gösterdin, İlgin ruhumu korudu.

Vida e misericórdia me tens concedido, e a tua providência me tem conservado o espírito.

“Ama bunları yüreğinde gizledin, Biliyorum aklındakini:

Contudo ocultaste estas coisas no teu coração; bem sei que isso foi o teu desígnio.

Günah işleseydim, beni gözlerdin, Suçumu cezasız bırakmazdın.

Se eu pecar, tu me observas, e da minha iniquidade não me absolverás.

Suçluysam, vay başıma! Suçsuzken bile başımı kaldıramıyorum, Çünkü utanç doluyum, çaresizim.

Se for ímpio, ai de mim! Se for justo, não poderei levantar a minha cabeça, estando farto de ignomínia, e de contemplar a minha miséria.

Başımı kaldırsam, aslan gibi beni avlar, Şaşılası gücünü yine gösterirsin üstümde.

Se a minha cabeça se exaltar, tu me caças como a um leão feroz; e de novo fazes maravilhas contra mim.

Bana karşı yeni tanıklar çıkarır, Öfkeni artırırsın. Orduların dalga dalga üzerime geliyor.

Tu renovas contra mim as tuas testemunhas, e multiplicas contra mim a tua ira; reveses e combate estão comigo.

“Niçin doğmama izin verdin? Keşke ölseydim, hiçbir göz beni görmeden!

Por que, pois, me tiraste da madre? Ah! Se então tivera expirado, e olhos nenhuns me vissem!

Hiç var olmamış olurdum, Rahimden mezara taşınırdım.

Então fora como se nunca houvera sido; e da madre teria sido levado para a sepultura.

Birkaç günlük ömrüm kalmadı mı? Beni rahat bırak da biraz yüzüm gülsün;

Não são poucos os meus dias? Cessa, pois, e deixa-me, para que por um pouco eu tome alento;

Dönüşü olmayan yere gitmeden önce, Karanlık ve ölüm gölgesi diyarına,

antes que me vá para o lugar de que não voltarei, para a terra da escuridão e das densas trevas,

Zifiri karanlık diyarına, Ölüm gölgesi, kargaşa diyarına, Aydınlığın karanlığı andırdığı yere.”

terra escuríssima, como a própria escuridão, terra da sombra trevosa e do caos, e onde a própria luz é como a escuridão.