Job 17

“Yaşama gücüm tükendi, günlerim kısaldı, Mezar gözlüyor beni.

Dech mój skażony jest; dni moje giną; groby mię czekają.

Çevremi alaycılar kuşatmış, Gözümü onların aşağılamasıyla açıp kapıyorum.

Zaiste naśmiewcy są przy mnie, a w ich draźnieniu mieszka oko moje.

“Ey Tanrı, kefilim ol kendine karşı, Başka kim var bana güvence verecek?

Staw mi, proszę, rękojmię za się. Któż jest ten? Niech mi na to da rękę.

Çünkü onların aklını anlayışa kapadın, Bu yüzden onları zafere kavuşturmayacaksın.

Boś serce ich ukrył przed wyrozumieniem; przetoż ich nie wywyższysz.

Para için dostlarını satan adamın Çocuklarının gözünün feri söner.

Kto pochlebia przyjaciołom, oczy synów jego ustaną.

“Tanrı beni insanların diline düşürdü, Yüzüme tükürmekteler.

Wystawił mię zaiste na przypowieść ludziom, i jako śmiechowisko przed nimi.

Kederden gözümün feri söndü, Kollarım bacaklarım çırpı gibi.

Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cień.

Dürüst insanlar buna şaşıyor, Suçsuzlar tanrısızlara saldırıyor.

Zdumieją się szczerzy nad tem; a niewinny przeciwko obłudnikowi powstanie.

Doğrular kendi yolunu tutuyor, Elleri temiz olanlar gittikçe güçleniyor.

Będzie się trzymał sprawiedliwy drogi swojej; a kto ma czyste ręce, przyczyni mocy.

“Ama siz, hepiniz gelin yine deneyin! Aranızda bir bilge bulamayacağım.

Wy tedy wszyscy nawróćcie się, a pójdźcie, proszę; bo nie znajduję między wami mądrego.

Günlerim geçti, tasarılarım, Dileklerim suya düştü.

Dni moje przeminęły; myśli moje rozerwane są, to jest, zamysły serca mego.

Bu insanlar geceyi gündüze çeviriyorlar, Karanlığa ‘Işık yakındır’ diyorlar.

Noc mi się w dzień obraca; a światłość skraca się dla ciemości.

Ölüler diyarını evim diye gözlüyorsam, Yatağımı karanlığa seriyorsam,

Jeźlibym czego oczekiwał, grób będzie domem moim, a w ciemnościach uścielę łoże moje.

Çukura ‘Babam’, Kurda ‘Annem, kızkardeşim’ diyorsam,

Do dołu rzekę: Ojcem moim jesteś; a do robaków: Wy jesteście matką moją, i siostrą moją.

Umudum nerede? Kim benim için umut görebilir?

Bo gdzież teraz jest nadzieja moja? a oczekiwanie moje któż ogląda?

Umut benimle ölüler diyarına mı inecek? Toprağa birlikte mi gireceğiz?”

W głębię grobu zstąpię, ponieważ w prochu spólny odpoczynek wszystkich.