Psalms 64

Ey Tanrı, kulak ver sesime yakındığım zaman, Hayatımı düşman korkusundan koru.

Til sangmesteren; en salme av David.

Kötülerin gizli tasarılarından, O suçlu güruhun şamatasından esirge beni.

Hør, Gud, min røst når jeg klager, bevar mitt liv for fiendens skremsel!

Onlar dillerini kılıç gibi bilemiş, Acı sözlerini ok gibi hedefe yöneltmişler,

Skjul mig for de ondes lønnlige råd, for illgjerningsmenns larmende hop,

Pusularından masum insanın üzerine atmak için. Ansızın vururlar, hiç çekinmeden.

som hvesser sin tunge som et sverd, legger på buen sin pil, det bitre ord,

Birbirlerini kötülük yapmaya iter, Gizli tuzaklar tasarlarken, “Kim görecek?” derler.

for å skyte den uskyldige i lønndom; med ett skyter de ham og frykter ikke.

Haksızlık yapmayı düşünür, “Kusursuz bir plan yaptık!” derler. İnsanın içi ve yüreği derin bir sırdır, bilinmez.

De gjør sitt onde råd fast; de forteller hvorledes de vil legge skjulte snarer; de sier: Hvem ser dem?

Ama Tanrı onlara ok atacak, Ansızın yaralanacaklar.

De uttenker ugjerninger: Vi er ferdige, tanken er uttenkt - og menneskenes tanker og hjerter er dype.

Dilleri yüzünden yıkıma uğrayacaklar, Hallerini gören herkes alayla baş sallayacak.

Da skyter Gud dem; med ett kommer pilen; slaget har rammet dem.

Bütün insanlar korkuya kapılacak, Tanrı’nın işini duyuracak, O’nun yaptıkları üzerinde düşünecekler.

Og de blir nedstyrtet, deres tunge kommer over dem; alle de som ser på dem, ryster på hodet.

Doğru insan RAB’de sevinç bulacak, O’na sığınacak, Bütün temiz yürekliler O’nu övecek.

Og alle mennesker frykter og forkynner Guds gjerning, og de forstår hans verk. Den rettferdige gleder sig i Herren og tar sin tilflukt til ham, og alle opriktige av hjertet priser sig lykkelige.