Psalms 50

Güçlü olan Tanrı, RAB konuşuyor; Güneşin doğduğu yerden battığı yere kadar Yeryüzünün tümüne sesleniyor.

En salme av Asaf. Den Allmektige, Gud Herren, taler og kaller på jorden fra solens opgang til dens nedgang.

Güzelliğin doruğu Siyon’dan Parıldıyor Tanrı.

Fra Sion, skjønnhetens krone, stråler Gud frem.

Tanrımız geliyor, sessiz kalmayacak, Önünde yanan ateş her şeyi kül ediyor, Çevresinde şiddetli bir fırtına esiyor.

Vår Gud kommer og skal ikke tie; ild fortærer for hans åsyn, og omkring ham stormer det sterkt.

Halkını yargılamak için Yere göğe sesleniyor:

Han kaller på himmelen der oppe og på jorden for å dømme sitt folk:

“Toplayın önüme sadık kullarımı, Kurban keserek benimle antlaşma yapanları.”

Samle til mig mine fromme, som har inngått pakt med mig om offer!

Gökler O’nun doğruluğunu duyuruyor, Çünkü yargıç Tanrı’nın kendisidir. Sela

Og himmelen kunngjør hans rettferdighet; for Gud er den som skal dømme. Sela.

“Ey halkım, dinle de konuşayım, Ey İsrail, sana karşı tanıklık edeyim: Ben Tanrı’yım, senin Tanrın’ım!

Hør, mitt folk, jeg vil tale, Israel, jeg vil vidne for dig: Gud, din Gud, er jeg.

Kurbanlarından ötürü seni azarlamıyorum, Yakmalık sunuların sürekli önümde.

Ikke for dine offers skyld vil jeg straffe dig; dine brennoffer er alltid for mig.

Ne evinden bir boğa, Ne de ağıllarından bir teke alacağım.

Jeg vil ikke ta okser fra ditt hus eller bukker fra dine hegn.

Çünkü bütün orman yaratıkları, Dağlardaki bütün hayvanlar benimdir.

For mig hører alle dyr i skogen til, dyrene på fjellene i tusentall.

Dağlardaki bütün kuşları korurum, Kırlardaki bütün yabanıl hayvanlar benimdir.

Jeg kjenner alle fjellenes fugler, og det som rører sig på marken, står for mig.

Acıksam sana söylemezdim, Çünkü bütün dünya ve içindekiler benimdir.

Om jeg hungret, vilde jeg ikke si det til dig; for mig hører jorderike til og alt det som fyller det.

Ben boğa eti yer miyim? Ya da keçi kanı içer miyim?

Mon jeg skulde ete oksers kjøtt og drikke bukkers blod?

Tanrı’ya şükran kurbanı sun, Yüceler Yücesi’ne adadığın adakları yerine getir.

Ofre Gud takksigelse og gi den Høieste det du har lovt,

Sıkıntılı gününde seslen bana, Seni kurtarırım, sen de beni yüceltirsin.

og kall på mig på nødens dag, så vil jeg utfri dig, og du skal prise mig.

Ama Tanrı kötüye şöyle diyor: “Kurallarımı ezbere okumaya Ya da antlaşmamı ağzına almaya ne hakkın var?

Men til den ugudelige sier Gud: Hvad har du med å fortelle om mine lover og føre min pakt i din munn?

Çünkü yola getirilmekten nefret ediyor, Sözlerimi arkana atıyorsun.

Du hater jo tukt og kaster mine ord bak dig.

Hırsız görünce onunla dost oluyor, Zina edenlere ortak oluyorsun.

Når du ser en tyv, er du gjerne med ham, og med horkarler gjør du felles sak.

Ağzını kötülük için kullanıyor, Dilini yalana koşuyorsun.

Din munn slipper du løs med ondt, og din tunge spinner sammen svik.

Oturup kardeşine karşı konuşur, Annenin oğluna kara çalarsın.

Du sitter og taler imot din bror, du baktaler din mors sønn.

Sen bunları yaptın, ben sustum, Beni kendin gibi sandın. Seni azarlıyorum, Suçlarını gözünün önüne seriyorum.

Dette har du gjort, og jeg har tidd; du tenkte jeg var som du; men jeg vil straffe dig og stille det frem for dine øine.

“Dikkate alın bunu, ey Tanrı’yı unutan sizler! Yoksa parçalarım sizi, kurtaran olmaz.

Legg merke til dette, I som glemmer Gud, forat jeg ikke skal sønderrive, og det er ingen som redder!

Kim şükran kurbanı sunarsa beni yüceltir; Yolunu düzeltene kurtarışımı göstereceğim.”

Den som ofrer takksigelse, ærer mig, og den som går den rette vei, ham vil jeg la skue Guds frelse.