Psalms 116

RAB’bi seviyorum, Çünkü O feryadımı duyar.

Jeg elsker Herren, for han hører min røst, mine inderlige bønner.

Bana kulak verdiği için, Yaşadığım sürece O’na sesleneceğim.

For han har bøiet sitt øre til mig, og alle mine dager vil jeg påkalle ham.

Ölüm iplerine dolaşmıştım, Ölüler diyarının kâbusu yakama yapışmıştı, Sıkıntıya, acıya gömülmüştüm.

Dødens rep hadde omspent mig, og dødsrikets angster hadde funnet mig; nød og sorg fant jeg.

O zaman RAB’bi adıyla çağırdım, “Aman, ya RAB, kurtar canımı!” dedim.

Men jeg påkalte Herrens navn: Akk Herre, frels min sjel!

RAB lütufkâr ve adildir, Sevecendir Tanrımız.

Herren er nådig og rettferdig, og vår Gud er barmhjertig.

RAB saf insanları korur, Tükendiğim zaman beni kurtardı.

Herren verner de enfoldige; jeg var elendig, og han frelste mig.

Ey canım, yine huzura kavuş, Çünkü RAB sana iyilik etti.

Kom igjen, min sjel, til din ro! For Herren har gjort vel imot dig.

Sen, ya RAB, canımı ölümden, Gözlerimi yaştan, Ayaklarımı sürçmekten kurtardın.

For du fridde min sjel fra døden, mitt øie fra gråt, min fot fra fall.

Yaşayanların diyarında, RAB’bin huzurunda yürüyeceğim.

Jeg skal vandre for Herrens åsyn i de levendes land.

[] İman ettim, “Büyük acı çekiyorum” dediğim zaman bile.

Jeg trodde, for jeg talte; jeg var såre plaget.

Şaşkınlık içinde, “Bütün insanlar yalancı” dedim.

Jeg sa i min angst: Hvert menneske er en løgner.

Ne karşılık verebilirim RAB’be, Bana yaptığı onca iyilik için?

Hvormed skal jeg gjengjelde Herren alle hans velgjerninger imot mig?

Kurtuluş sunusu olarak kadeh kaldırıp RAB’bi adıyla çağıracağım.

Jeg vil løfte frelsens beger og påkalle Herrens navn.

Bütün halkının önünde, RAB’be adadıklarımı yerine getireceğim.

Jeg vil holde for Herren mine løfter, og det for hele hans folks øine.

RAB’bin gözünde değerlidir Sadık kullarının ölümü.

Kostelig i Herrens øine er hans frommes død.

Ya RAB, ben gerçekten senin kulunum; Kulun, hizmetçinin oğluyum, Sen çözdün bağlarımı.

Akk Herre! Jeg er jo din tjener, jeg er din tjener, din tjenerinnes sønn; du har løst mine bånd.

Ya RAB, seni adınla çağırıp Şükran kurbanı sunacağım.

Dig vil jeg ofre takkoffer, og Herrens navn vil jeg påkalle.

RAB’be adadıklarımı yerine getireceğim Bütün halkının önünde,

Jeg vil holde for Herren mine løfter, og det for hele hans folks øine,

RAB’bin Tapınağı’nın avlularında, Senin orta yerinde, ey Yeruşalim! RAB’be övgüler sunun!

i forgårdene til Herrens hus, midt i dig, Jerusalem. Halleluja!