Job 11

Naamalı Sofar şöyle yanıtladı:
Da tok Sofar fra Na'ama til orde og sa:
“Bunca söz yanıtsız mı kalsın? Çok konuşan haklı mı sayılsın?
Skulde en ordflom bli uten svar, eller en ordgyter få rett?
Saçmalıkların karşısında sussun mu insanlar? Sen alay edince kimse seni utandırmasın mı?
Skulde dine store ord drive menn til taushet, skulde du spotte uten at nogen skammer dig ut?
Tanrı’ya, ‘İnancım arıdır’ diyorsun, ‘Senin gözünde temizim.’
Og skal du få si: Ren er min lære, og skyldfri er jeg i dine øine?
Ama keşke Tanrı konuşsa, Sana karşı ağzını açsa da,
Men bare Gud vilde tale og oplate sine leber mot dig
Bilgeliğin sırlarını bildirse! Çünkü bilgelik çok yönlüdür. Bil ki, Tanrı günahlarından bazılarını unuttu bile.
og åpenbare dig visdommens hemmeligheter, at det i dem er dobbelt forstand! Da måtte du nok innse at Gud tilgir dig noget av din misgjerning.
“Tanrı’nın derin sırlarını anlayabilir misin? Her Şeye Gücü Yeten’in sınırlarına ulaşabilir misin?
Mon du kan finne bunn i Guds vesen eller nå frem til den Allmektiges ytterste grense?
Onlar gökler kadar yüksektir, ne yapabilirsin? Ölüler diyarından derindir, nasıl anlayabilirsin?
Himmelhøi er den, hvad kan du gjøre? Dypere enn dødsriket, hvad vet du?
Ölçüleri yeryüzünden uzun, Denizden geniştir.
Lengere enn jorden er dens mål og bredere enn havet.
“Gelip seni hapsetse, mahkemeye çağırsa, Kim O’na engel olabilir?
Om han farer frem og setter i fengsel og sammenkaller retten, hvem vil da hindre ham?
Çünkü O yalancıları tanır, Kötülüğü görür de dikkate almaz mı?
For han, han kjenner de falske folk og ser uretten, uten at han trenger å gi akt på den,
Ne zaman yaban eşeği insan doğurursa, Aptal da o zaman sağduyulu olur.
og selv en uvettig mann får forstand, og et ungt villesel blir født til menneske.
“O’na yüreğini adar, Ellerini açarsan,
Hvis du retter ditt hjerte og utbreder dine hender til ham -
İşlediğin günahı kendinden uzaklaştırır, Çadırında haksızlığa yer vermezsen,
er det synd i din hånd, da ha den bort og la ikke urett bo i dine telt -
Utanmadan başını kaldırır, Sağlam ve korkusuz olabilirsin.
ja, da skal du, fri for lyte, opløfte ditt åsyn og stå fast og ikke frykte;
Sıkıntılarını unutur, Akıp gitmiş sular gibi anarsın onları.
for du skal glemme din møie, som forbifarne vann skal du komme den i hu.
Yaşamın öğlen güneşinden daha parlak olur, Karanlık sabaha döner.
Og lysere enn middagen blir da ditt liv; mørket blir for dig som morgenen.
Güven duyarsın, çünkü umudun olur, Çevrene bakıp güvenlik içinde yatarsın.
Og du skal være trygg, for da er det håp, og når du har sett dig vel omkring, kan du legge dig trygt til ro.
Uzanırsın, korkutan olmaz, Birçokları senden lütuf diler.
Og du skal hvile, og ingen skal skremme dig op, og mange skal søke din yndest.
Ama kötülerin gözlerinin feri sönecek, Kaçacak yer bulamayacaklar, Tek umutları son soluklarını vermek olacak.”
Men de ugudeliges øine tæres bort; de har ingen tilflukt mere, og deres håp er å utånde sjelen.