Job 14

“İnsanı kadın doğurur, Günleri sayılı ve sıkıntı doludur.

Ny olona tera-behivavy dia vitsy andro sady vontom-pahoriana.

Çiçek gibi açıp solar, Gölge gibi gelip geçer.

Mitsimoka tahaka ny voninkazo izy ka jinjana, ary mihelina tahaka ny aloka izy ka tsy mitoetra.

Gözlerini böyle birine mi dikiyorsun, Yargılamak için önüne çağırıyorsun?

kanefa amin'izay toy izany foana no ampihiratanao ny masonao? ka dia izay izaho avy no entinao hifandahatra aminao amin'ny fitsarana!

Kim temizi kirliden çıkarabilir? Hiç kimse!

Aiza no misy madio ateraky ny tsy madio? Tsy misy na dia iray akory aza.

Madem insanın günleri belirlenmiş, Aylarının sayısı saptanmış, Sınır koymuşsun, öteye geçemez;

Raha voafetra ny androny, ary voatendrinao ny isan'ny volana iainany, ary asianao fefy tsy azony ihoarana,

Gözünü ondan ayır da, Çalışma saatini dolduran gündelikçi gibi rahat etsin.

Dia mihodina tsy hanatrika azy Hianao, mba hitsaharany, ka hifaliany amin'ny androny toy ny mpikarama.

“Oysa bir ağaç için umut vardır, Kesilse, yeniden sürgün verir, Eksilmez filizleri.

Fa azo antenaina ny hazo, satria na dia kapaina aza izy, dia mbola hitsimoka indray, ka tsy maintsy hisy ny solofony;

Kökü yerde kocasa, Kütüğü toprakta ölse bile,

Na dia efa tonga antitra ao amin'ny tany aza ny fakany, ary maty ao amin'ny vovoka ny fotony,

Su kokusu alır almaz filizlenir, Bir fidan gibi dal budak salar.

Raha mahare ny fofon-drano izy, dia hitsimoka indray. Ka handrahaka tahaka ny hazo tanora nambolena.

İnsan ise ölüp yok olur, Son soluğunu verir ve her şey biter.

Fa ny olona kosa maty ka miampatra; Eny, miala aina ny olona, ary aiza izy?

Suyu akıp giden göl Ya da kuruyan ırmak nasıl çöle dönerse,

Ny rano miala eo amin'ny kamory, ary ny ony mihena ka ritra,

İnsan da öyle, yatar, bir daha kalkmaz, Gökler yok oluncaya dek uyanmaz, Uyandırılmaz.

Ary toy izany koa ny olona; mandry izy ka tsy hitsangana intsony; Eny, mandra-paha-tsy hisian'ny lanitra dia tsy hahatsiaro izy na hofohazina amin'ny torimasony.

“Keşke beni ölüler diyarına gizlesen, Öfken geçinceye dek saklasan, Bana bir süre versen de, beni sonra anımsasan.

Enga anie ka hanafina ahy any amin'ny fiainan-tsi-hita Hianao Ka hampiery ahy mandra-pahafaky ny fahatezeranao! Ary hanendry fetr'andro ho ahy, dia hahatsiaro ahy

İnsan ölür de dirilir mi? Başka biri nöbetimi devralıncaya dek Savaş boyunca umutla beklerdim.

Raha maty ny olona, moa ho velona indray va izy? Raha izany, dia hiandry mandritra ny andro fanafihako aho, mandra-pahatongan'ny fahafahako.

Sen çağırırdın, ben yanıtlardım, Ellerinle yaptığın yaratığı özlerdin.

Dia hiantso Hianao, ary izaho hamaly Anao; ary mba halahelo ny asan'ny tananao Hianao.

O zaman adımlarımı sayar, Günahımın hesabını tutmazdın.

Fa ankehitriny manisa ny diako Hianao; Tsy mitsikilo ny fahotako va Hianao?

İsyanımı torbaya koyup mühürler, Suçumu örterdin.

Efa voaisy tombo-kase ny kitapo misy ny fahadisoako; Ary voazaitranao ny heloko.

“Ama dağın yıkılıp çöktüğü, Kayanın yerinden taşındığı,

Kanefa na dia ny tendrombohitra aza, raha mianjera, dia mihalevona; Ary ny vatolampy dia afindra hiala amin'ny fitoerany;

Suyun taşı aşındırdığı, Selin toprağı sürükleyip götürdüğü gibi, İnsanın umudunu yok ediyorsun.

Lanin'ny rano ny vato; ary indaosin'ny riaka ny vovo-tany: Toy izany no fanimbanao ny fanantenan'ny zanak'olombelona.

Onu hep yenersin, yok olup gider, Çehresini değiştirir, uzağa gönderirsin.

Mandresy azy ho mandrakizay Hianao, ka lasa izy; Manova ny tarehiny Hianao ka mampandeha azy.

Oğulları saygı görür, onun haberi olmaz, Aşağılanırlar, anlamaz.

Omem-boninahitra ny zanany nefa tsy fantany; Ary mietry ireo, nefa tsy hitany.

Ancak kendi canının acısını duyar, Yalnız kendisi için yas tutar.”

Ny mihatra amin'ny tenany ihany no mampanaintaina azy, ary ny mihatra amin'ny tenany ihany no mampalahelo ny fanahiny.