Job 31

“Gözlerimle antlaşma yaptım Şehvetle bir kıza bakmamak için.

Io avevo stretto un patto con gli occhi miei; come dunque avrei fissati gli sguardi sopra una vergine?

Çünkü insanın yukarıdan, Tanrı’dan payı nedir, Yücelerden, Her Şeye Gücü Yeten’den mirası ne?

Che parte mi avrebbe assegnata Iddio dall’alto e quale eredità m’avrebbe data l’Onnipotente dai luoghi eccelsi?

Kötüler için felaket, Haksızlık yapanlar için bela değil mi?

La sventura non è ella per il perverso e le sciagure per quelli che fanno il male?

Yürüdüğüm yolları görmüyor mu, Attığım her adımı saymıyor mu?

Iddio non vede egli le mie vie? non conta tutti i miei passi?

“Eğer yalan yolunda yürüdümse, Ayağım hileye seğirttiyse,

Se ho camminato insieme alla menzogna, se il piede mio s’è affrettato dietro alla frode

–Tanrı beni doğru teraziyle tartsın, Kusursuz olduğumu görsün–

(Iddio mi pesi con bilancia giusta e riconoscerà la mia integrità)

Adımım yoldan saptıysa, Yüreğim gözümü izlediyse, Ellerim pisliğe bulaştıysa,

se i miei passi sono usciti dalla retta via, se il mio cuore è ito dietro ai miei occhi, se qualche sozzura mi s’è attaccata alle mani,

Ektiğimi başkaları yesin, Ekinlerim kökünden sökülsün.

ch’io semini e un altro mangi, e quel ch’è cresciuto nei miei campi sia sradicato!

“Eğer gönlümü bir kadına kaptırdıysam, Komşumun kapısında pusuya yattıysam,

Se il mio cuore s’è lasciato sedurre per amor d’una donna, se ho spiato la porta del mio prossimo,

Karım başkasının buğdayını öğütsün, Onunla başka erkekler yatsın.

che mia moglie giri la macina ad un altro, e che altri abusino di lei!

Çünkü bu utanç verici, Yargılanması gereken bir suç olurdu.

Poiché quella è una scelleratezza, un misfatto punito dai giudici,

Yıkım diyarına dek yakan bir ateştir o, Bütün ürünümü kökünden kavururdu.

un fuoco che consuma fino a perdizione, e che avrebbe distrutto fin dalle radici ogni mia fortuna.

“Benimle ters düştüklerinde Kölemin ve hizmetçimin hakkını yemişsem,

Se ho disconosciuto il diritto del mio servo e della mia serva, quand’eran meco in lite,

Tanrı yargıladığında ne yaparım? Hesap sorduğunda ne yanıt veririm?

che farei quando Iddio si levasse per giudicarmi, e che risponderei quando mi esaminasse?

Beni ana karnında yaratan onu da yaratmadı mı? Rahimde bize biçim veren O değil mi?

Chi fece me nel seno di mia madre non fece anche lui? non ci ha formati nel seno materno uno stesso Iddio?

“Eğer yoksulların dileğini geri çevirdimse, Dul kadının umudunu kırdımsa,

Se ho rifiutato ai poveri quel che desideravano, se ho fatto languire gli occhi della vedova,

Ekmeğimi yalnız yedim, Öksüzle paylaşmadımsa,

se ho mangiato da solo il mio pezzo di pane senza che l’orfano ne mangiasse la sua parte,

Gençliğimden beri öksüzü baba gibi büyütmedimse, Doğduğumdan beri dul kadına yol göstermedimse,

io che fin da giovane l’ho allevato come un padre, io che fin dal seno di mia madre sono stato guida alla vedova,

Giysisi olmadığı için can çekişen birini Ya da örtüsü olmayan bir yoksulu gördüm de,

se ho visto uno perire per mancanza di vesti o il povero senza una coperta,

Koyunlarımın yünüyle ısıtmadıysam, O da içinden beni kutsamadıysa,

se non m’hanno benedetto i suoi fianchi, ed egli non s’è riscaldato colla lana dei miei agnelli,

Mahkemede sözümün geçtiğini bilerek Öksüze el kaldırdımsa,

se ho levato la mano contro l’orfano perché mi sapevo sostenuto alla porta…

Kolum omuzumdan düşsün, Kol kemiğim kırılsın.

che la mia spalla si stacchi dalla sua giuntura, il mio braccio si spezzi e cada!

Çünkü Tanrı’dan gelecek beladan korkarım, O’nun görkeminden ötürü böyle bir şey yapamam.

E invero mi spaventava il castigo di Dio, ed ero trattenuto dalla maestà di lui.

“Eğer umudumu altına bağladımsa, Saf altına, ‘Güvencim sensin’ dedimse,

Se ho riposto la mia fiducia nell’oro, se all’oro fino ho detto: "Tu sei la mia speranza",

Servetim çok, Varlığımı bileğimle kazandım diye sevindimse,

se mi son rallegrato che le mie ricchezze fosser grandi e la mia mano avesse molto accumulato,

Işıldayan güneşe, Parıldayarak hareket eden aya bakıp da,

se, contemplando il sole che raggiava e la luna che procedeva lucente nel suo corso,

İçimden ayartıldımsa, Elim onlara taptığımı gösteren bir öpücük yolladıysa,

il mio cuore, in segreto, s’è lasciato sedurre e la mia bocca ha posato un bacio sulla mano

Bu da yargılanacak bir suç olurdu, Çünkü yücelerdeki Tanrı’yı yadsımış olurdum.

(misfatto anche questo punito dai giudici ché avrei difatti rinnegato l’Iddio ch’è di sopra),

“Eğer düşmanımın yıkımına sevindim, Başına kötülük geldi diye keyiflendimse,

se mi son rallegrato della sciagura del mio nemico ed ho esultato quando gli ha incolto sventura

–Kimsenin canına lanet ederek Ağzımın günah işlemesine izin vermedim–

(io, che non ho permesso alle mie labbra di peccare chiedendo la sua morte con imprecazione),

Evimdeki insanlar, ‘Eyüp’ün verdiği etle Karnını doyurmayan var mı?’ diye sormadıysa,

se la gente della mia tenda non ha detto: "Chi è che non si sia saziato della carne delle sue bestie?"

–Hiçbir yabancı geceyi sokakta geçirmezdi, Çünkü kapım her zaman yolculara açıktı–

(lo straniero non passava la notte fuori; le mie porte erano aperte al viandante),

Kalabalıktan çok korktuğum, Boyların aşağılamasından yıldığım, Susup dışarı çıkmadığım için Suçumu bağrımda gizleyip Adem gibi isyanımı örttümse,

se, come fan gli uomini, ho coperto i miei falli celando nel petto la mia iniquità,

Kalabalıktan çok korktuğum, Boyların aşağılamasından yıldığım, Susup dışarı çıkmadığım için Suçumu bağrımda gizleyip Adem gibi isyanımı örttümse,

perché avevo paura della folla e dello sprezzo delle famiglie al punto da starmene queto e non uscir di casa…

-“Keşke beni dinleyen biri olsa! İşte savunmamı imzalıyorum, Her Şeye Gücü Yeten bana yanıt versin! Hasmımın yazdığı tomar elimde olsa,

Oh, avessi pure chi m’ascoltasse!… ecco qua la mia firma! l’Onnipotente mi risponda! Scriva l’avversario mio la sua querela,

Kuşkusuz onu omuzumda taşır, Taç gibi başıma koyardım.

ed io la porterò attaccata alla mia spalla, me la cingerò come un diadema!

Attığım her adımı ona bildirir, Kendisine bir önder gibi yaklaşırdım.–

Gli renderò conto di tutt’i miei passi, a lui m’appresserò come un principe!

“Toprağım bana feryat ediyorsa, Sabanın açtığı yarıklar bir ağızdan ağlıyorsa,

Se la mia terra mi grida contro, se tutti i suoi solchi piangono,

Ürününü para ödemeden yedimse Ya da üzerinde oturanların kalbini kırdımsa,

se ne ho mangiato il frutto senza pagarla, se ho fatto sospirare chi la coltivava,

Orada buğday yerine diken, Arpa yerine delice bitsin.” Eyüp’ün konuşması sona erdi.

che invece di grano mi nascano spine, invece d’orzo mi crescano zizzanie!" Qui finiscono i discorsi di Giobbe.