Job 19

Eyüp şöyle yanıtladı:

Allora Giobbe rispose e disse:

“Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?

"Fino a quando affliggerete l’anima mia e mi tormenterete coi vostri discorsi?

On kez oldu beni aşağılıyor, Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.

Son già dieci volte che m’insultate, e non vi vergognate di malmenarmi.

Yanlış yola sapmışsam, Bu benim suçum.

Dato pure ch’io abbia errato, il mio errore concerne me solo.

Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,

Ma se proprio volete insuperbire contro di me e rimproverarmi la vergogna in cui mi trovo,

Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı, Beni ağıyla kuşattı.

allora sappiatelo: chi m’ha fatto torto e m’ha avvolto nelle sue reti è Dio.

“İşte, ‘Zorbalık bu!’ diye haykırıyorum, ama yanıt yok, Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.

Ecco, io grido: "Violenza!" e nessuno risponde; imploro aiuto, ma non c’è giustizia!

Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarımı karanlığa boğdu.

Dio m’ha sbarrato la via e non posso passare, ha coperto di tenebre il mio cammino.

Üzerimden onurumu soydu, Başımdaki tacı kaldırdı.

M’ha spogliato della mia gloria, m’ha tolto dal capo la corona.

Her yandan yıktı beni, tükendim, Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.

M’ha demolito a brano a brano, e io me ne vo! ha sradicata come un albero la mia speranza.

Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor, Beni hasım sayıyor.

Ha acceso l’ira sua contro di me, e m’ha considerato come suo nemico.

Orduları üstüme üstüme geliyor, Bana karşı rampalar yapıyor, Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.

Le sue schiere son venute tutte insieme, si sono spianata la via fino a me, han posto il campo intorno alla mia tenda.

“Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı, Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.

Egli ha allontanato da me i miei fratelli, i miei conoscenti si son del tutto alienati da me.

Akrabalarım uğramaz oldu, Yakın dostlarım beni unuttu.

M’hanno abbandonato i miei parenti, gl’intimi miei m’hanno dimenticato.

Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabancı sayıyor, Garip oldum gözlerinde.

I miei domestici e le mie serve mi trattan da straniero; agli occhi loro io sono un estraneo.

Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor, Dil döksem bile.

Chiamo il mio servo, e non risponde, devo supplicarlo con la mia bocca.

Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.

Il mio fiato ripugna alla mia moglie, faccio pietà a chi nacque dal seno di mia madre.

Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.

Perfino i bimbi mi sprezzano; se cerco d’alzarmi mi scherniscono.

Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.

Tutti gli amici più stretti m’hanno in orrore, e quelli che amavo mi si son vòlti contro.

Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.

Le mie ossa stanno attaccate alla mia pelle, alla mia carne, non m’è rimasto che la pelle de’ denti.

“Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın, Çünkü Tanrı’nın eli vurdu bana.

Pietà, pietà di me, voi, miei amici! ché la man di Dio m’ha colpito.

Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor, Etime doymuyorsunuz?

Perché perseguitarmi come fa Dio? Perché non siete mai sazi della mia carne?

“Keşke şimdi sözlerim yazılsa, Kitaba geçseydi,

Oh se le mie parole fossero scritte! se fossero consegnate in un libro!

Demir kalemle, kurşunla Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!

se con lo scalpello di ferro e col piombo fossero incise nella roccia per sempre!…

Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını, Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.

Ma io so che il mio Vindice vive, e che alla fine si leverà sulla polvere.

Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanrı’yı göreceğim.

E quando, dopo la mia pelle, sarà distrutto questo corpo, senza la mia carne, vedrò Iddio.

O’nu kendim göreceğim, Kendi gözlerimle, başkası değil. Yüreğim bayılıyor bağrımda!

Io lo vedrò a me favorevole; lo contempleranno gli occhi miei, non quelli d’un altro… il cuore, dalla brama, mi si strugge in seno!

Eğer, ‘Sıkıntının kökü onda olduğu için Onu kovalım’ diyorsanız,

Se voi dite: Come lo perseguiteremo, come troveremo in lui la causa prima dei suoi mali?

Kılıçtan korkmalısınız, Çünkü kılıç cezası öfkeli olur, O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.”

Temete per voi stessi la spada, ché furiosi sono i castighi della spada affinché sappiate che v’è una giustizia".