Job 32

Böylece bu üç kişi Eyüp’e yanıt vermekten vazgeçti, çünkü Eyüp kendi doğruluğundan emindi.

Miután ez a három ember megszünt vala felelni Jóbnak, mivel ő igaz vala önmaga előtt:

Ram ailesinden Bûzlu Barakel oğlu Elihu Eyüp’e çok öfkelendi. Çünkü Eyüp kendini Tanrı’dan haklı görüyordu.

Haragra gerjede Elihu, a Barakeél fia, a ki Búztól való vala, a Rám nemzetségéből. Jób ellen gerjedt föl haragja, mivel az igazabbnak tartotta magát Istennél.

Elihu Eyüp’ün üç arkadaşına da öfkelendi, çünkü Eyüp’ü suçlamalarına karşın sağlam bir yanıt bulamamışlardı.

De felgerjedt haragja az ő három barátja ellen is, mivelhogy nem találják vala el a feleletet, mégis kárhoztatják vala Jóbot.

Elihu Eyüp’le konuşmak için sırasını beklemişti, çünkü ötekiler yaşça kendisinden büyüktü.

Elihu azonban várakozott a Jóbbal való beszéddel, mert amazok öregebbek valának ő nála.

Bu üç kişinin başka bir şey söyleyemeyeceğini görünce öfkesi alevlendi.

De mikor látta Elihu, hogy nincs felelet a három férfiú szájában, akkor gerjede föl az ő haragja.

Bûzlu Barakel oğlu Elihu şöyle konuştu: “Ben yaşça küçüğüm, sizse yaşlısınız. Bu yüzden çekindim, bildiğimi söylemekten korktum.

És felele a Búztól való Elihu, Barakeél fia, és monda: Napjaimra nézve én még csekély vagyok, ti pedig élemedett emberek, azért tartózkodtam és féltem tudatni veletek véleményemet.

‘Çok gün görenler konuşsun’ dedim, ‘Çok yıl yaşayanlar bilgeliği öğretsin.’

Gondoltam: Hadd szóljanak a napok; és hadd hirdessen bölcseséget az évek sokasága!

Oysa insana ruh, Her Şeye Gücü Yeten’in soluğu akıl verir.

Pedig a lélek az az emberben és a Mindenható lehellése, a mi értelmet ad néki!

Akıl yaşta değil baştadır. Adaleti anlamak yaşa bakmaz.

Nem a nagyok a bölcsek, és nem a vének értik az ítéletet.

“Bu yüzden, ‘Beni dinleyin’ diyorum, Ben de bildiğimi söyleyeyim.

Azt mondom azért: Hallgass reám, hadd tudassam én is véleményemet!

Siz konuşurken ben bekledim, Siz ne diyeceğinizi araştırırken Düşüncelerinizi dinledim.

Ímé, én végig vártam beszédeiteket, figyeltem, a míg okoskodtatok, a míg szavakat keresgéltetek.

Bütün dikkatimi size çevirdim. Ama hiçbiriniz Eyüp’ün haksızlığını kanıtlayamadı, Onun söylediklerine karşılık veremedi.

Igen ügyeltem reátok és ímé, Jóbot egyikőtök sem czáfolá meg, sem beszédére meg nem felelt.

‘Biz bilgeliğe eriştik, Bırakın Tanrı onu haksız çıkarsın, insan değil’ demeyin.

Ne mondjátok azt: Bölcseségre találtunk, Isten győzheti meg őt és nem ember!

Ama Eyüp’ün sözlerinin hedefi ben değildim, Bu yüzden onu sizin sözlerinizle yanıtlamayacağım.

Mivel én ellenem nem intézett beszédet, nem is a ti beszédeitekkel válaszolok hát néki.

“Onlar yıldı, yanıt veremiyorlar artık, Söyleyecek şeyleri kalmadı.

Megzavarodának és nem feleltek többé; kifogyott belőlök a szó.

Onlar konuşmuyor diye ben beklemeli miyim, Duruyor, yanıt vermiyorlar diye?

Vártam, de nem szóltak, csak álltak és nem feleltek többé.

Benim de söyleyecek sözüm var, Ben de bildiğimi söyleyeceğim.

Hadd feleljek hát én is magamért, hadd tudassam én is véleményemet!

Çünkü içim dolu, İçimdeki ruh beni zorluyor.

Mert tele vagyok beszéddel; unszolgat engem a bennem levő lélek.

İçim açılmamış şarap gibi, Yeni şarap tulumları gibi patlamak üzere.

Ímé, bensőm olyan, mint az *új* bor, a melynek nyílása nincsen; miként az új tömlők, *csaknem* szétszakad.

Konuşup rahatlamalıyım, Ağzımı açıp yanıtlamalıyım.

Szólok tehát, hogy levegőhöz jussak; felnyitom ajkaimat, és felelek.

Kimseye ayrıcalık göstermeyecek, Kimseye yaltaklanmayacağım.

Nem leszek személyválogató senki iránt; nem hizelkedem egy embernek sem;

Çünkü yaltaklanmayı bilsem, Yaratıcım beni hemen yok ederdi.

Mert én hizelkedni nem tudok; könnyen elszólíthatna engem a teremtőm!