Job 29

Eyüp yine anlatmaya başladı:

Jòb tanmen pale ankò, li di:

“Keşke geçen aylar geri gelseydi, Tanrı’nın beni kolladığı,

-Ki moun ki va fè m' viv tan lontan an, lè Bondye t'ap voye je sou mwen an?

Kandilinin başımın üstünde parladığı, Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,

Lè sa a, Bondye te toujou la avèk mwen. Limyè li te klere anwo tèt mwen, li t'ap moutre m' kote pou m' mete pye m' nan fènwa a.

Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi, Tanrı’nın çadırımı dostça koruduğu,

Nan tan sa a, tout zafè m' t'ap mache byen. Bondye te zanmi m'. Li t'ap pwoteje kay mwen.

Her Şeye Gücü Yeten’in henüz benimle olduğu, Çocuklarımın çevremde bulunduğu,

Bondye ki gen tout pouvwa a te toujou la avèk mwen. Mwen t'ap viv nan mitan tout pitit gason m' yo.

Yollarımın sütle yıkandığı, Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!

Bèf ak kabrit mwen yo te konn bay anpil lèt. Pye oliv mwen yo te donnen menm nan tè wòch.

“Kent kapısına gidip Kürsümü meydana koyduğumda,

Lè mwen parèt pòtay lavil la, lè mwen pran plas mwen nan mitan chèf fanmi yo,

Gençler beni görüp gizlenir, Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;

wè yo wè m', jenn gason yo mete kò yo sou kote, granmoun yo leve kanpe pa respè pou mwen.

Önderler konuşmaktan çekinir, Elleriyle ağızlarını kaparlardı;

Notab yo sispann pale, yo fèmen bouch yo.

Soyluların sesi kesilir, Dilleri damaklarına yapışırdı.

Ata chèf yo pa ka pale ankò! Lang yo vin lou nan bouch yo.

Beni duyan kutlar, Beni gören överdi;

Tout moun ki te wè m' t'ap mache fè lwanj mwen, tout moun ki te tande m' te kontan avè m'.

Çünkü yardım isteyen yoksulu, Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.

Mwen lonje men bay pòv malere ki nan ka ansanm ak timoun san papa ki san sekou.

Ölmekte olanın hayır duasını alır, Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.

Moun ki te nan pi gwo mizè t'ap fè lwanj mwen. Mwen te fè kè vèv yo kontan.

Doğruluğu giysi gibi giyindim, Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.

Mwen te toujou fè sa ki dwat. Mwen pa t' janm nan patipri.

Körlere göz, Topallara ayaktım.

Se mwen ki te wè pou avèg yo. Se mwen ki te mache pou kokobe yo.

Yoksullara babalık eder, Garibin davasını üstlenirdim.

Mwen te yon papa pou pòv malere yo. Mwen te kanpe pou defann kòz etranje yo.

Haksızın çenesini kırar, Avını dişlerinin arasından kapardım.

Mwen te kraze pouvwa malveyan yo. Mwen sove moun ki te anba men yo.

“ ‘Son soluğumu yuvamda vereceğim’ diye düşünüyordum, ‘Günlerim kum taneleri kadar çok.

Mwen t'ap di nan kè m': M'a viv kont viv mwen. M'a mouri sou kabann mwen ak kè poze.

Köküm sulara erişecek, Çiy geceyi dallarımda geçirecek.

Mwen te tankou yon pyebwa plante bò larivyè. Sou tout branch li yo se lawouze.

Aldığım övgüler tazelenecek, Elimdeki yay yenilenecek.’

Moun pa ta janm sispann fè lwanj mwen. Mwen t'ap toujou gen tout fòs mwen sou mwen.

“İnsanlar beni saygıyla dinler, Öğüdümü sessizce beklerlerdi.

Lè m'ap pale, tout moun fèmen bouch yo. Yo louvri zòrèy yo, y'ap tann konsa konsèy m'ap bay.

Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı, Sözlerim üzerlerine damlardı.

Pawòl mwen tonbe nan kè yo tankou grenn lapli. Lè m' fin pale, pesonn pa gen anyen pou di ankò.

Yağmuru beklercesine beni bekler, Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.

Yo t'ap tann mwen pale tankou tè sèk k'ap tann lapli. Yo rete bouch louvri pou ranmase sa m'ap di.

Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı, Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.

Lè yo dekouraje, mwen fè yon ti ri ak yo. Sa te kont pou remoute kouraj yo.

Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum, Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum, Yaslıları avutan biri gibiydim.

Mwen te kanpe alatèt yo. Mwen mennen yo tankou yon wa k'ap mennen sòlda li yo. Mwen di yo sa pou yo fè. Mwen te ba yo kouraj lè yo nan lafliksyon.