Job 21

Eyüp şöyle yanıtladı:

Job prit la parole et dit:

“Sözümü dikkatle dinleyin, Bana verdiğiniz avuntu bu olsun.

Ecoutez, écoutez mes paroles, Donnez-moi seulement cette consolation.

Bırakın ben de konuşayım, Ben konuştuktan sonra alay edin.

Laissez-moi parler, je vous prie; Et, quand j'aurai parlé, tu pourras te moquer.

“Yakınmam insana mı karşı? Niçin sabırsızlanmayayım?

Est-ce contre un homme que se dirige ma plainte? Et pourquoi mon âme ne serait-elle pas impatiente?

Bana bakın da şaşın, Elinizi ağzınıza koyun.

Regardez-moi, soyez étonnés, Et mettez la main sur la bouche.

Bunu düşündükçe içimi korku sarıyor, Bedenimi titreme alıyor.

Quand j'y pense, cela m'épouvante, Et un tremblement saisit mon corps.

Kötüler niçin yaşıyor, Yaşlandıkça güçleri artıyor?

Pourquoi les méchants vivent-ils? Pourquoi les voit-on vieillir et accroître leur force?

Çocukları sapasağlam çevrelerinde, Soyları gözlerinin önünde.

Leur postérité s'affermit avec eux et en leur présence, Leurs rejetons prospèrent sous leurs yeux.

Evleri güvenlik içinde, korkudan uzak, Tanrı’nın sopası onlara dokunmuyor.

Dans leurs maisons règne la paix, sans mélange de crainte; La verge de Dieu ne vient pas les frapper.

Boğalarının çiftleşmesi hiç boşa çıkmaz, İnekleri hep doğurur, hiç düşük yapmaz.

Leurs taureaux sont vigoureux et féconds, Leurs génisses conçoivent et n'avortent point.

Çocuklarını sürü gibi salıverirler, Yavruları oynaşır.

Ils laissent courir leurs enfants comme des brebis, Et les enfants prennent leurs ébats.

Tef ve lir eşliğinde şarkı söyler, Ney sesiyle eğlenirler.

Ils chantent au son du tambourin et de la harpe, Ils se réjouissent au son du chalumeau.

Ömürlerini bolluk içinde geçirir, Esenlik içinde ölüler diyarına inerler.

Ils passent leurs jours dans le bonheur, Et ils descendent en un instant au séjour des morts.

Tanrı’ya, ‘Bizden uzak dur!’ derler, ‘Yolunu öğrenmek istemiyoruz.

Ils disaient pourtant à Dieu: Retire-toi de nous; Nous ne voulons pas connaître tes voies.

Her Şeye Gücü Yeten kim ki, O’na kulluk edelim? Ne kazancımız olur O’na dua etsek?’

Qu'est-ce que le Tout-Puissant, pour que nous le servions? Que gagnerons-nous à lui adresser nos prières?

Ama zenginlikleri kendi ellerinde değil. Kötülerin öğüdü benden uzak olsun.

Quoi donc! ne sont-ils pas en possession du bonheur? -Loin de moi le conseil des méchants!

“Kaç kez kötülerin kandili söndü, Başlarına felaket geldi, Tanrı öfkelendiğinde paylarına düşen kederi verdi?

Mais arrive-t-il souvent que leur lampe s'éteigne, Que la misère fonde sur eux, Que Dieu leur distribue leur part dans sa colère,

Kaç kez rüzgarın sürüklediği saman gibi, Kasırganın uçurduğu saman çöpü gibi oldular?

Qu'ils soient comme la paille emportée par le vent, Comme la balle enlevée par le tourbillon?

‘Tanrı babaların cezasını çocuklarına çektirir’ diyorsunuz, Kendilerine çektirsin de bilsinler nasıl olduğunu.

Est-ce pour les fils que Dieu réserve le châtiment du père? Mais c'est lui que Dieu devrait punir, pour qu'il le sente;

Yıkımlarını kendi gözleriyle görsünler, Her Şeye Gücü Yeten’in gazabını içsinler.

C'est lui qui devrait contempler sa propre ruine, C'est lui qui devrait boire la colère du Tout-Puissant.

Çünkü sayılı ayları sona erince Geride bıraktıkları aileleri için niye kaygı çeksinler?

Car, que lui importe sa maison après lui, Quand le nombre de ses mois est achevé?

“En yüksektekileri bile yargılayan Tanrı’ya Kim akıl öğretebilir?

Est-ce à Dieu qu'on donnera de la science, A lui qui gouverne les esprits célestes?

Biri gücünün doruğunda ölür, Büsbütün rahat ve kaygısız.

L'un meurt au sein du bien-être, De la paix et du bonheur,

Bedeni iyi beslenmiş, İlikleri dolu.

Les flancs chargés de graisse Et la moelle des os remplie de sève;

Ötekiyse acı içinde ölür, İyilik nedir hiç tatmamıştır.

L'autre meurt, l'amertume dans l'âme, Sans avoir joui d'aucun bien.

Toprakta birlikte yatarlar, Üzerlerini kurt kaplar.

Et tous deux se couchent dans la poussière, Tous deux deviennent la pâture des vers.

“Bakın, düşüncelerinizi, Bana zarar vermek için kurduğunuz düzenleri biliyorum.

Je sais bien quelles sont vos pensées, Quels jugements iniques vous portez sur moi.

‘Büyük adamın evi nerede?’ diyorsunuz, ‘Kötülerin çadırları nerede?’

Vous dites: Où est la maison de l'homme puissant? Où est la tente qu'habitaient les impies?

Yolculara hiç sormadınız mı? Anlattıklarına kulak asmadınız mı?

Mais quoi! n'avez-vous point interrogé les voyageurs, Et voulez-vous méconnaître ce qu'ils prouvent?

Felaket günü kötü insan esirgenir, Gazap günü ona kurtuluş yolu gösterilir.

Au jour du malheur, le méchant est épargné; Au jour de la colère, il échappe.

Kim davranışını onun yüzüne vurur? Kim yaptığının karşılığını ona ödetir?

Qui lui reproche en face sa conduite? Qui lui rend ce qu'il a fait?

Mezarlığa taşınır, Kabri başında nöbet tutulur.

Il est porté dans un sépulcre, Et il veille encore sur sa tombe.

Vadi toprağı tatlı gelir ona, Herkes ardından gider, Önüsıra gidenlerse sayısızdır.

Les mottes de la vallée lui sont légères; Et tous après lui suivront la même voie, Comme une multitude l'a déjà suivie.

“Boş laflarla beni nasıl avutursunuz? Yanıtlarınızdan çıkan tek sonuç yalandır.”

Pourquoi donc m'offrir de vaines consolations? Ce qui reste de vos réponses n'est que perfidie.