Psalms 147

RAB’be övgüler sunun! Ne güzel, ne hoş Tanrımız’ı ilahilerle övmek! O’na övgü yaraşır.
Kiittäkäät Herraa! sillä Jumalaamme kiittää on kallis asia: kiitos on suloinen ja kaunis.
RAB yeniden kuruyor Yeruşalim’i, Bir araya topluyor İsrail’in sürgünlerini.
Herra rakentaa Jerusalemin, ja kokoo hajoitetut Israelilaiset.
O kırık kalplileri iyileştirir, Yaralarını sarar.
Hän parantaa murretut sydämet, ja sitoo heidän kipunsa.
[] Yıldızların sayısını belirler, Her birini adıyla çağırır.
Hän lukee tähdet, ja kutsuu heitä kaikkia nimeltänsä.
Rabbimiz büyük ve çok güçlüdür, Sınırsızdır anlayışı.
Suuri on meidän Herramme, ja suuri hänen voimansa, ja hänen viisautensa on määrätöin.
RAB mazlumlara yardım eder, Kötüleri yere çalar.
Herra ojentaa raadolliset, ja jumalattomat maahan paiskaa.
RAB’be şükran ezgileri okuyun, Tanrımız’ı lirle, ilahilerle övün.
Vuoroin veisatkaat Herralle kiitossanalla, ja veisatkaat meidän Herrallemme kanteleella;
O’dur gökleri bulutlarla kaplayan, Yeryüzüne yağmur sağlayan, Dağlarda ot bitiren.
Joka taivaan pilvillä peittää ja antaa sateen maan päälle; joka ruohot vuorilla kasvattaa;
O yiyecek sağlar hayvanlara, Bağrışan kuzgun yavrularına.
Joka eläimille antaa heidän ruokansa, ja kaarneen pojille, jotka häntä avuksensa huutavat.
Ne atın gücünden zevk alır, Ne de insanın yiğitliğinden hoşlanır.
Ei hän mielisty hevosten väkevyyteen, eikä hänelle kelpaa miehen sääriluut.
RAB kendisinden korkanlardan, Sevgisine umut bağlayanlardan hoşlanır.
Herralle kelpaavat ne, jotka häntä pelkäävät, ja jotka hänen laupiuteensa uskaltavat.
RAB’bi yücelt, ey Yeruşalim! Tanrın’a övgüler sun, ey Siyon!
Ylistä, Jerusalem, Herraa: kiitä, Zion, sinun Jumalaas!
Çünkü senin kapılarının kol demirlerine güç katar, İçindeki halkı kutsar.
Sillä hän vahvistaa sinun porttis salvat, ja siunaa sinussa sinun lapses.
Sınırlarını esenlik içinde tutar, Seni en iyi buğdayla doyurur.
Hän saattaa rauhan sinun ääriis, ja ravitsee sinua parhailla nisuilla.
Yeryüzüne buyruğunu gönderir, Sözü çarçabuk yayılır.
Hän lähettää puheensa maan päälle: hänen sanansa nopiasti juoksee.
Yapağı gibi kar yağdırır, Kırağıyı kül gibi saçar.
Hän antaa lumen niinkuin villan; hän hajoittaa härmän niinkuin tuhan.
Aşağıya iri iri dolu savurur, Kim dayanabilir soğuğuna?
Hän heittää rakeensa niinkuin palat; kuka hänen pakkasensa edessä kestää?
Buyruk verir, eritir buzları, Rüzgarını estirir, sular akmaya başlar.
Hän lähettää sanansa, ja sulaa ne; hän antaa tuulen puhaltaa, niin vedet juoksevat.
Sözünü Yakup soyuna, Kurallarını, ilkelerini İsrail’e bildirir.
Hän ilmoittaa Jakobille sanansa, ja Israelille säätynsä ja oikeutensa.
Başka hiçbir ulus için yapmadı bunu, Onlar O’nun ilkelerini bilmezler. RAB’be övgüler sunun!
Ei hän niin tehnyt kaikille pakanoille; eikä he tiedä hänen oikeuttansa, Halleluja!