Job 37

“Yüreğim titrer buna, Yerinden oynar.
Siitä myös hämmästyy minun sydämeni ja vapisee.
Dinleyin, gürleyen sesini dinleyin, Ağzından çıkan sesi!
Kuulkaat visusti hänen vihansa huutoa, ja puhetta, joka hänen suustansa käy ulos.
Şimşeğini göğün altındaki her yere, Yeryüzünün dört bucağına salar.
Hän toimittaa sen oikeuden kaikkein taivasten alla; ja hänen leimauksensa paistaa maan ääristä.
Ardından bir ses gümbürder, Görkemli sesiyle gürler. Sesi duyulunca şimşekleri alıkoymaz.
Senjälkeen kuuluu pitkäisen jylinä, ja se jylisee suurella äänellä; ja koska hänen jylinänsä kuullaan, ei sitä taideta estää.
Tanrı’nın sesi şaşılacak biçimde gürler, O, anlayışımızın ötesinde büyük işler yapar.
Jumala jylistää pauhinallansa ihmeellisesti, ja tekee suuria ja tutkimattomia töitä.
Çünkü kara, ‘Yere düş’ der, Sağanağa, ‘Bütün şiddetinle boşal.’
Hän puhuu lumelle, ja se kohta tulee maan päälle, ja sadekuurolle, ja niin sadekuurolla on voima.
Yarattığı bütün insanlar ne yaptığını bilsin diye, Herkese işini bıraktırır.
Hänen kädessänsä ovat kaikki ihmiset kätketyt, että kaikki tuntisivat hänen tekonsa.
Hayvanlar kovuklarına girer, İnlerinde otururlar.
Metsän pedot pakenevat varjoon ja pysyvät asumapaikoissansa.
Kasırga yuvasından kopar, Soğuk saçılan rüzgarlardan.
Etelästä tulee tuulispää ja pohjasta kylmä.
Tanrı’nın soluğu suları dondurur, Geniş sular buz tutar.
Jumalan hengestä tulee pakkanen ja ahdistaa laviat vedet.
Bulutlara nem yükler, Şimşeğini her yana yayar.
Seijes myös hajoittaa pilvet, ja hänen valkeutensa levittää itsensä pilvien lävitse.
Yeryüzünde ne buyurursa yapmak üzere Bulutlar O’nun istediği yönde döner durur.
Hän kääntää pilvensä kuhunka hän tahtoo, tekemään kaikkia, mitä hän tahtoo maan piirin päällä.
Ya insanları cezalandırmak Ya da yeryüzünü sulayıp sevgisini göstermek için Yağmur gönderir.
Jos se tapahtuu yhdelle sukukunnalle eli maakunnalle, koska hän löydetään laupiaaksi.
“Dinle, Eyüp, Dur da düşün Tanrı’nın şaşılası işlerini.
Kuules näitä Job: seiso ja ota vaari Jumalan ihmeellisistä töistä.
Tanrı’nın bulutları nasıl düzenlediğini, Şimşeğini nasıl çaktırdığını biliyor musun?
Tiedätkös, koska Jumala saattaa nämät heidän päällensä, ja koska hän antaa pilviensä valkeuden paistaa?
Bulutların dengesini, Bilgisi kusursuz olanın şaşılası işlerini biliyor musun?
Tiedätkös, kuinka pilvet hajoittavat heitänsä? täydellisen viisauden ihmeellisiä töitä?
Dünyanın soluğu kesildiğinde Güneyin kavurucu rüzgarı altında Giysilerin seni terletmez mi?
Että sinun vaattees lämpeevät, kuin ilma tyventyy etelästä?
Dökme tunç bir ayna kadar sert olan gökkubbeyi O’nunla birlikte yayabilir misin?
Levitätkö sinä hänen kanssansa pilviä, jotka vahvat ovat niinkuin valettu peili?
“O’na ne söyleyeceğimizi öğret bize, Çünkü karanlık yüzünden sözümüze düzen veremiyoruz.
Ilmoita sinä meille, mitä meidän pitäis hänelle sanoman; sillä emme ulotu hänen tykönsä pimeydeltä.
Konuşmak istediğim O’na söylenebilir mi? Kimse yutulmak ister mi?
Kuka luettelee hänelle, mitä minä puhun? jos joku puhuu, niin hän niellään.
Rüzgar geçip göğü temizlediğinde Gökte parıldayan ışığa kimse bakamaz.
Ei nähdä nyt valkeutta, joka pilvissä leimahtaa; vaan kuin tuuli puhaltaa, niin seijestyy.
Altın parıltısı geliyor kuzeyden, Tanrı korkunç görkeme bürünmüş.
Pohjoisesta tulee kulta peljättävän Jumalan kunniaksi.
Her Şeye Gücü Yeten’e biz ulaşamayız. Gücü yücedir, Adaleti ve eşsiz doğruluğuyla kimseyi ezmez.
Mutta Kaikkivaltiasta emme taida löytää, joka on niin suuri voimassa; ja ei hän tarvitse vastata oikeudessansa ja suuressa vanhurskaudessansa.
Bu yüzden insanlar O’na saygı duyar, Çünkü O, bilgeleri dikkate almaz.”
Sentähden täytyy ihmisten häntä peljätä: ja ei hän katso yhtään taitavaa sydämestä.