Psalms 88

Ya RAB, beni kurtaran Tanrı, Gece gündüz sana yakarıyorum.
Ho Eternulo, Dio de mia savo! Tage kaj nokte mi krias antaŭ Vi.
Duam sana erişsin, Kulak ver yakarışıma.
Mia preĝo venu antaŭ Vian vizaĝon; Klinu Vian orelon al mia ploro.
Çünkü sıkıntıya doydum, Canım ölüler diyarına yaklaştı.
Ĉar mia animo trosatiĝis de malbonoj Kaj mia vivo atingis Ŝeolon.
Ölüm çukuruna inenler arasında sayılıyorum, Tükenmiş gibiyim;
Mi similiĝis al la forirantoj en la tombon; Mi fariĝis kiel viro sen fortoj,
Ölüler arasına atılmış, Artık anımsamadığın, İlginden yoksun, Mezarda yatan cesetler gibiyim.
Etendita inter mortintoj; Kiel mortigitoj, kuŝantaj en la tombo, Kiujn Vi jam ne rememoras Kaj kiuj estas forigitaj for de Via mano.
Beni çukurun dibine, Karanlıklara, derinliklere attın.
Vi metis min en la plej profundan foson, En mallumon, en abismon.
Öfken üzerime çöktü, Dalga dalga kızgınlığınla beni ezdin. Sela
Pezas sur mi Via furiozo, Kaj per ĉiuj Viaj ondoj Vi min premas. Sela.
Yakınlarımı benden uzaklaştırdın, İğrenç kıldın beni gözlerinde. Kapalı kaldım, çıkamıyorum.
Vi malproksimigis de mi miajn konatojn, Vi faris min abomenaĵo por ili; Mi estas enŝlosita, kaj mi ne povas eliri.
Üzüntüden gözlerimin feri sönüyor, Her gün sana yakarıyorum, ya RAB, Ellerimi sana açıyorum.
Mia okulo mallumiĝis de malĝojo; Mi vokas Vin, ho Eternulo, ĉiutage, Mi etendas al Vi miajn manojn.
Harikalarını ölülere mi göstereceksin? Ölüler mi kalkıp seni övecek? Sela
Ĉu por mortintoj Vi faros miraklojn? Ĉu malvivuloj leviĝos kaj gloros Vin? Sela.
Sevgin mezarda, Sadakatin yıkım diyarında duyurulur mu?
Ĉu en la tombo estos rakontata Via boneco, Kaj fidindeco en la abismo?
Karanlıklarda harikaların, Unutulmuşluk diyarında doğruluğun bilinir mi?
Ĉu en la mallumo estos konataj Viaj mirakloj, Kaj Via justeco en la lando de forgeso?
Ama ben, ya RAB, yardıma çağırıyorum seni, Sabah duam sana varıyor.
Sed mi vokas al Vi, ho Eternulo, Kaj matene mia preĝo Vin renkontas.
Niçin beni reddediyorsun, ya RAB, Neden yüzünü benden gizliyorsun?
Kial, ho Eternulo, Vi forpuŝas mian animon? Kial Vi kaŝas Vian vizaĝon de mi?
Düşkünüm, gençliğimden beri ölümle burun burunayım, Dehşetlerinin altında tükendim.
Mi estas mizera kaj senforta detempe de la juneco; Mi portas Viajn terurojn, mi konsumiĝas.
Şiddetli gazabın üzerimden geçti, Saçtığın dehşet beni yedi bitirdi.
Venis sur min Via furiozo, Viaj timigoj min dispremas.
Bütün gün su gibi kuşattılar beni, Çevremi tümüyle sardılar.
Ili ĉirkaŭas min, kiel akvo, ĉiutage; Ili tute min ĉirkaŭsieĝas.
Eşi dostu benden uzaklaştırdın, Tek dostum karanlık kaldı.
Vi malproksimigis de mi amanton kaj amikon; Miaj konatoj estas en mallumo.