Psalms 49

Ey bütün halklar, dinleyin! Kulak verin hepiniz, ey dünyada yaşayanlar,

Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,

Halk çocukları, bey çocukları, Zenginler, yoksullar!

Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.

Bilgelik dökülecek ağzımdan, Anlayış sağlayacak içimdeki düşünceler,

Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.

Kulak vereceğim özdeyişlere, Lirle yorumlayacağım bilmecemi.

Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.

Niçin korkayım kötü günlerde Niyeti bozuk düşmanlarım çevremi sarınca?

Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,

Onlar varlıklarına güvenir, Büyük servetleriyle böbürlenirler.

Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?

Kimse kimsenin hayatının bedelini ödeyemez, Tanrı’ya fidye veremez.

Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li

Çünkü hayatın fidyesi büyüktür, Kimse ödemeye yeltenmemeli.

(Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),

Böyle olmasa, Sonsuza dek yaşar insan, Mezar yüzü görmez.

Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.

Kuşkusuz herkes biliyor bilgelerin öldüğünü, Aptallarla budalaların yok olduğunu. Mallarını başkalarına bırakıyorlar.

Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.

Mezarları, sonsuza dek evleri, Kuşaklar boyu konutları olacak, Topraklarına kendi adlarını verseler bile.

Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.

Bütün gösterişine karşın geçicidir insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.

Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.

Budalaların yolu, Onların sözünü onaylayanların sonu budur. Sela

Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. Sela.

Sürü gibi ölüler diyarına sürülecekler, Ölüm güdecek onları. Tan ağarınca doğrular onlara egemen olacak, Cesetleri çürüyecek, Ölüler diyarı onlara konut olacak.

Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon.

Ama Tanrı beni Ölüler diyarının pençesinden kurtaracak Ve yanına alacak. Sela

Sed Dio liberigos mian animon el la mano de Ŝeol, Ĉar Li prenos min. Sela.

Korkma biri zenginleşirse, Evinin görkemi artarsa.

Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.

Çünkü ölünce hiçbir şey götüremez, Görkemi onunla mezara gitmez.

Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.

Yaşarken kendini mutlu saysa bile, Başarılı olunca övülse bile.

Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,

Atalarının kuşağına katılacak, Onlar ki asla ışık yüzü görmeyecekler.

Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.

Bütün gösterişine karşın anlayışsızdır insan, Ölüp giden hayvanlar gibi.

Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.