Psalms 112

Övgüler sunun RAB’be! Ne mutlu RAB’den korkan insana, O’nun buyruklarından büyük zevk alana!

Haleluja! Bone estas al la homo, kiu timas la Eternulon Kaj tre amas Liajn ordonojn.

Soyu yeryüzünde güç kazanacak, Doğruların kuşağı kutsanacak.

Forta sur la tero estos lia semo; La gento de virtuloj estos benita.

Bolluk ve zenginlik eksilmez evinden, Sonsuza dek sürer doğruluğu.

Bonstato kaj riĉeco estas en lia domo; Kaj lia justeco restas eterne.

Karanlıkta ışık doğar dürüstler için, Lütfeden, sevecen, doğru insanlar için.

En mallumo leviĝas lumo por la virtulo. Li estas kompatema, favorkora, kaj justa.

Ne mutlu eli açık olan, ödünç veren, İşlerini adaletle yürüten insana!

Bone estas al la homo, kiu kompatas kaj pruntedonas, Kiu pesas siajn farojn per justeco.

Asla sarsılmaz, Sonsuza dek anılır doğru insan.

Ĉar neniam li falos; Virtulo estos memorata eterne.

Kötü haberden korkmaz, Yüreği sarsılmaz, RAB’be güvenir.

Malbonan famon li ne timos; Fortika estas lia koro, ĝi fidas la Eternulon.

Gözü pektir, korku nedir bilmez, Sonunda düşmanlarının yenilgisini görür.

Senŝanceliĝa estas lia koro; Li ne timas, ĝis li vidas la pereon de siaj malamikoj.

[] Armağanlar dağıttı, yoksullara verdi; Doğruluğu sonsuza dek kalıcıdır, Gücü ve saygınlığı artar.

Li ŝutas kaj donas al la malriĉuloj; Lia justeco restas eterne, Lia korno altiĝos en honoro.

Kötü kişi bunu görünce kudurur, Dişlerini gıcırdatır, kendi kendini yer, bitirir. Kötülerin dileği boşa çıkar.

La malvirtulo vidas kaj ĉagreniĝas, Kunfrapas la dentojn kaj konsumiĝas. La deziro de malvirtuloj pereos.